Na tej stronie wyjaśniamy, jak Android przetwarza różne dane wejściowe otrzymywane od klawiatury, czujników i innych komponentów.
Reakcja na dotyk
Podsystem haptyczny Androida odnosi się do funkcji sprzętowych i programowych, które przyczyniają się do tworzenia bodźców za pomocą zmysłu dotyku. Ta sekcja zawiera wskazówki i instrukcje dotyczące zgodności z przepisami dotyczące najlepszego wykorzystania interfejsów API haptycznych w Androidzie.
Urządzenie wejściowe
Podsystem danych wejściowych Androida składa się nominalnie z przekaźnika zdarzeń, który przechodzi przez wiele warstw systemu. Na najniższej warstwie fizyczne urządzenie wejściowe generuje sygnały opisujące zmiany stanu, takie jak naciśnięcia klawiszy i punkty styczności dotykowej.
Neural Networks API
Interfejs NNAPI (Android Neural Networks API) wykonuje operacje wymagające dużych zasobów obliczeniowych na potrzeby uczenia maszynowego. Ten dokument zawiera omówienie sposobu wdrażania sterownika interfejsu Neural Networks API na Androidzie 9.
Urządzenia peryferyjne i akcesoria
Za pomocą pakietu standardowych protokołów możesz wdrożyć atrakcyjne urządzenia peryferyjne i inne akcesoria, które rozszerzają możliwości Androida w szerokiej gamie urządzeń z Androidem.
Czujniki
Czujniki Androida zapewniają aplikacjom dostęp do podstawowych czujników fizycznych urządzenia mobilnego. Są to wirtualne urządzenia dostarczające dane zdefiniowane przez sensors.h, czyli warstwę abstrakcji sprzętowej (HAL) czujnika.
Środowisko wykonawcze centrum kontekstu
Środowisko Context Hub Runtime (CHRE) to wspólna platforma do uruchamiania aplikacji na poziomie systemu na procesorze niskonapięciowym przy użyciu prostego, standardowego interfejsu API, który ułatwia implementację. CHRE ułatwia producentom urządzeń odciążanie przetwarzania danych od procesora aplikacji, co pozwala oszczędzać baterię i ulepszać różne aspekty obsługi, a także udostępnia klasę zawsze włączonych, rozpoznawanych kontekstowo funkcji.