Definicja zgodności z Androidem 2.3

Prawa autorskie © 2010, Google Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
kompatybilność@android.com

Spis treści

1. Wstęp

W dokumencie tym wyszczególniono wymagania, jakie muszą zostać spełnione, aby telefony komórkowe były kompatybilne z systemem Android 2.3.

Użycie zwrotów „musi”, „nie może”, „wymagane”, „należy”, „nie powinno”, „powinno”, „nie powinno”, „zalecane”, „może” i „opcjonalne” jest zgodne ze standardem IETF zdefiniowane w RFC2119 [ Zasoby, 1 ].

W niniejszym dokumencie „wykonawca urządzenia” lub „wykonawca” to osoba lub organizacja opracowująca rozwiązanie sprzętowe/programowe z systemem Android 2.3. „Implementacja urządzenia” lub „implementacja” to opracowane w ten sposób rozwiązanie sprzętowe/programowe.

Aby urządzenia zostały uznane za zgodne z systemem Android 2.3, MUSZĄ spełniać wymagania przedstawione w niniejszej definicji zgodności, w tym wszelkie dokumenty włączone przez odniesienie.

Jeżeli ta definicja lub testy oprogramowania opisane w sekcji 10 są ciche, niejednoznaczne lub niekompletne, obowiązkiem wdrażającego urządzenie jest zapewnienie zgodności z istniejącymi implementacjami. Z tego powodu projekt Android Open Source [ Zasoby, 3 ] jest zarówno referencyjną, jak i preferowaną implementacją Androida. Zdecydowanie zachęca się osoby wdrażające urządzenia, aby w największym możliwym stopniu opierały swoje implementacje na „źródłowym” kodzie źródłowym dostępnym w ramach projektu Android Open Source. Chociaż niektóre komponenty można hipotetycznie zastąpić alternatywnymi implementacjami, praktyka ta jest zdecydowanie odradzana, ponieważ zdanie testów oprogramowania stanie się znacznie trudniejsze. Obowiązkiem wdrażającego jest zapewnienie pełnej zgodności behawioralnej ze standardową implementacją Androida, w tym i poza pakietem testów zgodności. Na koniec należy pamiętać, że niniejszy dokument wyraźnie zabrania niektórych zamian i modyfikacji komponentów.

Należy pamiętać, że niniejsza Definicja Zgodności została wydana jako zgodna z aktualizacją 2.3.3 systemu Android, czyli poziomem API 10. Niniejsza Definicja jest przestarzała i zastępuje Definicję Zgodności dla wersji Androida 2.3 wcześniejszych niż 2.3.3. (Oznacza to, że wersje 2.3.1 i 2.3.2 są przestarzałe.) Przyszłe urządzenia kompatybilne z Androidem i systemem Android 2.3 MUSZĄ być dostarczane z wersją 2.3.3 lub nowszą.

2. Zasoby

1. Poziomy wymagań IETF RFC2119: http://www.ietf.org/rfc/rfc2119.txt
2. Omówienie programu zgodności z Androidem: http://source.android.com/docs/compatibility/index.html
3. Projekt Android Open Source: http://source.android.com/
4. Definicje API i dokumentacja: http://developer.android.com/reference/packages.html
5. Informacje o uprawnieniach systemu Android: http://developer.android.com/reference/android/Manifest.permission.html
6. Informacje o kompilacji android.os.Build: http://developer.android.com/reference/android/os/Build.html
7. Ciągi dozwolonych wersji Androida 2.3: http://source.Android.com/docs/compatibility/2.3/versions.html
8. Klasa android.webkit.WebView: http://developer.android.com/reference/android/webkit/WebView.html
9. HTML5: http://www.whatwg.org/specs/web-apps/current-work/multipage/
10. Możliwości HTML5 offline: http://dev.w3.org/html5/spec/Overview.html#offline
11. Tag wideo HTML5: http://dev.w3.org/html5/spec/Overview.html#video
12. API geolokalizacji HTML5/W3C: http://www.w3.org/TR/geolocation-API/
13. API bazy danych HTML5/W3C: http://www.w3.org/TR/webdatabase/
14. API HTML5/W3C IndexedDB: http://www.w3.org/TR/IndexedDB/
15. Specyfikacja maszyny wirtualnej Dalvik: dostępna w kodzie źródłowym Androida, pod adresem dalvik/docs
16. AppWidgets: http://developer.android.com/guide/practices/ui_guidelines/widget_design.html
17. Powiadomienia: http://developer.android.com/guide/topics/ui/notifiers/notifications.html
18. Zasoby aplikacji: http://code.google.com/android/reference/available-resources.html
19. Przewodnik po stylu ikon paska stanu: http://developer.android.com/guide/practices/ui_guideline /icon_design.html#statusbarstructure
20. Menedżer wyszukiwania: http://developer.android.com/reference/android/app/SearchManager.html
21. Tosty: http://developer.android.com/reference/android/widget/Toast.html
22. Animowane tapety: https://android-developers.googleblog.com/2010/02/live-wallpapers.html
23. Dokumentacja narzędzia referencyjnego (dla adb, aapt, ddms): http://developer.android.com/guide/developing/tools/index.html
24. Opis pliku apk na Androida: http://developer.android.com/guide/topics/fundamentals.html
25. Pliki manifestu: http://developer.Android.com/guide/topics/manifest/manifest-intro.html
26. Narzędzie do testowania Monkey: https://developer.android.com/studio/test/other-testing-tools/monkey
27. Lista funkcji sprzętowych Androida: http://developer.android.com/reference/android/content/pm/PackageManager.html
28. Obsługa wielu ekranów: http://developer.android.com/guide/practices/screens_support.html
29. android.util.DisplayMetrics: http://developer.android.com/reference/android/util/DisplayMetrics.html
30. android.content.res.Configuration: http://developer.android.com/reference/android/content/res/Configuration.html
31. Przestrzeń współrzędnych czujnika: http://developer.android.com/reference/android/hardware/SensorEvent.html
32. Interfejs API Bluetooth: http://developer.android.com/reference/android/bluetooth/package-summary.html
33. Protokół NDEF Push: http://source.android.com/docs/compatibility/ndef-push-protocol.pdf
34. MIFARE MF1S503X: http://www.nxp.com/documents/data_sheet/MF1S503x.pdf
35. MIFARE MF1S703X: http://www.nxp.com/documents/data_sheet/MF1S703x.pdf
36. MIFARE MF0ICU1: http://www.nxp.com/documents/data_sheet/MF0ICU1.pdf
37. MIFARE MF0ICU2: http://www.nxp.com/documents/short_data_sheet/MF0ICU2_SDS.pdf
38. MIFARE AN130511: http://www.nxp.com/documents/application_note/AN130511.pdf
39. MIFARE AN130411: http://www.nxp.com/documents/application_note/AN130411.pdf
40. Interfejs API orientacji kamery: http://developer.android.com/reference/android/hardware/Camera.html#setDisplayOrientation(int)
41. android.hardware.Camera: http://developer.android.com/reference/android/hardware/Camera.html
42. Informacje dotyczące zabezpieczeń i uprawnień systemu Android: http://developer.android.com/guide/topics/security/security.html
43. Aplikacje na Androida: http://code.google.com/p/apps-for-android

Wiele z tych zasobów pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z zestawu SDK systemu Android 2.3 i będzie funkcjonalnie identycznych z informacjami zawartymi w dokumentacji tego zestawu SDK. W każdym przypadku, gdy niniejsza Definicja Zgodności lub Zestaw Testów Zgodności nie zgadza się z dokumentacją SDK, dokumentacja SDK jest uważana za wiarygodną. Wszelkie szczegóły techniczne podane w odnośnikach zawartych powyżej są uznawane za część niniejszej Definicji Zgodności.

3. Oprogramowanie

Platforma Android zawiera zestaw zarządzanych interfejsów API, zestaw natywnych interfejsów API oraz zbiór tak zwanych „miękkich” interfejsów API, takich jak interfejsy API systemu Intent i interfejsy API aplikacji internetowych. W tej sekcji szczegółowo opisano twarde i miękkie interfejsy API, które są integralną częścią kompatybilności, a także pewne inne istotne zachowania techniczne i interfejsy użytkownika. Implementacje urządzeń MUSZĄ spełniać wszystkie wymagania zawarte w tej sekcji.

3.1. Zgodność zarządzanego interfejsu API

Zarządzane (oparte na Dalvik) środowisko wykonawcze jest głównym narzędziem dla aplikacji na Androida. Interfejs programowania aplikacji systemu Android (API) to zestaw interfejsów platformy Android udostępnianych aplikacjom działającym w zarządzanym środowisku maszyny wirtualnej. Implementacje urządzeń MUSZĄ zapewniać kompletne implementacje, w tym wszystkie udokumentowane zachowania, dowolnego udokumentowanego interfejsu API udostępnianego przez pakiet SDK systemu Android 2.3 [ Zasoby, 4 ].

Implementacje urządzeń NIE MOGĄ pomijać żadnych zarządzanych interfejsów API, zmieniać interfejsów API ani podpisów, odbiegać od udokumentowanego zachowania ani zawierać zakazu wykonywania operacji, z wyjątkiem przypadków wyraźnie dozwolonych w niniejszej definicji zgodności.

Niniejsza definicja zgodności pozwala na pominięcie niektórych typów sprzętu, dla którego system Android zawiera interfejsy API, w implementacjach urządzeń. W takich przypadkach interfejsy API MUSZĄ nadal być obecne i zachowywać się w rozsądny sposób. Szczegółowe wymagania dotyczące tego scenariusza można znaleźć w sekcji 7.

3.2. Zgodność z miękkim interfejsem API

Oprócz zarządzanych interfejsów API z sekcji 3.1, system Android zawiera także istotny „miękki” interfejs API przeznaczony wyłącznie do środowiska wykonawczego w postaci takich elementów, jak intencje, uprawnienia i podobne aspekty aplikacji systemu Android, których nie można wymusić w czasie kompilacji aplikacji. W tej sekcji szczegółowo opisano „miękkie” interfejsy API i zachowania systemu wymagane do zapewnienia zgodności z systemem Android 2.3. Implementacje urządzeń MUSZĄ spełniać wszystkie wymagania przedstawione w tej sekcji.

3.2.1. Uprawnienia

Osoby wdrażające urządzenia MUSZĄ obsługiwać i egzekwować wszystkie stałe uprawnień zgodnie z dokumentacją na stronie odniesienia do uprawnień [ Zasoby, 5 ]. Należy pamiętać, że w sekcji 10 wymieniono dodatkowe wymagania związane z modelem zabezpieczeń systemu Android.

3.2.2. Parametry kompilacji

Interfejsy API systemu Android zawierają wiele stałych w klasie android.os.Build [ Resources, 6 ], które mają opisywać bieżące urządzenie. Aby zapewnić spójne, znaczące wartości we wszystkich implementacjach urządzeń, poniższa tabela zawiera dodatkowe ograniczenia dotyczące formatów tych wartości, z którymi MUSZĄ być zgodne implementacje urządzeń.

3.2.3. Zamierzona kompatybilność

Android używa Intencji, aby osiągnąć luźno powiązaną integrację między aplikacjami. W tej sekcji opisano wymagania związane ze wzorcami intencji, które MUSZĄ być honorowane przez implementacje urządzeń. Przez „honorowany” rozumie się, że osoba wdrażająca urządzenie MUSI udostępnić działanie lub usługę Androida, która określa pasujący filtr intencji oraz wiąże się i implementuje prawidłowe zachowanie dla każdego określonego wzorca intencji.

3.2.3.1. Podstawowe cele aplikacji

Projekt Android upstream definiuje szereg podstawowych aplikacji, takich jak dialer telefoniczny, kalendarz, książka kontaktów, odtwarzacz muzyki i tak dalej. Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ zastąpić te aplikacje wersjami alternatywnymi.

Jednakże wszelkie takie alternatywne wersje MUSZĄ uwzględniać te same wzorce zamierzeń, które zapewnił wcześniejszy projekt. Na przykład, jeśli urządzenie zawiera alternatywny odtwarzacz muzyki, musi nadal przestrzegać wzorca intencji wydanego przez aplikacje innych firm w celu wybrania utworu.

Następujące aplikacje są uważane za podstawowe aplikacje systemu Android:

• Zegar biurkowy
• Przeglądarka
• Kalendarz
• Kalkulator
• Łączność
• E-mail
• Galeria
• Globalne wyszukiwanie
• Wyrzutnia
• Muzyka
• Ustawienia

Podstawowe aplikacje systemu Android obejmują różne komponenty Aktywności lub Usługi, które są uważane za „publiczne”. Oznacza to, że atrybut „android:exported” może być nieobecny lub może mieć wartość „true”.

Dla każdej Aktywności lub Usługi zdefiniowanej w jednej z podstawowych aplikacji systemu Android, która nie jest oznaczona jako niepubliczna za pomocą atrybutu android:exported o wartości „false”, implementacje urządzenia MUSZĄ zawierać komponent tego samego typu implementujący ten sam filtr intencji wzorce jako podstawowa aplikacja systemu Android.

Innymi słowy, implementacja urządzenia MOŻE zastąpić podstawowe aplikacje systemu Android; jeśli jednak tak się stanie, implementacja urządzenia MUSI obsługiwać wszystkie wzorce intencji zdefiniowane przez każdą zastępowaną podstawową aplikację systemu Android.

3.2.3.2. Zastąpienie zamiaru

Ponieważ Android jest platformą rozszerzalną, osoby wdrażające urządzenia MUSZĄ pozwolić na zastąpienie każdego wzorca intencji, o którym mowa w sekcji 3.2.3.1, przez aplikacje innych firm. Domyślnie pozwala na to projekt open source Androida; osobom wdrażającym urządzenia NIE WOLNO przypisywać specjalnych uprawnień aplikacjom systemowym do korzystania z tych wzorców zamierzeń ani uniemożliwiać aplikacjom stron trzecich wiązania się z tymi wzorcami i przejmowania nad nimi kontroli. Zakaz ten obejmuje w szczególności, ale nie ogranicza się do wyłączenia interfejsu użytkownika „Chooser”, który pozwala użytkownikowi wybierać pomiędzy wieloma aplikacjami, z których wszystkie obsługują ten sam wzorzec zamiarów.

3.2.3.3. Przestrzenie nazw intencji

Osoby wdrażające urządzenia NIE MOGĄ dołączać żadnego komponentu Androida, który uwzględnia nowe wzorce intencji lub intencji rozgłaszania przy użyciu AKCJI, KATEGORII lub innego ciągu kluczy w przestrzeni nazw android.*. Osoby wdrażające urządzenia NIE MOGĄ dołączać żadnych komponentów Androida, które honorują jakiekolwiek nowe wzorce intencji lub intencji rozgłaszania przy użyciu AKCJI, KATEGORII lub innego ciągu klucza w przestrzeni pakietu należącej do innej organizacji. Osoby wdrażające urządzenia NIE MOGĄ zmieniać ani rozszerzać żadnych wzorców intencji używanych przez podstawowe aplikacje wymienione w sekcji 3.2.3.1.

Zakaz ten jest analogiczny do zakazu określonego dla klas języka Java w sekcji 3.6.

3.2.3.4. Zamierzenia transmisji

Aplikacje stron trzecich wykorzystują platformę do emitowania określonych intencji w celu powiadamiania ich o zmianach w środowisku sprzętu lub oprogramowania. Urządzenia kompatybilne z Androidem MUSZĄ nadawać publiczne intencje transmisji w odpowiedzi na odpowiednie zdarzenia systemowe. Intencje rozgłaszania są opisane w dokumentacji zestawu SDK.

3.3. Natywna kompatybilność API

Kod zarządzany działający w Dalvik może wywoływać kod natywny dostarczony w pliku .apk aplikacji jako plik ELF .so skompilowany dla odpowiedniej architektury sprzętowej urządzenia. Ponieważ kod natywny jest w dużym stopniu zależny od technologii procesora, system Android definiuje wiele interfejsów binarnych aplikacji (ABI) w pakiecie Android NDK w pliku docs/CPU-ARCH-ABIS.txt . Jeśli implementacja urządzenia jest zgodna z jednym lub większą liczbą zdefiniowanych interfejsów ABI, POWINNA implementować zgodność z zestawem Android NDK, jak poniżej.

Jeśli implementacja urządzenia obejmuje obsługę interfejsu ABI systemu Android, to:

• MUSI obejmować obsługę kodu działającego w środowisku zarządzanym w celu wywołania kodu natywnego przy użyciu standardowej semantyki Java Native Interface (JNI).
• MUSI być kompatybilny ze źródłem (tj. zgodny z nagłówkiem) i kompatybilny binarnie (dla ABI) z każdą wymaganą biblioteką z poniższej listy
• MUSI dokładnie raportować natywny interfejs binarny aplikacji (ABI) obsługiwany przez urządzenie za pośrednictwem interfejsu API android.os.Build.CPU_ABI
• MUSI zgłaszać tylko te ABI udokumentowane w najnowszej wersji Androida NDK, w pliku docs/CPU-ARCH-ABIS.txt
• POWINNO zostać zbudowane przy użyciu kodu źródłowego i plików nagłówkowych dostępnych w pierwotnym projekcie open source systemu Android

Dla aplikacji zawierających kod natywny MUSZĄ być dostępne następujące interfejsy API kodu natywnego:

• libc (biblioteka C)
• libm (biblioteka matematyczna)
• Minimalne wsparcie dla C++
• Interfejs JNI
• liblog (logowanie na Androida)
• libz (kompresja Zlib)
• libdl (dynamiczny linker)
• libGLESv1_CM.so (OpenGL ES 1.0)
• libGLESv2.so (OpenGL ES 2.0)
• libEGL.so (natywne zarządzanie powierzchnią OpenGL)
• libjnigraphics.so
• libOpenSLES.so (obsługa dźwięku Open Sound Library)
• libandroid.so (natywna obsługa aktywności w systemie Android)
• Obsługa OpenGL zgodnie z opisem poniżej

Należy pamiętać, że przyszłe wersje zestawu Android NDK mogą wprowadzać obsługę dodatkowych interfejsów ABI. Jeśli implementacja urządzenia nie jest kompatybilna z istniejącym, predefiniowanym ABI, NIE MOŻE w ogóle zgłaszać obsługi żadnego ABI.

Zgodność kodu natywnego jest wyzwaniem. Z tego powodu należy powtórzyć, że BARDZO zachęca się twórców urządzeń do korzystania z wcześniejszych implementacji bibliotek wymienionych powyżej, aby zapewnić kompatybilność.

3.4. Zgodność sieciowa

Wielu programistów i aplikacji opiera się na zachowaniu klasy android.webkit.WebView [ Resources, 8 ] w swoich interfejsach użytkownika, więc implementacja WebView musi być kompatybilna ze wszystkimi implementacjami Androida. Podobnie kompletna, nowoczesna przeglądarka internetowa ma kluczowe znaczenie dla komfortu użytkowania Androida. Implementacje urządzeń MUSZĄ zawierać wersję android.webkit.WebView zgodną z starszym oprogramowaniem Androida i MUSZĄ zawierać nowoczesną przeglądarkę obsługującą HTML5, jak opisano poniżej.

3.4.1. Zgodność z WebView

Implementacja Android Open Source wykorzystuje silnik renderujący WebKit do implementacji android.webkit.WebView . Ponieważ nie jest możliwe opracowanie kompleksowego zestawu testów dla systemu renderowania stron internetowych, osoby wdrażające urządzenia MUSZĄ używać określonej wersji źródłowej WebKit w implementacji WebView. Konkretnie:

• Implementacje urządzenia android.webkit.WebView MUSZĄ być oparte na kompilacji 533.1 WebKit z nadrzędnego drzewa Android Open Source dla systemu Android 2.3. Ta kompilacja zawiera określony zestaw poprawek funkcjonalności i zabezpieczeń dla WebView. Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ uwzględniać dostosowania implementacji WebKit; jednakże żadne takie dostosowania NIE MOGĄ zmieniać zachowania WebView, w tym zachowania renderowania.
• Ciąg agenta użytkownika zgłaszany przez WebView MUSI mieć następujący format:
  Mozilla/5.0 (Linux; U; Android $(VERSION); $(LOCALE); $(MODEL) Build/$(BUILD)) AppleWebKit/533.1 (KHTML, like Gecko) Version/4.0 Mobile Safari/533.1
  • Wartość ciągu $(VERSION) MUSI być taka sama jak wartość android.os.Build.VERSION.RELEASE
  • Wartość ciągu $(LOCALE) POWINNA być zgodna z konwencjami ISO dotyczącymi kodu kraju i języka oraz POWINNA odnosić się do aktualnie skonfigurowanych ustawień regionalnych urządzenia
  • Wartość ciągu $(MODEL) MUSI być taka sama jak wartość android.os.Build.MODEL
  • Wartość ciągu $(BUILD) MUSI być taka sama jak wartość android.os.Build.ID

Komponent WebView POWINIEN zawierać obsługę możliwie największej ilości HTML5 [ Zasoby, 9 ]. Co najmniej implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać każdy z tych interfejsów API powiązanych z HTML5 w WebView:

• pamięć podręczna aplikacji/działanie offline [ Zasoby, 10 ]
• tag <video> [ Zasoby, 11 ]
• geolokalizacja [ Zasoby, 12 ]

Ponadto implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać interfejs API przechowywania danych HTML5/W3C [ Zasoby, 13 ] i POWINNY obsługiwać interfejs API HTML5/W3C IndexedDB [ Zasoby, 14 ]. Należy pamiętać, że w miarę jak organy odpowiedzialne za standardy tworzenia stron internetowych będą faworyzować IndexedDB zamiast przechowywania danych w Internecie, oczekuje się, że IndexedDB stanie się wymaganym komponentem przyszłej wersji Androida.

Interfejsy API HTML5, podobnie jak wszystkie interfejsy API JavaScript, MUSZĄ być domyślnie wyłączone w widoku WebView, chyba że programista wyraźnie włączy je za pośrednictwem zwykłych interfejsów API systemu Android.

3.4.2. Zgodność przeglądarki

Implementacje urządzeń MUSZĄ obejmować samodzielną aplikację przeglądarki do przeglądania stron internetowych przez zwykłego użytkownika. Samodzielna przeglądarka MOŻE być oparta na technologii przeglądarki innej niż WebKit. Jednakże, nawet jeśli używana jest alternatywna aplikacja przeglądarki, komponent android.webkit.WebView dostarczany aplikacjom innych firm MUSI być oparty na WebKit, jak opisano w Sekcji 3.4.1.

Implementacje MOGĄ dostarczać niestandardowy ciąg agenta użytkownika w samodzielnej aplikacji przeglądarki.

Samodzielna aplikacja przeglądarki (niezależnie od tego, czy jest oparta na wcześniejszej aplikacji przeglądarki WebKit, czy na zamienniku innej firmy) POWINNA obsługiwać możliwie najwięcej HTML5 [ Zasoby, 9 ]. Co najmniej implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać każdy z tych interfejsów API powiązanych z HTML5:

• pamięć podręczna aplikacji/działanie offline [ Zasoby, 10 ]
• tag <video> [ Zasoby, 11 ]
• geolokalizacja [ Zasoby, 12 ]

Ponadto implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać interfejs API przechowywania danych HTML5/W3C [ Zasoby, 13 ] i POWINNY obsługiwać interfejs API HTML5/W3C IndexedDB [ Zasoby, 14 ]. Należy pamiętać, że w miarę jak organy odpowiedzialne za standardy tworzenia stron internetowych będą faworyzować IndexedDB zamiast przechowywania danych w Internecie, oczekuje się, że IndexedDB stanie się wymaganym komponentem przyszłej wersji Androida.

3.5. Zgodność behawioralna API

Zachowanie każdego z typów API (zarządzanego, miękkiego, natywnego i internetowego) musi być spójne z preferowaną implementacją projektu open source dla Androida [ Zasoby, 3 ]. Niektóre konkretne obszary zgodności to:

• Urządzenia NIE MOGĄ zmieniać zachowania ani semantyki standardowej Intencji
• Urządzenia NIE MOGĄ zmieniać cyklu życia ani semantyki cyklu życia określonego typu komponentu systemu (takiego jak usługa, działanie, dostawca treści itp.).
• Urządzenia NIE MOGĄ zmieniać semantyki standardowego pozwolenia

Powyższa lista nie jest kompletna. Zestaw testów zgodności (CTS) testuje znaczną część platformy pod kątem zgodności behawioralnej, ale nie wszystkie. Obowiązkiem realizatora jest zapewnienie zgodności behawioralnej z projektem Android Open Source. Z tego powodu osoby wdrażające urządzenia POWINNY używać kodu źródłowego dostępnego w ramach projektu Android Open Source, tam gdzie to możliwe, zamiast ponownie wdrażać znaczące części systemu.

3.6. Przestrzenie nazw API

Android przestrzega konwencji przestrzeni nazw pakietów i klas zdefiniowanych przez język programowania Java. Aby zapewnić kompatybilność z aplikacjami innych firm, twórcom urządzeń NIE WOLNO wprowadzać żadnych zabronionych modyfikacji (patrz poniżej) w tych przestrzeniach nazw pakietów:

• Jawa.*
• javax.*
• słońce.*
• android.*
• com.android.*

Zabronione modyfikacje obejmują:

• Implementacje urządzeń NIE WOLNO modyfikować publicznie udostępnionych interfejsów API na platformie Android poprzez zmianę jakichkolwiek podpisów metod lub klas albo poprzez usuwanie klas lub pól klas.
• Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ modyfikować podstawową implementację interfejsów API, ale takie modyfikacje NIE MOGĄ wpływać na określone zachowanie i podpis w języku Java jakichkolwiek publicznie udostępnianych interfejsów API.
• Implementatorom urządzeń NIE WOLNO dodawać żadnych publicznie dostępnych elementów (takich jak klasy lub interfejsy albo pola lub metody do istniejących klas lub interfejsów) do powyższych interfejsów API.

„Element publicznie eksponowany” to dowolny konstrukt, który nie jest ozdobiony znacznikiem „@hide” używanym w pierwotnym kodzie źródłowym Androida. Innymi słowy, twórcom urządzeń NIE WOLNO ujawniać nowych interfejsów API ani zmieniać istniejących interfejsów API w przestrzeniach nazw wymienionych powyżej. Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ wprowadzać modyfikacje wyłącznie do użytku wewnętrznego, ale modyfikacje te NIE MOGĄ być reklamowane ani w żaden inny sposób udostępniane programistom.

Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ dodawać niestandardowe interfejsy API, ale żadne takie interfejsy API NIE MOGĄ znajdować się w przestrzeni nazw będącej własnością innej organizacji lub odnoszącej się do innej organizacji. Na przykład twórcom urządzeń NIE WOLNO dodawać interfejsów API do com.google.* lub podobnej przestrzeni nazw; może to zrobić tylko Google. Podobnie Google NIE WOLNO dodawać interfejsów API do przestrzeni nazw innych firm. Dodatkowo, jeśli implementacja urządzenia zawiera niestandardowe interfejsy API spoza standardowej przestrzeni nazw Androida, te interfejsy API MUSZĄ być spakowane w udostępnionej bibliotece Androida, aby zwiększone wykorzystanie pamięci miało wpływ tylko na aplikacje, które jawnie z nich korzystają (poprzez mechanizm <uses-library> ). takich interfejsów API.

Jeśli osoba wdrażająca urządzenie zaproponuje ulepszenie jednej z powyższych przestrzeni nazw pakietów (na przykład poprzez dodanie przydatnej nowej funkcjonalności do istniejącego interfejsu API lub dodanie nowego interfejsu API), osoba wdrażająca POWINNA odwiedzić stronę source.android.com i rozpocząć proces wprowadzania zmian i zgodnie z informacjami zawartymi na tej stronie.

Należy pamiętać, że powyższe ograniczenia odpowiadają standardowym konwencjom nazewnictwa interfejsów API w języku programowania Java; ta sekcja ma po prostu na celu wzmocnienie tych konwencji i uczynienie ich wiążącymi poprzez włączenie ich do niniejszej definicji zgodności.

3.7. Zgodność z maszyną wirtualną

Implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać pełną specyfikację kodu bajtowego Dalvik Executable (DEX) i semantykę maszyny wirtualnej Dalvik [ Zasoby, 15 ].

Implementacje urządzeń z ekranami sklasyfikowanymi jako średniej lub niskiej gęstości MUSZĄ skonfigurować Dalvik tak, aby przydzielał co najmniej 16 MB pamięci dla każdej aplikacji. Implementacje urządzeń z ekranami sklasyfikowanymi jako o dużej lub bardzo dużej gęstości MUSZĄ skonfigurować Dalvik tak, aby przydzielał co najmniej 24 MB pamięci dla każdej aplikacji. Należy pamiętać, że implementacje urządzeń MOGĄ przydzielać więcej pamięci niż podane liczby.

3.8. Zgodność interfejsu użytkownika

Platforma Android zawiera pewne interfejsy API dla programistów, które umożliwiają programistom podłączenie się do interfejsu użytkownika systemu. Implementacje urządzeń MUSZĄ uwzględniać te standardowe interfejsy API interfejsu użytkownika w niestandardowych interfejsach użytkownika, które opracowują, jak wyjaśniono poniżej.

3.8.1. Widżety

Android definiuje typ komponentu oraz odpowiedni interfejs API i cykl życia, który umożliwia aplikacjom udostępnianie „AppWidget” użytkownikowi końcowemu [ Zasoby, 16 ]. Wersja referencyjna Android Open Source zawiera aplikację Launcher zawierającą elementy interfejsu użytkownika umożliwiające użytkownikowi dodawanie, przeglądanie i usuwanie AppWidgets z ekranu głównego.

Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ zastąpić alternatywę dla referencyjnego programu uruchamiającego (tj. ekranu głównego). Alternatywne programy uruchamiające POWINNY zawierać wbudowaną obsługę AppWidgets i udostępniać elementy interfejsu użytkownika umożliwiające dodawanie, konfigurowanie, przeglądanie i usuwanie AppWidgets bezpośrednio w programie uruchamiającym. Alternatywne programy uruchamiające MOGĄ pomijać te elementy interfejsu użytkownika; jeśli jednak zostaną one pominięte, osoba wdrażająca urządzenie MUSI udostępnić oddzielną aplikację dostępną z poziomu programu uruchamiającego, która umożliwi użytkownikom dodawanie, konfigurowanie, przeglądanie i usuwanie AppWidgets.

3.8.2. Powiadomienia

Android zawiera interfejsy API, które umożliwiają programistom powiadamianie użytkowników o ważnych wydarzeniach [ Zasoby, 17 ]. Osoby wdrażające urządzenia MUSZĄ zapewnić obsługę każdej tak zdefiniowanej klasy powiadomień; w szczególności: dźwięki, wibracje, światło i pasek stanu.

Dodatkowo implementacja MUSI poprawnie renderować wszystkie zasoby (ikony, pliki dźwiękowe itp.) przewidziane w interfejsach API [ Zasoby, 18 ] lub w przewodniku po stylach ikon paska stanu [ Zasoby, 19 ]. Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ zapewniać użytkownikowi alternatywne środowisko powiadomień niż zapewniane przez referencyjną implementację Android Open Source; jednakże takie alternatywne systemy powiadamiania MUSZĄ obsługiwać istniejące zasoby powiadamiania, jak powyżej.

3.8.3. Szukaj

Android zawiera interfejsy API [ Zasoby, 20 ], które umożliwiają programistom włączenie wyszukiwania do swoich aplikacji i udostępnienie danych aplikacji w globalnym wyszukiwaniu systemowym. Ogólnie rzecz biorąc, ta funkcjonalność składa się z jednego, ogólnosystemowego interfejsu użytkownika, który umożliwia użytkownikom wprowadzanie zapytań, wyświetla sugestie podczas wpisywania przez użytkownika i wyświetla wyniki. Interfejsy API systemu Android umożliwiają programistom ponowne wykorzystanie tego interfejsu do wyszukiwania w ich własnych aplikacjach oraz dostarczanie wyników do wspólnego interfejsu użytkownika wyszukiwania globalnego.

Implementacje urządzeń MUSZĄ obejmować pojedynczy, współdzielony, ogólnosystemowy interfejs użytkownika wyszukiwania, umożliwiający wyświetlanie sugestii w czasie rzeczywistym w odpowiedzi na dane wprowadzone przez użytkownika. Implementacje urządzeń MUSZĄ implementować interfejsy API, które umożliwiają programistom ponowne wykorzystanie tego interfejsu użytkownika w celu zapewnienia wyszukiwania we własnych aplikacjach. Implementacje urządzeń muszą zaimplementować interfejsy API, które pozwalają aplikacjom stron trzecich dodawać sugestie do pola wyszukiwania, gdy jest ono uruchamiane w trybie wyszukiwania globalnego. Jeśli nie są zainstalowane żadne aplikacje innych firm, które korzystają z tej funkcji, domyślnym zachowaniem powinno być wyświetlanie wyników i sugestii związanych z wyszukiwarką.

Implementacje urządzeń mogą wysyłać alternatywne interfejsy użytkownika wyszukiwania, ale powinny zawierać twardy lub miękki przycisk wyszukiwania dedykowanego, który można użyć w dowolnym momencie w dowolnej aplikacji do wywołania ram wyszukiwania, z zachowaniem w dokumentacji API.

3.8.4. Tosty

Aplikacje mogą korzystać z interfejsu API „Toast” (zdefiniowanego w [ Zasobach, 21 ]) do wyświetlania krótkich nie-modalnych strun użytkownikowi końcowym, które znikają po krótkim czasie. Implementacje urządzeń muszą wyświetlać tosty od aplikacji do użytkowników końcowych w sposób o dużej widoczności.

3.8.5. Animowane tapety

Android definiuje typ komponentu oraz odpowiedni API i cykl życia, które pozwala aplikacjom na ujawnienie jednego lub więcej „tapet na żywo” użytkownikowi końcowi [ zasoby, 22 ]. Tapety na żywo to animacje, wzory lub podobne obrazy z ograniczonymi możliwościami wejściowymi, które wyświetlają się jako tapeta za innymi aplikacjami.

Sprzęt jest uważany za zdolny do niezawodnego uruchamiania żywych tapet, jeśli może uruchomić wszystkie żywe tapety, bez ograniczeń funkcjonalności, w rozsądnej klatce bez negatywnych wpływów na inne aplikacje. Jeśli ograniczenia w sprzęcie powodują awarię tapet i/lub zastosowań, zużywają nadmierne procesory lub zasilanie baterii lub działać z niedopuszczalnie niskimi prędkościami klatek na sekundę, sprzęt jest uważany za niezdolny do uruchamiania tapety na żywo. Jako przykład, niektóre żywe tapety mogą użyć otwartego kontekstu GL 1.0 lub 2.0 do renderowania ich treści. Tapeta na żywo nie będzie działać niezawodnie na sprzęcie, który nie obsługuje wielu kontekstów OpenGL, ponieważ użycie tapety na żywo w kontekście OpenGL może być sprzeczne z innymi aplikacjami, które również korzystają z kontekstu OpenGL.

Implementacje urządzeń zdolne do niezawodnego uruchamiania żywych tapet, jak opisano powyżej, powinny zaimplementować żywe tapety. Implementacje urządzeń ustalone, aby niezawodnie nie uruchamiać żywych tapet, jak opisano powyżej, nie mogą wdrażać żywych tapet.

4. Kompatybilność opakowań aplikacji

Implementacje urządzeń muszą zainstalować i uruchamiać pliki Androida „.APK” zgodnie z narzędziem „AAPT” zawarte w oficjalnym systemie Android SDK [ Resources, 23 ].

Implementacje urządzeń nie mogą rozszerzać ani .APK [ Zasoby, 24 ], Android Manifest [ Resources, 25 ] lub Dalvik Bajtecode [ Resources, 15 ] w taki sposób, który uniemożliwiłby instalację i uruchomienie tych plików na innych kompatybilnych urządzeniach . Wdrażacze urządzeń powinni korzystać z referencyjnej implementacji Dalvika oraz systemu zarządzania pakietami referencyjnymi.

5. Kompatybilność multimedialna

Implementacje urządzeń muszą w pełni zaimplementować wszystkie interfejsy API multimediów. Implementacje urządzeń muszą zawierać obsługę wszystkich kodeków multimedialnych opisanych poniżej i powinny spełniać opisane poniżej wytyczne dotyczące przetwarzania dźwięku. Implementacje urządzeń muszą zawierać co najmniej jedna forma wyjścia audio, taka jak głośniki, gniazdo słuchawkowe, zewnętrzne połączenie głośników itp.

5.1. Kodeki multimedialne

Implementacje urządzeń muszą obsługiwać kodeki multimedialne, jak szczegółowo opisano w poniższych sekcjach. Wszystkie te kodeki są dostarczane jako implementacje oprogramowania w preferowanej implementacji Androida z projektu Open-Source Android.

Należy pamiętać, że ani Google, ani Sojusz Open Słuchawki nie przedstawiają żadnych oświadczeń, że te kodeki są nieobciążone patentami stron trzecich. Osoby, które zamierzają korzystać z tego kodu źródłowego w sprzęcie lub oprogramowaniu, zaleca się, aby implementacje tego kodu, w tym w oprogramowaniu open source lub Shareware, mogą wymagać licencji patentowych od odpowiednich posiadaczy patentów.

Poniższe tabele nie wymieniają konkretnych wymagań dotyczących przepustowości dla większości kodeków wideo. Powodem tego jest to, że w praktyce obecny sprzęt urządzeń niekoniecznie obsługuje transmisję transmisji, które dokładnie mapują do wymaganych transmisji pod określonymi przez odpowiednie standardy. Zamiast tego implementacje urządzeń powinny obsługiwać najwyższą praktyczną przepustkę na sprzęcie, aż do limitów określonych przez specyfikacje.

5.1.1. Dekodery mediów

Implementacje urządzeń muszą obejmować implementację dekodera dla każdego kodeka i formatu opisanego w poniższej tabeli. Należy pamiętać, że dekodery dla każdego z tych rodzajów mediów są dostarczane przez projekt open source na Androidzie.

5.1.2. Enkodery mediów

Implementacje urządzeń powinny zawierać enkodery dla tylu formatów mediów wymienionych w sekcji 5.1.1. jak to możliwe. Jednak niektóre enkodery nie mają sensu dla urządzeń, które nie mają pewnego opcjonalnego sprzętu; Na przykład koder wideo H.263 nie ma sensu, jeśli urządzenie nie ma żadnych kamer. Dlatego implementacje urządzeń muszą wdrażać enkodery mediów zgodnie z warunkami opisanymi w poniższej tabeli.

Szczegółowe informacje na temat warunków, w których sprzęt można pominąć w sekcji 7, w sekcji 7 może być pominięte przez implementacje urządzeń.

Oprócz wyżej wymienionych koderów implementacje urządzeń powinny zawierać enkoder H.264. Należy pamiętać, że planowana jest definicja kompatybilności dla przyszłej wersji, aby zmienić ten wymóg na „musi”. Oznacza to, że kodowanie H.264 jest opcjonalne w Android 2.3, ale będzie wymagane przez przyszłą wersję. Istniejące i nowe urządzenia, które prowadzą Android 2.3, są bardzo mocno zachęcane do spełnienia tego wymogu w Android 2.3 , lub nie będą w stanie uzyskać kompatybilności z Androidem po zaktualizowaniu do przyszłej wersji.

5.2. Nagrywanie dźwięku

Gdy aplikacja korzysta z interfejsu API android.media.AudioRecord do rozpoczęcia rejestrowania strumienia dźwięku, implementacje urządzeń powinny próbować i rejestrować dźwięk z każdym z tych zachowań:

• Przetwarzanie redukcji szumów, jeśli jest obecne, powinno być wyłączone.
• Automatyczna kontrola wzmocnienia, jeśli jest obecna, powinna być wyłączona.
• Urządzenie powinno wykazywać w przybliżeniu płaską amplitudę w porównaniu z charakterystyką częstotliwości; W szczególności ± 3 dB, od 100 Hz do 4000 Hz
• Wrażliwość na wejście audio powinna być ustawiona tak, aby źródło mocy dźwięku 90 dB (SPL) przy 1000 Hz daje RMS 5000 dla próbek 16-bitowych.
• Poziomy amplitudy PCM powinny liniowo śledzić zmiany wejściowe SPL w zakresie co najmniej 30 dB od -18 dB do +12 dB RE 90 dB SPL w mikrofonie.
• Całkowite zniekształcenie harmoniczne powinno być mniejsze niż 1% od 100 Hz do 4000 Hz przy poziomie wejściowym SPL 90 dB.

Uwaga: Chociaż przedstawione powyżej wymagania są określane jako „powinny” dla Androida 2.3, planowana jest definicja kompatybilności dla przyszłej wersji, aby zmienić je na „musi”. Oznacza to, że wymagania te są opcjonalne w Android 2.3, ale będą wymagane przez przyszłą wersję. Istniejące i nowe urządzenia, które prowadzą Android 2.3, są bardzo silnie zachęcane do spełnienia tych wymagań w Android 2.3 , lub nie będą w stanie uzyskać kompatybilności z Androidem po zaktualizowaniu do przyszłej wersji.

5.3. Opóźnienie dźwięku

Opóźnienie dźwięku jest szeroko definiowane jako przedział między tym, gdy aplikacja żąda odtwarzania lub rejestracji dźwięku, a gdy wdrożenie urządzenia faktycznie rozpoczyna operację. Wiele klas aplikacji opiera się na krótkich opóźnieniach, aby osiągnąć efekty w czasie rzeczywistym, takie jak efekty dźwiękowe lub komunikacja VoIP. Implementacje urządzeń, które obejmują sprzęt mikrofonowy i deklarują android.hardware.microphone powinny spełniać wszystkie wymagania opóźnienia dźwięku przedstawione w tej sekcji. Szczegółowe informacje na temat warunków, w których sprzęt mikrofonowy można pominąć w sekcji 7, w sekcji 7 może być pominięte przez implementacje urządzeń.

Do celów niniejszej sekcji:

• „Opóźnienie zimnego wyjścia” jest zdefiniowane jako interwał między tym, gdy aplikacja żąda odtwarzania dźwięku, a kiedy dźwięk zaczyna odtwarzać, gdy system audio był bezczynny i zasilany przed żądaniem
• „ciepłe opóźnienie wyjściowe” jest zdefiniowane jako przedział między tym, gdy aplikacja żąda odtwarzania dźwięku, a kiedy dźwięk zaczyna odtwarzać, gdy system audio został niedawno używany, ale obecnie jest bezczynny (to znaczy cichy)
• „Ciągłe opóźnienie wyjściowe” jest zdefiniowane jako interwał między tym, gdy aplikacja wydaje próbkę do odtwarzania, a gdy głośnik fizycznie odtwarza odpowiedni dźwięk, podczas gdy urządzenie odtwarza obecnie dźwięk
• „Opóźnienie zimnego wejścia” jest zdefiniowane jako przedział między tym, gdy aplikacja żąda nagrywania audio, a gdy pierwsza próbka jest dostarczana do aplikacji za pośrednictwem jej wywołania zwrotnego, gdy system audio i mikrofon były bezczynne i zasilane przed żądaniem
• „Ciągłe opóźnienie wejściowe” jest zdefiniowane jako, gdy nastąpi dźwięk otoczenia, a gdy próbka odpowiadająca temu dźwiękowi jest dostarczana do aplikacji nagrywania za pośrednictwem jego wywołania zwrotnego, podczas gdy urządzenie jest w trybie nagrywania

Korzystając z powyższych definicji, implementacje urządzeń powinny wykazywać każdą z tych właściwości:

• opóźnienie wyjściowe zimnego 100 milisekund lub mniej
• ciepłe opóźnienie wyjściowe 10 milisekund lub mniej
• ciągłe opóźnienie wyjściowe 45 milisekund lub mniej
• Opóźnienie zimnego wejścia 100 milisekund lub mniej
• ciągłe opóźnienie wejściowe 50 milisekund lub mniej

Uwaga: Chociaż przedstawione powyżej wymagania są określane jako „powinny” dla Androida 2.3, planowana jest definicja kompatybilności dla przyszłej wersji, aby zmienić je na „musi”. Oznacza to, że wymagania te są opcjonalne w Android 2.3, ale będą wymagane przez przyszłą wersję. Istniejące i nowe urządzenia, które prowadzą Android 2.3, są bardzo silnie zachęcane do spełnienia tych wymagań w Android 2.3 , lub nie będą w stanie uzyskać kompatybilności z Androidem po zaktualizowaniu do przyszłej wersji.

Jeśli wdrożenie urządzenia spełnia wymagania niniejszej sekcji, może zgłosić obsługę dźwięku o niskiej opóźnieniu, zgłaszając funkcję „Android.hardware.audio.low-leatency” za pośrednictwem klasy android.content.pm.PackageManager . [ Zasoby, 27 ] I odwrotnie, jeśli wdrożenie urządzenia nie spełnia tych wymagań, nie może zgłaszać obsługi dźwięku o niskiej opóźnieniu.

6. Kompatybilność narzędzi programisty

Implementacje urządzeń muszą obsługiwać narzędzia programistów Androida dostarczone w systemie Android SDK. W szczególności urządzenia kompatybilne z Androidem muszą być kompatybilne z:

• Android Debug Bridge (znany jako ADB) [ Resources, 23 ]
  Implementacje urządzeń muszą obsługiwać wszystkie funkcje adb , jak udokumentowano w systemie Android SDK. Demon adb po stronie urządzenia powinien być domyślnie nieaktywny, ale musi istnieć mechanizm dostępny dla użytkownika do włączenia mostu debugowego Androida.
• Dalvik Debug Monitor Service (znany jako DDMS) [ Resources, 23 ]
  Implementacje urządzeń muszą obsługiwać wszystkie funkcje ddms , jak udokumentowano w systemie Android SDK. Ponieważ ddms korzysta z adb , obsługa ddms powinna być domyślnie nieaktywna, ale musi być obsługiwana za każdym razem, gdy użytkownik aktywuje most debugowania Androida, jak wyżej.
• Monkey [ Resources, 26 ]
  Implementacje urządzeń muszą zawierać Framework Monkey i udostępnić je do korzystania z aplikacji.

Większość systemów opartych na systemie Linux i Apple Macintosh rozpoznaje urządzenia z Androidem za pomocą standardowych narzędzi SDK z Androidem, bez dodatkowego wsparcia; Jednak systemy Microsoft Windows zazwyczaj wymagają sterownika nowych urządzeń z Androidem. (Na przykład nowe identyfikatory dostawców, a czasem nowe identyfikatory urządzeń wymagają niestandardowych sterowników USB dla systemów systemu Windows.) Jeśli implementacja urządzenia jest nierozpoznana przez narzędzie adb , jak podano w standardowym systemie Android SDK, implementatorzy urządzeń muszą zapewnić sterowniki Windows umożliwiające programistom łączenie się urządzenie za pomocą protokołu adb . Sterowniki te muszą być dostarczone dla systemu Windows XP, Windows Vista i Windows 7, zarówno w wersji 32-bitowej, jak i 64-bitowej.

7. Kompatybilność sprzętowa

Android ma na celu umożliwienie implementerom urządzeń tworzenie innowacyjnych formularzy i konfiguracji. Jednocześnie programiści Android piszą innowacyjne aplikacje, które opierają się na różnych sprzętach i funkcjach dostępnych za pośrednictwem interfejsów API Android. Wymagania w tej sekcji uderzają równowagę między innowacjami dostępnymi dla wdrażających urządzenia a potrzebami programistów, aby upewnić się, że ich aplikacje są dostępne tylko dla urządzeń, w których będą działać prawidłowo.

Jeśli urządzenie zawiera konkretny komponent sprzętowy, który ma odpowiedni interfejs API dla twórców stron trzecich, implementacja urządzenia musi zaimplementować ten interfejs API, jak opisano w dokumentacji Android SDK. Jeśli interakcja API w SDK oddziałuje z komponentem sprzętowym, który jest opcjonalny, a implementacja urządzenia nie posiada tego komponentu:

• Kompletne definicje klas (jak udokumentowane przez SDK) dla interfejsów API komponentu muszą być nadal obecne
• Zachowania interfejsu API muszą być wdrażane jako brak-ops w jakiś rozsądny sposób
• Metody API muszą zwrócić wartości zerowe, w których dozwolone przez dokumentację SDK
• Metody API muszą zwrócić implementacje NO-OP klas, w których wartości zerowe nie są dozwolone przez dokumentację SDK
• Metody API nie mogą rzucać wyjątkami, które nie udokumentowane przez dokumentację SDK

Typowym przykładem scenariusza, w którym obowiązują te wymagania, jest interfejs API telefonii: nawet na urządzeniach innych niż telefoniczne interfejsy API muszą być wdrażane jako rozsądne brak.

Implementacje urządzeń muszą dokładnie zgłaszać dokładne informacje o konfiguracji sprzętowej za pomocą metod getSystemAvailableFeatures() i hasSystemFeature(String) na klasie android.content.pm.PackageManager . [ Zasoby, 27 ]

7.1. Wyświetlacz i grafika

Android 2.3 zawiera urządzenia, które automatycznie dostosowują zasoby aplikacji i układy interfejsu użytkownika odpowiednio dla urządzenia, aby zapewnić, że aplikacje zewnętrzne działają dobrze w różnych konfiguracjach sprzętowych [ zasoby, 28 ]. Urządzenia muszą prawidłowo zaimplementować te interfejsy API i zachowania, jak szczegółowo opisano w tej sekcji.

7.1.1. Konfiguracje ekranu

Implementacje urządzeń mogą używać ekranów o dowolnych wymiarach pikseli, pod warunkiem, że spełniają następujące wymagania:

• Ekrany muszą mieć co najmniej 2,5 cala w fizycznym rozmiar
• Gęstość musi wynosić co najmniej 100 dpi
• Współczynnik kształtu musi wynosić między 1,333 (4: 3) a 1,779 (16: 9)
• Zastosowana technologia wyświetlacza składa się z kwadratowych pikseli

Implementacje urządzeń z ekranem spełniającym powyższe wymagania są uważane za kompatybilne i nie jest konieczne żadne dodatkowe działania. Implementacja Android Framework automatycznie oblicza cechy wyświetlania, takie jak wiadro wielkości ekranu i wiadro gęstości. W większości przypadków decyzje ramowe są prawidłowe. Jeśli używane są domyślne obliczenia framework, nie jest konieczne dodatkowe działanie. Wdrażający urządzenia, którzy chcą zmienić domyślne wartości lub użyć ekranu, który nie spełnia powyższych wymagań, muszą skontaktować się z zespołem zgodności z Androidem w celu uzyskania wskazówek, jak przewidziano w sekcji 12.

Jednostki użyte przez powyższe wymagania są zdefiniowane w następujący sposób:

• „Fizyczny rozmiar przekątny” to odległość w calach między dwoma przeciwnymi zakątkami oświetlonej części wyświetlacza.
• „DPI” (oznacza „kropki na cal”) to liczba pikseli objęty liniowym rozpiętością poziomym lub pionowym 1 ”. W przypadku wymienionych wartości DPI zarówno poziome, jak i pionowe DPI muszą być w zakresie.
• „Współczynnik kształtu” to stosunek dłuższego wymiaru ekranu do krótszego wymiaru. Na przykład wyświetlacz 480x854 pikseli wynosiłby 854 /480 = 1,779, lub około „16: 9”.

Implementacje urządzeń muszą używać tylko wyświetlaczy z jedną konfiguracją statyczną. Oznacza to, że implementacje urządzeń nie mogą włączyć wielu konfiguracji ekranu. Na przykład, ponieważ typowa telewizja obsługuje wiele rozdzielczości, takich jak 1080p, 720p i tak dalej, ta konfiguracja nie jest kompatybilna z Android 2.3. (Jednak wsparcie dla takich konfiguracji jest badane i planowane dla przyszłej wersji Androida.)

7.1.2. Wskaźniki wyświetlania

Implementacje urządzeń muszą zgłaszać prawidłowe wartości dla wszystkich wskaźników wyświetlania zdefiniowanych w android.util.DisplayMetrics [ Resources, 29 ].

7.1.3. Zadeklarowana obsługa ekranu

Aplikacje opcjonalnie wskazują, które rozmiary ekranu obsługują za pośrednictwem atrybutu <supports-screens> w pliku AndroidManifest.xml. Implementacje urządzeń muszą poprawnie honorować wsparcie aplikacji dla małych, średnich i dużych ekranów, jak opisano w dokumentacji Android SDK.

7.1.4. Orientacja ekranu

Kompatybilne urządzenia muszą obsługiwać dynamiczną orientację według zastosowań do orientacji ekranu portretowego lub krajobrazu. Oznacza to, że urządzenie musi szanować żądanie aplikacji dotyczące określonej orientacji ekranu. Implementacje urządzeń mogą wybrać orientację portretową lub krajobrazową jako domyślną. Urządzenia, które nie mogą być fizycznie obrócone, mogą spełniać ten wymóg przez aplikacje „skrzynki do listy”, które żądają trybu portretowego, używając tylko części dostępnego wyświetlacza.

Urządzenia muszą zgłosić prawidłową wartość bieżącej orientacji urządzenia, za każdym razem, gdy jest zapytany za pośrednictwem Android.Content.Res.Configuration.orientacja, Android.View.display.getorientation () lub inne interfejsy API.

7.1.5. Przyspieszenie grafiki 3D

Implementacje urządzeń muszą obsługiwać OpenGL ES 1.0, zgodnie z wymogami interfejsów API Android 2.3. W przypadku urządzeń, które nie mają sprzętu do przyspieszenia 3D, implementacja oprogramowania OpenGL ES 1.0 jest dostarczana przez projekt open source z Android. Implementacje urządzeń powinny obsługiwać OpenGL ES 2.0.

Wdrożenia mogą pominąć otwarte wsparcie GLS 2.0; Jeśli jednak wsparcie zostanie pominięte, implementacje urządzeń nie mogą zgłaszać się jako obsługi OpenGL ES 2.0. W szczególności, jeśli implementacje urządzeń brakuje obsługi OpenGL ES 2.0:

• Zarządzane interfejsy API (takie jak metoda GLES10.getString() ) nie mogą zgłaszać obsługi OpenGL ES 2.0
• Natywne interfejsy API OpenGL C/C ++ (to znaczy dostępne dla aplikacji za pośrednictwem libgles_v1cm.so, libgles_v2.so lub libgl.so) nie mogą zgłaszać obsługi OpenGL ES 2.0.

I odwrotnie, jeśli implementacja urządzenia obsługuje OpenGL ES 2.0, musi dokładnie zgłosić tę obsługę za pomocą właśnie wymienionych tras.

Zauważ, że Android 2.3 zawiera obsługę aplikacji, aby opcjonalnie określić, że wymagają one określonych formatów kompresji tekstury OpenGL. Formaty te są zazwyczaj specyficzne dla dostawcy. Wdrożenia urządzeń nie są wymagane przez Android 2.3 w celu zaimplementowania dowolnego formatu kompresji tekstury. Powinny jednak dokładnie zgłosić dowolne formaty kompresji tekstury, które obsługują, metodą getString() w API OpenGL.

7.2. Urządzenia wejściowe

Android 2.3 obsługuje szereg metod wprowadzania użytkownika. Implementacje urządzeń muszą obsługiwać urządzenia wejściowe użytkownika, jak przewidziano w tej sekcji.

7.2.1. Klawiatura

Implementacje urządzeń:

• Musi zawierać obsługę frameworka zarządzania wejściowym (która pozwala twórcom stron trzecich tworzyć silniki zarządzania wejściową - tj. Klawiatura miękka), jak szczegółowo opisano na programie
• Musi zapewnić co najmniej jedną implementację klawiatury miękkiej (niezależnie od tego, czy obecna jest klawiatura twardej)
• Może obejmować dodatkowe implementacje klawiatury miękkiej
• Może obejmować klawiaturę sprzętową
• Nie może zawierać klawiatury sprzętowej, która nie pasuje do jednego z formatów określonych w android.content.res.Configuration.keyboard [ Resources, 30 ] (to znaczy Qwerty lub 12-klucza)

7.2.2. Nawigacja bez dotyku

Implementacje urządzeń:

• Może pominąć opcję nawigacji bez dotyku (to znaczy może pominąć trackball, d-pad lub koło)
• Musi zgłosić prawidłową wartość dla android.content.res.Configuration.navigation [ Zasoby, 30 ]
• Musi zapewnić rozsądny alternatywny mechanizm interfejsu użytkownika do wyboru i edycji tekstu, kompatybilny z silnikami zarządzania wejściowymi. Kod otwartego źródła Androida zawiera mechanizm wyboru odpowiedniego do użytku z urządzeniami, w których brakuje wejść nawigacyjnych innych niż dotychczas.

7.2.3. Klucze nawigacyjne

Funkcje domu, menu i tyłu są niezbędne dla paradygmatu nawigacji na Androida. Implementacje urządzeń muszą udostępniać te funkcje przez cały czas, niezależnie od stanu aplikacji. Funkcje te powinny być zaimplementowane za pomocą dedykowanych przycisków. Można je zaimplementować przy użyciu oprogramowania, gestów, panelu dotykowego itp., Ale jeśli tak, muszą być zawsze dostępne i nie są niejasne ani nie zakłócają dostępnego obszaru wyświetlania aplikacji.

Wdrażacze urządzeń powinni również dostarczyć dedykowany klucz wyszukiwania. Wdrażacze urządzeń mogą również dostarczać klucze wysyłania i końcowych dla połączeń telefonicznych.

7.2.4. Wejście ekranu dotykowego

Implementacje urządzeń:

• Musi mieć ekran dotykowy
• Może mieć pojemnościowy lub oporowy ekran dotykowy
• Musi zgłosić wartość android.content.res.Configuration [ Zasoby, 30 ] odzwierciedlając odpowiadające typowi określonego ekranu dotykowego na urządzeniu
• Powinien obsługiwać w pełni niezależnie śledzone wskaźniki, jeśli ekran dotykowy obsługuje wiele wskazówek

7.3. Czujniki

Android 2.3 zawiera interfejsy API do dostępu do różnych typów czujników. Implementacje urządzeń mogą zasadniczo pomijać te czujniki, jak przewidziano w następujących podrozdziałach. Jeśli urządzenie zawiera określony typ czujnika, który ma odpowiedni interfejs API dla twórców stron trzecich, implementacja urządzenia musi zaimplementować ten interfejs API, jak opisano w dokumentacji Android SDK. Na przykład implementacje urządzeń:

• Musi dokładnie zgłosić obecność lub brak czujników w klasie android.content.pm.PackageManager . [ Zasoby, 27 ]
• Musi zwrócić dokładną listę obsługiwanych czujników za pośrednictwem SensorManager.getSensorList() i podobnych metod
• Musi zachować rozsądnie w przypadku wszystkich innych interfejsów API czujników (na przykład poprzez zwracanie prawdy lub fałszu, gdy aplikacje próbują zarejestrować słuchaczy, nie dzwoniąc do słuchaczy, gdy odpowiednie czujniki nie są obecne; itp.)

Powyższa lista nie jest kompleksowa; Udokumentowane zachowanie systemu SDK z Androidem należy uznać za autorytatywne.

Niektóre typy czujników są syntetyczne, co oznacza, że ​​można je wyprowadzić z danych dostarczonych przez jeden lub więcej innych czujników. (Przykłady obejmują czujnik orientacji i liniowy czujnik przyspieszenia.) Implementacje urządzeń powinny zaimplementować te typy czujników, gdy obejmują one warunkowe czujniki fizyczne.

API Android 2.3 wprowadzają pojęcie czujnika „strumieniowego”, który jest taki, który zwraca dane w sposób ciągły, a nie tylko wtedy, gdy dane zmieniają się. Implementacje urządzeń muszą stale dostarczać okresowe próbki danych dla dowolnego interfejsu API wskazanego przez dokumentację SDK Android 2.3 jako czujnik przesyłania strumieniowego.

7.3.1. Akcelerometr

Implementacje urządzeń powinny zawierać 3-osiowy akcelerometr. Jeśli implementacja urządzenia zawiera 3-osiowy akcelerometr, to:

• Musi być w stanie dostarczyć zdarzenia przy 50 Hz lub większych
• Musi być zgodny z systemem współrzędnych czujników Androida, jak szczegółowo opisano w interfejsach API z Androidem (patrz [ Resources, 31 ])
• Musi być w stanie pomieścić od swobodnego opadu do dwóch razy grawitacji (2G) lub więcej na dowolnym trójwymiarowym wektorze
• Musi mieć 8 bitów dokładności lub więcej
• Musi mieć odchylenie standardowe nie większe niż 0,05 m/s^2

7.3.2. Magnetometr

Implementacje urządzeń powinny zawierać 3-osiowy magnetometr (tj. Kompas.) Jeśli urządzenie zawiera magnetometr 3-osiowy, IT:

• Musi być w stanie dostarczyć zdarzenia z prędkością 10 Hz lub większymi
• Musi być zgodny z systemem współrzędnych czujników Androida, jak szczegółowo opisano w interfejsach API z Androidem (patrz [ Resources, 31 ]).
• Musi być w stanie próbkować szereg mocy pola odpowiednio do pokrycia pola geomagnetycznego
• Musi mieć 8 bitów dokładności lub więcej
• Musi mieć odchylenie standardowe nie większe niż 0,5 µt

7.3.3. GPS

Implementacje urządzeń powinny obejmować odbiornik GPS. Jeśli implementacja urządzenia zawiera odbiornik GPS, powinna zawierać jakąś formę techniki „wspomaganego GPS”, aby zminimalizować czas blokady GPS.

7.3.4. Żyroskop

Implementacje urządzeń powinny obejmować żyroskop (tj. Czujnik zmiany kątowej.) Urządzenia nie powinny zawierać czujnika żyroskopu, chyba że uwzględniono również 3-osiowy akcelerometr. Jeśli implementacja urządzenia zawiera żyroskop, to:

• Musi być w stanie pomiar zmian orientacji do 5,5*Pi Radian/sekunda (to znaczy około 1000 stopni na sekundę)
• Musi być w stanie dostarczać zdarzenia w temperaturze 100 Hz lub więcej
• Musi mieć 8 bitów dokładności lub więcej

7.3.5. Barometr

Implementacje urządzeń mogą obejmować barometr (tj. Czujnik ciśnienia powietrza w otoczeniu.) Jeśli implementacja urządzenia zawiera barometr, IT:

• Musi być w stanie dostarczyć zdarzenia z prędkością 5 Hz lub większymi
• Musi mieć odpowiednią precyzję, aby umożliwić oszacowanie wysokości

7.3.7. Termometr

Implementacje urządzeń mogą, ale nie powinny obejmować termometru (tj. Czujnik temperatury.) Jeśli implementacja urządzenia zawiera termometr, musi zmierzyć temperaturę procesora urządzenia. Nie może mierzyć żadnej innej temperatury. (Należy zauważyć, że ten typ czujnika jest przestarzały w interfejsach API z Androidem 2.3.)

7.3.7. Fotometr

Implementacje urządzeń mogą obejmować fotometr (tj. Czujnik światła otoczenia.)

7.3.8. Czujnik zbliżeniowy

Implementacje urządzeń mogą obejmować czujnik bliskości. Jeśli implementacja urządzenia zawiera czujnik bliskości, musi mierzyć bliskość obiektu w tym samym kierunku co ekran. Oznacza to, że czujnik bliskości musi być zorientowany do wykrywania obiektów blisko ekranu, ponieważ głównym celem tego typu czujnika jest wykrycie telefonu używanego przez użytkownika. Jeśli implementacja urządzenia zawiera czujnik bliskości z jakąkolwiek inną orientacją, nie może być dostępna za pośrednictwem tego interfejsu API. Jeśli implementacja urządzenia ma czujnik bliskości, musi mieć 1-bit dokładności lub więcej.

7.4. Łączność danych

Łączność sieciowa i dostęp do Internetu są istotnymi funkcjami Androida. Tymczasem interakcja urządzenia do urządzenia dodaje znacznej wartości urządzeniom i aplikacjom z Androidem. Implementacje urządzeń muszą spełniać wymagania dotyczące łączności danych w tej sekcji.

7.4.1. Telefonia

„Teleflencja” używana przez interfejsy API Android 2.3 i ten dokument odnosi się specjalnie do sprzętu związanego z umieszczaniem połączeń głosowych i wysyłania wiadomości SMS za pośrednictwem sieci GSM lub CDMA. Chociaż te połączenia głosowe mogą, ale nie muszą być przełączane pakietami, są one do celów Androida 2.3 uważanych za niezależne od jakiejkolwiek łączności danych, które można zaimplementować za pomocą tej samej sieci. Innymi słowy, funkcja „telefonii” Androida i interfejsy API odnoszą się specjalnie do połączeń głosowych i SMS; Na przykład implementacje urządzeń, które nie mogą umieszczać połączeń ani wysyłać/odbierać wiadomości SMS, nie mogą zgłaszać funkcji „Android.hardware.telephony” ani żadnych sub-fauru, niezależnie od tego, czy korzystają z sieci komórkowej do łączności danych.

Android 2.3 może być używany na urządzeniach, które nie zawierają sprzętu telefonii. Oznacza to, że Android 2.3 jest kompatybilny z urządzeniami, które nie są telefonami. Jeśli jednak implementacja urządzenia obejmuje telefonię GSM lub CDMA, musi wdrożyć pełne wsparcie dla interfejsu API dla tej technologii. Implementacje urządzeń, które nie zawierają sprzętu telefonii, muszą zaimplementować pełne interfejsy API jako NO-OPS.

7.4.2. IEEE 802.11 (WiFi)

Implementacje urządzeń Android 2.3 powinny zawierać obsługę jednej lub więcej form 802.11 (b/g/a/n itp.) Jeśli implementacja urządzenia zawiera obsługę 802.11, musi zaimplementować odpowiedni interfejs API z Androidem.

7.4.3. Bluetooth

Implementacje urządzeń powinny obejmować transceiver Bluetooth. Implementacje urządzeń, które obejmują transceiver Bluetooth, muszą włączyć interfejs Bluetooth oparty na RFCOMM, jak opisano w dokumentacji SDK [ Zasoby, 32 ]. Implementacje urządzeń powinny zaimplementować odpowiednie profile Bluetooth, takie jak A2DP, AVRCP, OBEX itp., W odpowiednich dla urządzenia.

Pakiet testów kompatybilności obejmuje przypadki obejmujące podstawowe działanie interfejsu API Bluetooth Android RFCOMM. Ponieważ jednak Bluetooth jest protokołem komunikacji między urządzeniami, nie można go w pełni przetestować testami jednostkowymi działającymi na jednym urządzeniu. W związku z tym implementacje urządzeń muszą również przejść procedurę testu Bluetooth opartego na człowieku opisanym w załączniku A.

7.4.4. Komunikacja bliskiego pola

Implementacje urządzeń powinny obejmować transceiver i powiązany sprzęt do komunikacji bliskiego pola (NFC). Jeśli implementacja urządzenia zawiera sprzęt NFC, to:

• Musi zgłosić funkcję Android.hardware.nfc z metody android.content.pm.PackageManager.hasSystemFeature() . [ Zasoby, 27 ]
• Musi być w stanie czytać i pisać wiadomości NDEF za pomocą następujących standardów NFC:
  • Musi być zdolny do działania jako czytnik/pisarz forum NFC (zgodnie z definicją specyfikację techniczną Forum NFC NFCFORUM-TS-Digitalprotocol-1.0) za pomocą następujących standardów NFC:
    • NFCA (ISO14443-3A)
    • NFCB (ISO14443-3B)
    • NFCF (JIS 6319-4)
    • NFCV (ISO 15693)
    • ISODEP (ISO 14443-4)
    • Forum NFC Typy 1, 2, 3, 4 (zdefiniowane przez forum NFC)
  • Musi być zdolny do przesyłania i odbierania danych za pośrednictwem następujących standardów i protokołów peer-to-peer:
    • ISO 18092
    • LLCP 1.0 (zdefiniowane przez forum NFC)
    • SDP 1.0 (zdefiniowane przez forum NFC)
    • Protokół push NDEF [ Resources, 33 ]
  • Musi skanować wszystkie obsługiwane technologie w trybie odkrywania NFC.
  • Powinien znajdować się w trybie odkrywania NFC, gdy urządzenie nie śpi z aktywnym ekranem.

  (Należy pamiętać, że publicznie dostępne linki nie są dostępne dla specyfikacji forum JIS, ISO i NFC cytowanych powyżej.)

  Ponadto implementacje urządzeń powinny obsługiwać następujące powszechnie rozmieszczone technologie MiFARE.

  • Mifare Classic (NXP MF1S503X [ Resources, 34 ], MF1S703X [ Resources, 35 ])
  • Mifare Ultralight (NXP MF0ICU1 [ Resources, 36 ], MF0ICU2 [ Resources, 37 ])
  • NDEF On Mifare Classic (NXP AN130511 [ RESUSISTY, 38 ], AN130411 [ Resources, 39 ])

  Zauważ, że Android 2.3.3 zawiera interfejsy API dla tych typów MiFare. Jeśli implementacja urządzenia obsługuje Mifare, to:

  • Musi zaimplementować odpowiednie interfejsy API Androida, jak udokumentowano przez Android SDK
  • Musi zgłosić funkcję com.nxp.mifare z metody android.content.pm.PackageManager.hasSystemFeature() . [ Zasoby, 27 ] Zauważ, że nie jest to standardowa funkcja Androida i jako taka nie wydaje się stała w klasie PackageManager .
  • Nie może wdrożyć odpowiednich interfejsów API Androida ani zgłaszania funkcji com.nxp.mifare, chyba że implementuje również ogólne obsługę NFC, jak opisano w niniejszej sekcji

  If a device implementation does not include NFC hardware, it MUST NOT declare the android.hardware.nfc feature from the android.content.pm.PackageManager.hasSystemFeature() method [ Resources, 27 ], and MUST implement the Android 2.3 NFC API as a no-op.

  As the classes android.nfc.NdefMessage and android.nfc.NdefRecord represent a protocol-independent data representation format, device implementations MUST implement these APIs even if they do not include support for NFC or declare the android.hardware.nfc feature.

  7.4.5. Minimum Network Capability

  Device implementations MUST include support for one or more forms of data networking. Specifically, device implementations MUST include support for at least one data standard capable of 200Kbit/sec or greater. Examples of technologies that satisfy this requirement include EDGE, HSPA, EV-DO, 802.11g, Ethernet, etc.

  Device implementations where a physical networking standard (such as Ethernet) is the primary data connection SHOULD also include support for at least one common wireless data standard, such as 802.11 (WiFi).

  Devices MAY implement more than one form of data connectivity.

  7.5. Kamery

  Device implementations SHOULD include a rear-facing camera, and MAY include a front-facing camera. A rear-facing camera is a camera located on the side of the device opposite the display; that is, it images scenes on the far side of the device, like a traditional camera. A front-facing camera is a camera located on the same side of the device as the display; that is, a camera typically used to image the user, such as for video conferencing and similar applications.

  7.5.1. Rear-Facing Camera

  Device implementations SHOULD include a rear-facing camera. If a device implementation includes a rear-facing camera, it:

  • MUST have a resolution of at least 2 megapixels
  • SHOULD have either hardware auto-focus, or software auto-focus implemented in the camera driver (transparent to application software)
  • MAY have fixed-focus or EDOF (extended depth of field) hardware
  • MAY include a flash. If the Camera includes a flash, the flash lamp MUST NOT be lit while an android.hardware.Camera.PreviewCallback instance has been registered on a Camera preview surface, unless the application has explicitly enabled the flash by enabling the FLASH_MODE_AUTO or FLASH_MODE_ON attributes of a Camera.Parameters object. Note that this constraint does not apply to the device's built-in system camera application, but only to third-party applications using Camera.PreviewCallback .

  7.5.2. Kamera przednia

  Device implementations MAY include a front-facing camera. If a device implementation includes a front-facing camera, it:

  • MUST have a resolution of at least VGA (that is, 640x480 pixels)
  • MUST NOT use a front-facing camera as the default for the Camera API. That is, the camera API in Android 2.3 has specific support for front-facing cameras, and device implementations MUST NOT configure the API to to treat a front-facing camera as the default rear-facing camera, even if it is the only camera on urządzenie.
  • MAY include features (such as auto-focus, flash, etc.) available to rear-facing cameras as described in Section 7.5.1.
  • MUST horizontally reflect (ie mirror) the stream displayed by an app in a CameraPreview, as follows:
  • If the device implementation is capable of being rotated by user (such as automatically via an accelerometer or manually via user input), the camera preview MUST be mirrored horizontally relative to the device's current orientation.
  • If the current application has explicitly requested that the Camera display be rotated via a call to the android.hardware.Camera.setDisplayOrientation() [ Resources, 40 ] method, the camera preview MUST be mirrored horizontally relative to the orientation specified by the application.
  • Otherwise, the preview MUST be mirrored along the device's default horizontal axis.
  • MUST mirror the image data returned to any "postview" camera callback handlers, in the same manner as the camera preview image stream. (If the device implementation does not support postview callbacks, this requirement obviously does not apply.)
  • MUST NOT mirror the final captured still image or video streams returned to application callbacks or committed to media storage

  7.5.3. Camera API Behavior

  Device implementations MUST implement the following behaviors for the camera-related APIs, for both front- and rear-facing cameras:

  1. If an application has never called android.hardware.Camera.Parameters.setPreviewFormat(int), then the device MUST use android.hardware.PixelFormat.YCbCr_420_SP for preview data provided to application callbacks.
  2. If an application registers an android.hardware.Camera.PreviewCallback instance and the system calls the onPreviewFrame() method when the preview format is YCbCr_420_SP, the data in the byte[] passed into onPreviewFrame() must further be in the NV21 encoding format. That is, NV21 MUST be the default.
  3. Device implementations SHOULD support the YV12 format (as denoted by the android.graphics.ImageFormat.YV12 constant) for camera previews for both front- and rear-facing cameras. Note that the Compatibility Definition for a future version is planned to change this requirement to "MUST". That is, YV12 support is optional in Android 2.3 but will be required by a future version. Existing and new devices that run Android 2.3 are very strongly encouraged to meet this requirement in Android 2.3 , or they will not be able to attain Android compatibility when upgraded to the future version.

  Device implementations MUST implement the full Camera API included in the Android 2.3 SDK documentation [ Resources, 41 ]), regardless of whether the device includes hardware autofocus or other capabilities. For instance, cameras that lack autofocus MUST still call any registered android.hardware.Camera.AutoFocusCallback instances (even though this has no relevance to a non-autofocus camera.) Note that this does apply to front-facing cameras; for instance, even though most front-facing cameras do not support autofocus, the API callbacks must still be "faked" as described.

  Device implementations MUST recognize and honor each parameter name defined as a constant on the android.hardware.Camera.Parameters class, if the underlying hardware supports the feature. If the device hardware does not support a feature, the API must behave as documented. Conversely, Device implementations MUST NOT honor or recognize string constants passed to the android.hardware.Camera.setParameters() method other than those documented as constants on the android.hardware.Camera.Parameters . That is, device implementations MUST support all standard Camera parameters if the hardware allows, and MUST NOT support custom Camera parameter types.

  7.5.4. Camera Orientation

  Both front- and rear-facing cameras, if present, MUST be oriented so that the long dimension of the camera aligns with the screen's long dimension. That is, when the device is held in the landscape orientation, a cameras MUST capture images in the landscape orientation. This applies regardless of the device's natural orientation; that is, it applies to landscape-primary devices as well as portrait-primary devices.

  7.6. Pamięć i przechowywanie

  The fundamental function of Android 2.3 is to run applications. Device implementations MUST the requirements of this section, to ensure adequate storage and memory for applications to run properly.

  7.6.1. Minimum Memory and Storage

  Device implementations MUST have at least 128MB of memory available to the kernel and userspace. The 128MB MUST be in addition to any memory dedicated to hardware components such as radio, memory, and so on that is not under the kernel's control.

  Device implementations MUST have at least 150MB of non-volatile storage available for user data. That is, the /data partition MUST be at least 150MB.

  Beyond the requirements above, device implementations SHOULD have at least 1GB of non-volatile storage available for user data. Note that this higher requirement is planned to become a hard minimum in a future version of Android. Device implementations are strongly encouraged to meet these requirements now, or else they may not be eligible for compatibility for a future version of Android.

  The Android APIs include a Download Manager that applications may use to download data files. The Download Manager implementation MUST be capable of downloading individual files 55MB in size, or larger. The Download Manager implementation SHOULD be capable of downloading files 100MB in size, or larger.

  7.6.2. Application Shared Storage

  Device implementations MUST offer shared storage for applications. The shared storage provided MUST be at least 1GB in size.

  Device implementations MUST be configured with shared storage mounted by default, "out of the box". If the shared storage is not mounted on the Linux path /sdcard , then the device MUST include a Linux symbolic link from /sdcard to the actual mount point.

  Device implementations MUST enforce as documented the android.permission.WRITE_EXTERNAL_STORAGE permission on this shared storage. Shared storage MUST otherwise be writable by any application that obtains that permission.

  Device implementations MAY have hardware for user-accessible removable storage, such as a Secure Digital card. Alternatively, device implementations MAY allocate internal (non-removable) storage as shared storage for apps.

  Regardless of the form of shared storage used, device implementations MUST provide some mechanism to access the contents of shared storage from a host computer, such as USB mass storage or Media Transfer Protocol.

  It is illustrative to consider two common examples. If a device implementation includes an SD card slot to satisfy the shared storage requirement, a FAT-formatted SD card 1GB in size or larger MUST be included with the device as sold to users, and MUST be mounted by default. Alternatively, if a device implementation uses internal fixed storage to satisfy this requirement, that storage MUST be 1GB in size or larger and mounted on /sdcard (or /sdcard MUST be a symbolic link to the physical location if it is mounted elsewhere.)

  Device implementations that include multiple shared storage paths (such as both an SD card slot and shared internal storage) SHOULD modify the core applications such as the media scanner and ContentProvider to transparently support files placed in both locations.

  7.7. USB

  Device implementations:

  • MUST implement a USB client, connectable to a USB host with a standard USB-A port
  • MUST implement the Android Debug Bridge over USB (as described in Section 7)
  • MUST implement the USB mass storage specification, to allow a host connected to the device to access the contents of the /sdcard volume
  • SHOULD use the micro USB form factor on the device side
  • MAY include a non-standard port on the device side, but if so MUST ship with a cable capable of connecting the custom pinout to standard USB-A port

  8. Performance Compatibility

  Compatible implementations must ensure not only that applications simply run correctly on the device, but that they do so with reasonable performance and overall good user experience. Device implementations MUST meet the key performance metrics of an Android 2.3 compatible device defined in the table below:

  Metryczny	Performance Threshold	Uwagi
  Application Launch Time	The following applications should launch within the specified time. Browser: less than 1300ms MMS/SMS: less than 700ms AlarmClock: less than 650ms	The launch time is measured as the total time to complete loading the default activity for the application, including the time it takes to start the Linux process, load the Android package into the Dalvik VM, and call onCreate.
  Simultaneous Applications	When multiple applications have been launched, re-launching an already-running application after it has been launched must take less than the original launch time.

  9. Security Model Compatibility

  Device implementations MUST implement a security model consistent with the Android platform security model as defined in Security and Permissions reference document in the APIs [ Resources, 42 ] in the Android developer documentation. Device implementations MUST support installation of self-signed applications without requiring any additional permissions/certificates from any third parties/authorities. Specifically, compatible devices MUST support the security mechanisms described in the follow sub-sections.

  9.1. Permissions

  Device implementations MUST support the Android permissions model as defined in the Android developer documentation [ Resources, 42 ]. Specifically, implementations MUST enforce each permission defined as described in the SDK documentation; no permissions may be omitted, altered, or ignored. Implementations MAY add additional permissions, provided the new permission ID strings are not in the android.* namespace.

  9.2. UID and Process Isolation

  Device implementations MUST support the Android application sandbox model, in which each application runs as a unique Unix-style UID and in a separate process. Device implementations MUST support running multiple applications as the same Linux user ID, provided that the applications are properly signed and constructed, as defined in the Security and Permissions reference [ Resources, 42 ].

  9.3. Filesystem Permissions

  Device implementations MUST support the Android file access permissions model as defined in as defined in the Security and Permissions reference [ Resources, 42 ].

  9.4. Alternate Execution Environments

  Device implementations MAY include runtime environments that execute applications using some other software or technology than the Dalvik virtual machine or native code. However, such alternate execution environments MUST NOT compromise the Android security model or the security of installed Android applications, as described in this section.

  Alternate runtimes MUST themselves be Android applications, and abide by the standard Android security model, as described elsewhere in Section 9.

  Alternate runtimes MUST NOT be granted access to resources protected by permissions not requested in the runtime's AndroidManifest.xml file via the <uses-permission> mechanism.

  Alternate runtimes MUST NOT permit applications to make use of features protected by Android permissions restricted to system applications.

  Alternate runtimes MUST abide by the Android sandbox model. Konkretnie:

  • Alternate runtimes SHOULD install apps via the PackageManager into separate Android sandboxes (that is, Linux user IDs, etc.)
  • Alternate runtimes MAY provide a single Android sandbox shared by all applications using the alternate runtime.
  • Alternate runtimes and installed applications using an alternate runtime MUST NOT reuse the sandbox of any other app installed on the device, except through the standard Android mechanisms of shared user ID and signing certificate
  • Alternate runtimes MUST NOT launch with, grant, or be granted access to the sandboxes corresponding to other Android applications.

  Alternate runtimes MUST NOT be launched with, be granted, or grant to other applications any privileges of the superuser (root), or of any other user ID.

  The .apk files of alternate runtimes MAY be included in the system image of a device implementation, but MUST be signed with a key distinct from the key used to sign other applications included with the device implementation.

  When installing applications, alternate runtimes MUST obtain user consent for the Android permissions used by the application. That is, if an application needs to make use of a device resource for which there is a corresponding Android permission (such as Camera, GPS, etc.), the alternate runtime MUST inform the user that the application will be able to access that resource . If the runtime environment does not record application capabilities in this manner, the runtime environment MUST list all permissions held by the runtime itself when installing any application using that runtime.

  10. Software Compatibility Testing

  The Android Open-Source Project includes various testing tools to verify that device implementations are compatible. Device implementations MUST pass all tests described in this section.

  However, note that no software test package is fully comprehensive. For this reason, device implementers are very strongly encouraged to make the minimum number of changes as possible to the reference and preferred implementation of Android 2.3 available from the Android Open-Source Project. This will minimize the risk of introducing bugs that create incompatibilities requiring rework and potential device updates.

  10.1. Compatibility Test Suite

  Device implementations MUST pass the Android Compatibility Test Suite (CTS) [ Resources, 2 ] available from the Android Open Source Project, using the final shipping software on the device. Additionally, device implementers SHOULD use the reference implementation in the Android Open Source tree as much as possible, and MUST ensure compatibility in cases of ambiguity in CTS and for any reimplementations of parts of the reference source code.

  The CTS is designed to be run on an actual device. Like any software, the CTS may itself contain bugs. The CTS will be versioned independently of this Compatibility Definition, and multiple revisions of the CTS may be released for Android 2.3. Device implementations MUST pass the latest CTS version available at the time the device software is completed.

  MUST pass the most recent version of the Android Compatibility Test Suite (CTS) available at the time of the device implementation's software is completed. (The CTS is available as part of the Android Open Source Project [ Resources, 2 ].) The CTS tests many, but not all, of the components outlined in this document.

  10.2. Weryfikator CTS

  Device implementations MUST correctly execute all applicable cases in the CTS Verifier. The CTS Verifier is included with the Compatibility Test Suite, and is intended to be run by a human operator to test functionality that cannot be tested by an automated system, such as correct functioning of a camera and sensors.

  The CTS Verifier has tests for many kinds of hardware, including some hardware that is optional. Device implementations MUST pass all tests for hardware which they possess; for instance, if a device possesses an accelerometer, it MUST correctly execute the Accelerometer test case in the CTS Verifier. Test cases for features noted as optional by this Compatibility Definition Document MAY be skipped or omitted.

  Every device and every build MUST correctly run the CTS Verifier, as noted above. However, since many builds are very similar, device implementers are not expected to explicitly run the CTS Verifier on builds that differ only in trivial ways. Specifically, device implementations that differ from an implementation that has passed the CTS Verfier only by the set of included locales, branding, etc. MAY omit the CTS Verifier test.

  10.3. Reference Applications

  Device implementers MUST test implementation compatibility using the following open-source applications:

  • The "Apps for Android" applications [ Resources, 43 ].
  • Replica Island (available in Android Market; only required for device implementations that support with OpenGL ES 2.0)

  Each app above MUST launch and behave correctly on the implementation, for the implementation to be considered compatible.

  11. Updatable Software

  Device implementations MUST include a mechanism to replace the entirety of the system software. The mechanism need not perform "live" upgrades -- that is, a device restart MAY be required.

  Any method can be used, provided that it can replace the entirety of the software preinstalled on the device. For instance, any of the following approaches will satisfy this requirement:

  • Over-the-air (OTA) downloads with offline update via reboot
  • "Tethered" updates over USB from a host PC
  • "Offline" updates via a reboot and update from a file on removable storage

  The update mechanism used MUST support updates without wiping user data. Note that the upstream Android software includes an update mechanism that satisfies this requirement.

  If an error is found in a device implementation after it has been released but within its reasonable product lifetime that is determined in consultation with the Android Compatibility Team to affect the compatibility of third-party applications, the device implementer MUST correct the error via a software update available that can be applied per the mechanism just described.

  12. Contact Us

  You can contact the document authors at compatibility@android.com for clarifications and to bring up any issues that you think the document does not cover.

  Appendix A - Bluetooth Test Procedure

  The Compatibility Test Suite includes cases that cover basic operation of the Android RFCOMM Bluetooth API. However, since Bluetooth is a communications protocol between devices, it cannot be fully tested by unit tests running on a single device. Consequently, device implementations MUST also pass the human-operated Bluetooth test procedure described below.

  The test procedure is based on the BluetoothChat sample app included in the Android open-source project tree. The procedure requires two devices:

  • a candidate device implementation running the software build to be tested
  • a separate device implementation already known to be compatible, and of a model from the device implementation being tested -- that is, a "known good" device implementation

  The test procedure below refers to these devices as the "candidate" and "known good" devices, respectively.

  Setup and Installation

  1. Build BluetoothChat.apk via 'make samples' from an Android source code tree.
  2. Install BluetoothChat.apk on the known-good device.
  3. Install BluetoothChat.apk on the candidate device.

  Test Bluetooth Control by Apps

  1. Launch BluetoothChat on the candidate device, while Bluetooth is disabled.
  2. Verify that the candidate device either turns on Bluetooth, or prompts the user with a dialog to turn on Bluetooth.

  Test Pairing and Communication

  1. Launch the Bluetooth Chat app on both devices.
  2. Make the known-good device discoverable from within BluetoothChat (using the Menu).
  3. On the candidate device, scan for Bluetooth devices from within BluetoothChat (using the Menu) and pair with the known-good device.
  4. Send 10 or more messages from each device, and verify that the other device receives them correctly.
  5. Close the BluetoothChat app on both devices by pressing Home .
  6. Unpair each device from the other, using the device Settings app.

  Test Pairing and Communication in the Reverse Direction

  1. Launch the Bluetooth Chat app on both devices.
  2. Make the candidate device discoverable from within BluetoothChat (using the Menu).
  3. On the known-good device, scan for Bluetooth devices from within BluetoothChat (using the Menu) and pair with the candidate device.
  4. Send 10 or messages from each device, and verify that the other device receives them correctly.
  5. Close the Bluetooth Chat app on both devices by pressing Back repeatedly to get to the Launcher.

  Test Re-Launches

  1. Re-launch the Bluetooth Chat app on both devices.
  2. Send 10 or messages from each device, and verify that the other device receives them correctly.

  Note: the above tests have some cases which end a test section by using Home, and some using Back. These tests are not redundant and are not optional: the objective is to verify that the Bluetooth API and stack works correctly both when Activities are explicitly terminated (via the user pressing Back, which calls finish()), and implicitly sent to background (via the user pressing Home.) Each test sequence MUST be performed as described.