Glosariusz platformy Androida

Poniżej znajdziesz listę, która pomoże Ci poznać podstawową terminologię Projektu Android Open Source (AOSP). Oto inne źródła definicji kluczowych terminów:

Aby dowiedzieć się, jakiego słownictwa używać, a jakiego unikać, aby tworzyć bardziej inkluzywny ekosystem, zapoznaj się z artykułem Code with respect.

Aplikacje

Plik APK (.apk)
Plik pakietu aplikacji na Androida z rozszerzeniem .apk. Każda aplikacja na Androida jest kompilowana i pakowana w jeden plik, który zawiera cały kod aplikacji (pliki DEX z rozszerzeniem .dex), zasoby, zasoby multimedialne oraz plik manifestu. Plik pakietu aplikacji może mieć dowolną nazwę, ale musi mieć rozszerzenie .apk, na przykład myExampleAppname.apk. Dla wygody plik pakietu aplikacji często nazywa się APK.

Powiązane: app

działanie
Opis czegoś, czego chce dokonać nadawca intencji. Działanie to ciąg znaków przypisany do zamiaru. Ciągi akcji mogą być definiowane przez Androida lub przez zewnętrznego dewelopera. Na przykład android.intent.action.VIEW dla adresu URL witryny lub com.example.rumbler.SHAKE_PHONE dla niestandardowej aplikacji, która powoduje wibrowanie telefonu.

Powiązane: intent

aktywność
Pojedynczy ekran w aplikacji z obsługującym go kodem Java pochodzącym z klasy Activity. Najczęściej aktywność jest widoczna jako okno pełnoekranowe, które może odbierać i przetwarzać zdarzenia interfejsu użytkownika oraz wykonywać złożone zadania, ponieważ wykorzystuje okno do renderowania. Aktywność zwykle zajmuje cały ekran, ale może też być pływająca lub przezroczysta.
aplikacja
Z perspektywy komponentów aplikacja na Androida składa się z co najmniej 1 działania, usługi, detektora i odbiorców intencji. Z perspektywy pliku źródłowego aplikacja na Androida składa się z kodu, zasobów, komponentów i jednego pliku manifestu. Podczas kompilacji te pliki są pakowane w jeden plik o nazwie plik pakietu aplikacji (APK).

Powiązane: plik APK (.apk), activity

odbiornik
Obiekt oparty na klasie BroadcastReceiver, który nasłuchuje przesyłanych intencji, a nie wysyłanego do pojedynczej aplikacji docelowej lub działania. System przesyła intencję transmisji do wszystkich zainteresowanych odbiorników transmisji, które przetwarzają intencje sekwencyjnie.

Powiązane: intent, filtr intencji

dostawca treści
Warstwa abstrakcji danych, której możesz używać do bezpiecznego udostępniania danych aplikacji innym aplikacjom. Dostawca treści jest tworzony na podstawie klasy ContentProvider, która obsługuje ciągi zapytań o treści o określonym formacie, aby zwracać dane w określonym formacie. Więcej informacji znajdziesz w sekcji Dostawcy treści.

Powiązane: Identyfikatory URI na Androidzie

okno
Pływające okno, które pełni rolę lekkiej formy. Okno może zawierać tylko elementy sterujące przyciskami i służy do wykonywania prostego działania (np. wyboru przycisku), a w niektórych przypadkach może zwracać wartość. Dialog: nie jest przeznaczony do przechowywania w steku historii, nie zawiera złożonego układu ani nie wykonuje złożonych działań. Na Androidzie dostępne jest domyślne proste okno dialogowe z opcjonalnymi przyciskami. Możesz też zdefiniować własny układ okna. Klasa podstawowa dla dialogów to:Dialog.

Powiązane: activity

intencja
Obiekt wiadomości, którego można używać do asynchronicznego uruchamiania lub komunikowania się z innymi aplikacjami bądź działaniami. Obiekt intencji jest instancją klasy Intent. Zawiera ono kilka pól kryteriów, które możesz podać, aby określić, jaka aplikacja lub aktywność otrzyma intencję oraz co odbiorca ma zrobić, gdy ją obsłuży. Dostępne kryteria obejmują: pożądane działanie, kategorię, ciąg danych, typ MIME danych i klasę obsługi. Aplikacja wysyła intencję do systemu Android, a nie bezpośrednio do innej aplikacji lub aktywności. Aplikacja może wysłać intencję do jednej aplikacji docelowej lub jako transmisję, którą mogą obsłużyć kolejno wiele aplikacji. System Android odpowiada za znalezienie najlepszego dostępnego odbiorcy dla każdej intencji na podstawie kryteriów określonych w intencji i filtrów intencji zdefiniowanych przez inne aplikacje. Więcej informacji znajdziesz w artykule na temat filtrów intencji i intencji.

Powiązane: filtr intencji, odbiornik telewizyjny

filtr intencji
Obiekt filtra, który aplikacja deklaruje w pliku manifestu, aby poinformować system, jakie typy intencji są akceptowane przez poszczególne komponenty aplikacji i zgodnie z jakimi kryteriami. Dzięki filtrowi intencji aplikacja może wyrazić zainteresowanie określonymi typami danych, działaniami intencji, formatami identyfikatorów URI itp. Podczas rozwiązywania intencji system analizuje wszystkie dostępne filtry intencji we wszystkich aplikacjach i przekazuje intencję do aplikacji lub aktywności, która najlepiej pasuje do intencji i kryteriów. Więcej informacji znajdziesz w artykule Intencje i filtry intencji.

Powiązane: intencja, odbiornik

zasoby
Nieprogramowe komponenty aplikacji, które są zewnętrzne w porównaniu do skompilowanego kodu aplikacji, ale mogą być ładowane z kodu aplikacji za pomocą znanego formatu referencyjnego. Android obsługuje różne typy zasobów, ale zasoby typowej aplikacji obejmują ciągi znaków interfejsu użytkownika, komponenty układu interfejsu użytkownika, grafikę lub inne pliki multimedialne. Aplikacja korzysta z zasobów, aby wydajnie obsługiwać lokalizację oraz różne profile i stany urządzeń. Aplikacja zawierałby na przykład osobny zestaw zasobów dla każdego obsługiwanego lokalnego lub typu urządzenia, a także zasoby układu dostosowane do bieżącej orientacji ekranu (poziomej lub pionowej). Więcej informacji o zasobach znajdziesz w artykule Omówienie zasobów aplikacji. Zasoby aplikacji są zawsze przechowywane w podfolderach res/* projektu.
obsługa
Obiekt klasy Service działający w tle (bez interfejsu użytkownika) do wykonywania różnych trwałych działań, takich jak odtwarzanie muzyki czy monitorowanie aktywności sieci.

Powiązane: aktywność

Identyfikatory URI w Androidzie
Android używa ciągów identyfikatorów URI jako podstawy do wysyłania żądań o dane do dostawcy treści (np. o wyświetlenie listy kontaktów) oraz do wysyłania żądań działań w intencji (np. o otwarcie strony internetowej w przeglądarce). Schemat i format URI zależy od jego rodzaju, a aplikacja może obsługiwać określone schematy i ciągi URI w dowolny preferowany sposób. Niektóre schematy adresów URI są zarezerwowane przez komponenty systemu. Na przykład żądania danych od dostawcy treści muszą używać parametru content://. W intencji identyfikator URI korzystający ze schematu http:// jest obsługiwany przez przeglądarkę.

Budowanie

adb
Android Debug Bridge, aplikacja do debugowania w wierszu poleceń, która jest częścią pakietu SDK. Narzędzie adb umożliwia przeglądanie urządzenia, kopiowanie narzędzi na urządzeniu oraz przekierowywanie portów na potrzeby debugowania. Jeśli pracujesz w Android Studio, adb jest zintegrowany z Twoim środowiskiem programistycznym. Akronim jest zapisany wyłącznie małymi literami w zwykłym tekście. Gdy chodzi o samo polecenie, jest ono zapisywane jako adb. Więcej informacji znajdziesz w sekcji Sprawdzanie, czy masz dostęp do szybkich rozruchów i adb.
Projekt na Androida
Repozytorium Git na hoście Gerrit na Androida. Więcej informacji o działaniu Git znajdziesz w edytorze źródeł Git.

Powiązane: Repozytorium Git

odcisk cyfrowy kompilacji
Unikalny ciąg tekstowy zrozumiały dla człowieka, zawierający informacje o producencie, przypisane do każdej kompilacji. Więcej informacji znajdziesz w artykule Tworzenie pakietów OTA.
Gałąź Git – kanoniczna
Różne wersje dla każdego repozytorium Git, takie jak android-11.0.0_r1, dostępne na stronie cs.android.com/android/platform/superproject/+/android-11.0.0_r1. Więcej informacji znajdziesz w artykule Git Podział na gałęzie – gałęzie w pigułce.
Gałąź Git – lokalna
tymczasowa gałąź w bieżącym kliencie repozytorium, w której można wprowadzać zmiany w kodzie za pomocą polecenia repo start branch-name .. To aktywna linia rozwoju. Ostatnie zatwierdzenie gałęzi jest nazywane wskazówką tej gałęzi.
Repozytorium Git
Czasami nazywany projektem, jest to część kodu źródłowego reprezentująca konkretny komponent lub typ urządzenia, np. frameworks/base lub platform/packages/apps/Car/Media.

Powiązane: projekt Androida

plik manifestu
Plik XML opisujący pogrupowanie repozytoriów Git według gałęzi, wersje Git, w których te repozytoria należy wybrać, oraz ich układ w systemie plików. Ten plik XML, który zazwyczaj nosi nazwę default.xml, jest powiązany z gałęzi repozytorium i opisuje repozytoria Git oraz gałęzie Git sprawdzone podczas inicjalizacji i synchronizacji gałęzi repozytorium. Plik ten definiuje różne repozytoria Git, które narzędzie Repo powinno pobrać do klienta Repo w celu skompilowania produktu (np. systemu operacyjnego Android Automotive). Wszystkie pliki manifestu znajdziesz na stronie android.googlesource.com/platform/manifest/+refs. Otwórz domyślny plik manifestu dołączony do plików manifestu, aby pobrać pliki platformy Android (AOSP) na stronie android.googlesource.com/platform/manifest/+/refs/heads/main/default.xml. Informacje o aplikacji znajdziesz w omówieniu pliku manifestu aplikacji. Informacje o programowaniu platformy znajdziesz w formacie pliku manifestu repozytorium.
bezprzewodowa aktualizacja (OTA)
Urządzenia z Androidem w terenie mogą odbierać i instalować aktualizacje systemu, oprogramowania aplikacji i reguł strefy czasowej bezprzewodowo. Więcej informacji znajdziesz w sekcji aktualizacje OTA.
Gałąź repozytorium
Kolekcja repozytoriów Git zapisana w pliku manifestu, który reprezentuje wersję (kompilację) kodu źródłowego Androida, np. android11-gsi lub aosp-android-games-sdk, pobrana za pomocą poleceń repo init i repo sync. W opisie pliku manifestu znajdziesz linki do wszystkich plików manifestu. Użyj Android Code Search, aby wyszukać ich wersje.
uprev
Ogólnie rzecz biorąc, uprev aktualizuje podprojekt większego projektu do nowszej wersji. Aktualizacja zmienia poziom rewizji na następną wersję lub na najnowszą dostępną wersję. W przypadku pakietu HIDL, aby zachować obsługę rozszerzalności na poziomie pakietu z zachowaniem zgodności wstecz, nowy pakiet jest aktualizowany do wyższej wersji podrzędnej, zachowując nazwę i główną wersję starego pakietu. W przypadku konfiguracji bootloadera aktualizacja aktualizuje obsługę wersji nagłówka rozruchu do najnowszej wersji.

Platforma

środowisko wykonawcze Androida (ART) i Dalvik
Android Runtime (ART) to zarządzany środowisko uruchomieniowe używane przez aplikacje i niektóre usługi systemowe na Androidzie. ART to domyślne środowisko wykonawcze dla urządzeń z Androidem 5.0 (poziom interfejsu API 21) lub nowszym. ART i jego poprzednik Dalvik zostały pierwotnie stworzone specjalnie na potrzeby projektu Android Open Source. ART jako środowisko uruchomieniowe wykonuje Dalvik Format pliku wykonywalnego i specyfikacja kodu bajtowego Dex. ART i Dalvik to kompatybilne środowiska wykonawcze obsługujące kod bajtowy Dex, dlatego aplikacje stworzone dla Dalvik powinny działać razem z ART.
Plik DEX (.dex)
skompilowany plik kodu aplikacji na Androida; Programy na Androida są kompilowane do plików Dalvik Executable (DEX) z rozszerzeniem .dex, które są następnie skompresowane do pojedynczego pliku APK na urządzeniu. Pliki DEX można tworzyć, automatycznie tłumacząc skompilowane aplikacje napisane w języku programowania Java.