Użycie zwrotów „musi”, „nie może”, „wymagane”, „należy”, „nie powinno”, „powinno”, „nie powinno”, „zalecane”, „może” i „opcjonalne” jest zgodne ze standardem IETF zdefiniowane w RFC2119 [ Zasoby, 1 ].

W niniejszym dokumencie „wykonawca urządzenia” lub „wykonawca” to osoba lub organizacja opracowująca rozwiązanie sprzętowe/programowe z systemem Android 4.0. „Implementacja urządzenia” lub „implementacja” to opracowane w ten sposób rozwiązanie sprzętowe/programowe.

Aby urządzenia zostały uznane za zgodne z systemem Android 4.0, MUSZĄ spełniać wymagania przedstawione w niniejszej definicji zgodności, w tym wszelkie dokumenty włączone przez odniesienie.

Jeżeli ta definicja lub testy oprogramowania opisane w sekcji 10 są ciche, niejednoznaczne lub niekompletne, obowiązkiem wdrażającego urządzenie jest zapewnienie zgodności z istniejącymi implementacjami.

Z tego powodu projekt Android Open Source [ Zasoby, 3 ] jest zarówno referencyjną, jak i preferowaną implementacją Androida. Zdecydowanie zachęca się osoby wdrażające urządzenia, aby w największym możliwym stopniu opierały swoje implementacje na „źródłowym” kodzie źródłowym dostępnym w ramach projektu Android Open Source. Chociaż niektóre komponenty można hipotetycznie zastąpić alternatywnymi implementacjami, praktyka ta jest zdecydowanie odradzana, ponieważ zdanie testów oprogramowania stanie się znacznie trudniejsze. Obowiązkiem wdrażającego jest zapewnienie pełnej zgodności behawioralnej ze standardową implementacją Androida, w tym i poza pakietem testów zgodności. Na koniec należy pamiętać, że niniejszy dokument wyraźnie zabrania niektórych zamian i modyfikacji komponentów.

2. Zasoby

Poziomy wymagań IETF RFC2119: http://www.ietf.org/rfc/rfc2119.txt

Omówienie programu zgodności z Androidem: http://source.android.com/docs/compatibility/index.html

Projekt Android Open Source: http://source.android.com/

Definicje API i dokumentacja: http://developer.android.com/reference/packages.html

Informacje o uprawnieniach systemu Android: http://developer.android.com/reference/android/Manifest.permission.html

Informacje o kompilacji android.os.Build: http://developer.android.com/reference/android/os/Build.html

Ciągi dozwolonych wersji Androida 4.0: http://source.Android.com/docs/compatibility/4.0/versions.html

Skrypt renderujący: http://developer.android.com/guide/topics/graphics/renderscript.html

Akceleracja sprzętowa: http://developer.android.com/guide/topics/graphics/hardware-accel.html

Klasa android.webkit.WebView: http://developer.android.com/reference/android/webkit/WebView.html

HTML5: http://www.whatwg.org/specs/web-apps/current-work/multipage/

Możliwości HTML5 offline: http://dev.w3.org/html5/spec/Overview.html#offline

Tag wideo HTML5: http://dev.w3.org/html5/spec/Overview.html#video

API geolokalizacji HTML5/W3C: http://www.w3.org/TR/geolocation-API/

API bazy danych HTML5/W3C: http://www.w3.org/TR/webdatabase/

API HTML5/W3C IndexedDB: http://www.w3.org/TR/IndexedDB/

Specyfikacja maszyny wirtualnej Dalvik: dostępna w kodzie źródłowym Androida, pod adresem dalvik/docs

AppWidgets: http://developer.android.com/guide/practices/ui_guidelines/widget_design.html

Powiadomienia: http://developer.android.com/guide/topics/ui/notifiers/notifications.html

Zasoby aplikacji: http://code.google.com/android/reference/available-resources.html

Przewodnik po stylu ikon paska stanu: http://developer.android.com/guide/practices/ui_guideline /icon_design.html#statusbarstructure

Menedżer wyszukiwania: http://developer.android.com/reference/android/app/SearchManager.html

Tosty: http://developer.android.com/reference/android/widget/Toast.html

Motywy: http://developer.android.com/guide/topics/ui/themes.html

Klasa R.style: http://developer.android.com/reference/android/R.style.html

Animowane tapety: https://android-developers.googleblog.com/2010/02/live-wallpapers.html

Administracja urządzeniami z Androidem: http://developer.android.com/guide/topics/admin/device-admin.html

Klasa android.app.admin.DevicePolicyManager: http://developer.android.com/reference/android/app/admin/DevicePolicyManager.html

Interfejsy API usługi dostępności systemu Android: http://developer.android.com/reference/android/accessibilityservice/package-summary.html

Interfejsy API ułatwień dostępu dla systemu Android: http://developer.android.com/reference/android/view/accessibility/package-summary.html

Projekt Eyes Free: http://code.google.com/p/eyes-free

Interfejsy API zamiany tekstu na mowę: http://developer.android.com/reference/android/speech/tts/package-summary.html

Dokumentacja narzędzia referencyjnego (dla adb, aapt, ddms): http://developer.android.com/guide/developing/tools/index.html

Opis pliku apk na Androida: http://developer.android.com/guide/topics/fundamentals.html

Pliki manifestu: http://developer.Android.com/guide/topics/manifest/manifest-intro.html

Narzędzie do testowania Monkey: https://developer.android.com/studio/test/other-testing-tools/monkey

Klasa Android android.content.pm.PackageManager i lista funkcji sprzętowych: http://developer.android.com/reference/android/content/pm/PackageManager.html

Obsługa wielu ekranów: http://developer.android.com/guide/practices/screens_support.html

android.util.DisplayMetrics: http://developer.android.com/reference/android/util/DisplayMetrics.html

android.content.res.Configuration: http://developer.android.com/reference/android/content/res/Configuration.html

android.hardware.SensorEvent: http://developer.android.com/reference/android/hardware/SensorEvent.html

Interfejs API Bluetooth: http://developer.android.com/reference/android/bluetooth/package-summary.html

Protokół NDEF Push: http://source.android.com/docs/compatibility/ndef-push-protocol.pdf

MIFARE MF1S503X: http://www.nxp.com/documents/data_sheet/MF1S503x.pdf

MIFARE MF1S703X: http://www.nxp.com/documents/data_sheet/MF1S703x.pdf

MIFARE MF0ICU1: http://www.nxp.com/documents/data_sheet/MF0ICU1.pdf

MIFARE MF0ICU2: http://www.nxp.com/documents/short_data_sheet/MF0ICU2_SDS.pdf

MIFARE AN130511: http://www.nxp.com/documents/application_note/AN130511.pdf

MIFARE AN130411: http://www.nxp.com/documents/application_note/AN130411.pdf

Interfejs API orientacji kamery: http://developer.android.com/reference/android/hardware/Camera.html#setDisplayOrientation(int)

android.hardware.Camera: http://developer.android.com/reference/android/hardware/Camera.html

Akcesoria do Androida Open: http://developer.android.com/guide/topics/usb/accessory.html

Interfejs API hosta USB: http://developer.android.com/guide/topics/usb/host.html

Informacje dotyczące zabezpieczeń i uprawnień systemu Android: http://developer.android.com/guide/topics/security/security.html

Aplikacje na Androida: http://code.google.com/p/apps-for-android

Klasa android.app.DownloadManager: http://developer.android.com/reference/android/app/DownloadManager.html

Przesyłanie plików w systemie Android: http://www.android.com/filetransfer

Formaty multimediów dla Androida: http://developer.android.com/guide/appendix/media-formats.html

Projekt protokołu HTTP do transmisji na żywo: http://tools.ietf.org/html/draft-pantos-http-live-streaming-03

Interfejs API zdarzeń ruchu: http://developer.android.com/reference/android/view/MotionEvent.html

Konfiguracja wejścia dotykowego: http://source.android.com/tech/input/touch-devices.html

Wiele z tych zasobów pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z zestawu SDK systemu Android 4.0 i będzie funkcjonalnie identycznych z informacjami zawartymi w dokumentacji tego zestawu SDK. W każdym przypadku, gdy niniejsza Definicja Zgodności lub Zestaw Testów Zgodności nie zgadza się z dokumentacją SDK, dokumentacja SDK jest uważana za wiarygodną. Wszelkie szczegóły techniczne podane w odnośnikach zawartych powyżej są uznawane za część niniejszej Definicji Zgodności.

3. Oprogramowanie

3.1. Zgodność zarządzanego interfejsu API

Zarządzane (oparte na Dalvik) środowisko wykonawcze jest głównym narzędziem dla aplikacji na Androida. Interfejs programowania aplikacji systemu Android (API) to zestaw interfejsów platformy Android udostępnianych aplikacjom działającym w zarządzanym środowisku maszyny wirtualnej. Implementacje urządzeń MUSZĄ zapewniać kompletne implementacje, w tym wszystkie udokumentowane zachowania, dowolnego udokumentowanego interfejsu API udostępnianego przez pakiet SDK systemu Android 4.0 [ Zasoby, 4 ].

Implementacje urządzeń NIE MOGĄ pomijać żadnych zarządzanych interfejsów API, zmieniać interfejsów API ani podpisów, odbiegać od udokumentowanego zachowania ani zawierać zakazu wykonywania operacji, z wyjątkiem przypadków wyraźnie dozwolonych w niniejszej definicji zgodności.

Niniejsza definicja zgodności pozwala na pominięcie niektórych typów sprzętu, dla którego system Android zawiera interfejsy API, w implementacjach urządzeń. W takich przypadkach interfejsy API MUSZĄ nadal być obecne i zachowywać się w rozsądny sposób. Szczegółowe wymagania dotyczące tego scenariusza można znaleźć w sekcji 7 .

3.2. Zgodność z miękkim interfejsem API

Oprócz zarządzanych interfejsów API z sekcji 3.1, system Android zawiera także istotny „miękki” interfejs API przeznaczony wyłącznie do środowiska wykonawczego w postaci takich elementów, jak intencje, uprawnienia i podobne aspekty aplikacji systemu Android, których nie można wymusić w czasie kompilacji aplikacji.

3.2.1. Uprawnienia

Osoby wdrażające urządzenia MUSZĄ obsługiwać i egzekwować wszystkie stałe uprawnień zgodnie z dokumentacją na stronie odniesienia do uprawnień [ Zasoby, 5 ]. Należy pamiętać, że w sekcji 10 wymieniono dodatkowe wymagania związane z modelem zabezpieczeń systemu Android.

3.2.3. Parametry kompilacji

Interfejsy API systemu Android zawierają wiele stałych w klasie android.os.Build [ Resources, 6 ], które mają opisywać bieżące urządzenie. Aby zapewnić spójne, znaczące wartości we wszystkich implementacjach urządzeń, poniższa tabela zawiera dodatkowe ograniczenia dotyczące formatów tych wartości, z którymi MUSZĄ być zgodne implementacje urządzeń.

Parametr	Uwagi
android.os.Build.VERSION.RELEASE	Wersja aktualnie działającego systemu Android, w formacie czytelnym dla człowieka. To pole MUSI zawierać jedną z wartości ciągu znaków zdefiniowanych w [ Resources, 7 ].
android.os.Build.VERSION.SDK	Wersja aktualnie działającego systemu Android, w formacie dostępnym dla kodu aplikacji innych firm. W przypadku Androida 4.0.1 - 4.0.2 to pole MUSI mieć wartość całkowitą 14. W przypadku Androida 4.0.3 lub nowszego to pole MUSI mieć wartość całkowitą 15.
android.os.Build.VERSION.SDK_INT	Wersja aktualnie działającego systemu Android, w formacie dostępnym dla kodu aplikacji innych firm. W przypadku Androida 4.0.1 - 4.0.2 to pole MUSI mieć wartość całkowitą 14. W przypadku Androida 4.0.3 lub nowszego to pole MUSI mieć wartość całkowitą 15.
android.os.Build.VERSION.INCREMENTAL	Wartość wybrana przez realizatora urządzenia, określająca konkretną wersję aktualnie działającego systemu Android, w formacie czytelnym dla człowieka. Tej wartości NIE WOLNO ponownie używać w przypadku różnych kompilacji udostępnianych użytkownikom końcowym. Typowym zastosowaniem tego pola jest wskazanie, który numer kompilacji lub identyfikator zmiany kontroli źródła został użyty do wygenerowania kompilacji. Nie ma żadnych wymagań dotyczących konkretnego formatu tego pola, z wyjątkiem tego, że NIE MOŻE ono mieć wartości null ani pustego ciągu znaków („”).
android.os.Build.BOARD	Wartość wybrana przez wdrażającego urządzenie, identyfikująca konkretny sprzęt wewnętrzny używany przez urządzenie, w formacie czytelnym dla człowieka. Możliwym zastosowaniem tego pola jest wskazanie konkretnej wersji płytki zasilającej urządzenie. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^[a-zA-Z0-9.,_-]+$"` .
android.os.Build.BRAND	Wartość wybrana przez wdrażającego urządzenie, identyfikująca nazwę firmy, organizacji, osoby itp., która wyprodukowała urządzenie, w formacie czytelnym dla człowieka. Możliwym zastosowaniem tego pola jest wskazanie producenta OEM i/lub przewoźnika, który sprzedał urządzenie. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^[a-zA-Z0-9.,_-]+$"` .
android.os.Build.CPU_ABI	Nazwa zestawu instrukcji (typ procesora + konwencja ABI) kodu natywnego. Zobacz Sekcję 3.3: Zgodność z natywnym interfejsem API .
android.os.Build.CPU_ABI2	Nazwa drugiego zestawu instrukcji (typ procesora + konwencja ABI) kodu natywnego. Zobacz Sekcję 3.3: Zgodność z natywnym interfejsem API .
android.os.Build.DEVICE	Wartość wybrana przez wykonawcę urządzenia, identyfikująca konkretną konfigurację lub wersję korpusu (czasami nazywaną „projektem przemysłowym”) urządzenia. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^[a-zA-Z0-9.,_-]+$"` .
android.os.Build.FINGERPRINT	Ciąg, który jednoznacznie identyfikuje tę kompilację. POWINIEN być w miarę czytelny dla człowieka. MUSI być zgodny z tym szablonem: `$(BRAND)/$(PRODUCT)/$(DEVICE):$(VERSION.RELEASE)/$(ID)/$(VERSION.INCREMENTAL):$(TYPE)/$(TAGS)` Na przykład: `acme/mydevice/generic:4.0/IRK77/3359:userdebug/test-keys` Odcisk palca NIE MOŻE zawierać białych znaków. Jeśli inne pola zawarte w powyższym szablonie zawierają białe znaki, MUSZĄ one zostać zastąpione w odcisku palca kompilacji innym znakiem, takim jak znak podkreślenia („_”). Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII.
android.os.Build.HARDWARE	Nazwa sprzętu (z wiersza poleceń jądra lub /proc). POWINIEN być w miarę czytelny dla człowieka. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^[a-zA-Z0-9.,_-]+$"` .
android.os.Build.HOST	Ciąg znaków, który jednoznacznie identyfikuje host, na którym została zbudowana kompilacja, w formacie czytelnym dla człowieka. Nie ma żadnych wymagań dotyczących konkretnego formatu tego pola, z wyjątkiem tego, że NIE MOŻE ono mieć wartości null ani pustego ciągu znaków („”).
android.os.Build.ID	Identyfikator wybrany przez wdrażającego urządzenie w celu odniesienia się do konkretnej wersji, w formacie czytelnym dla człowieka. To pole może być takie samo jak pole android.os.Build.VERSION.INCREMENTAL, ale POWINNO być wartością na tyle znaczącą, aby użytkownicy końcowi mogli rozróżnić kompilacje oprogramowania. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^[a-zA-Z0-9.,_-]+$"` .
android.os.Build.MANUFACTURER	Nazwa handlowa producenta oryginalnego sprzętu (OEM) produktu. Nie ma żadnych wymagań dotyczących konkretnego formatu tego pola, z wyjątkiem tego, że NIE MOŻE ono mieć wartości null ani pustego ciągu znaków („”).
android.os.Build.MODEL	Wartość wybrana przez realizatora urządzenia, zawierająca nazwę urządzenia znaną użytkownikowi końcowemu. POWINNA to być ta sama nazwa, pod którą urządzenie jest sprzedawane i sprzedawane użytkownikom końcowym. Nie ma żadnych wymagań dotyczących konkretnego formatu tego pola, z wyjątkiem tego, że NIE MOŻE ono mieć wartości null ani pustego ciągu znaków („”).
android.os.Build.PRODUCT	Wartość wybrana przez realizatora urządzenia zawierająca nazwę rozwojową lub nazwę kodową produktu (SKU). MUSI być czytelny dla człowieka, ale niekoniecznie jest przeznaczony do przeglądania przez użytkowników końcowych. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^[a-zA-Z0-9.,_-]+$"` .
android.os.Build.SERIAL	Numer seryjny sprzętu, jeśli jest dostępny. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^([a-zA-Z0-9]{0,20})$"` .
android.os.Build.TAGS	Rozdzielana przecinkami lista tagów wybranych przez realizatora urządzenia, które dodatkowo wyróżniają kompilację. Na przykład „bez znaku, debugowanie”. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^[a-zA-Z0-9.,_-]+$"` .
Android.os.Build.TIME	Wartość reprezentująca sygnaturę czasową wystąpienia kompilacji.
Android.os.Build.TYPE	Wartość wybrana przez realizatora urządzenia, określająca konfigurację środowiska uruchomieniowego kompilacji. To pole POWINNO mieć jedną z wartości odpowiadających trzem typowym konfiguracjom środowiska uruchomieniowego Androida: „user”, „userdebug” lub „eng”. Wartość tego pola MUSI być zakodowana jako 7-bitowy kod ASCII i odpowiadać wyrażeniu regularnemu `"^[a-zA-Z0-9.,_-]+$"` .
android.os.Build.USER	Nazwa lub identyfikator użytkownika (lub użytkownika automatycznego), który wygenerował kompilację. Nie ma żadnych wymagań dotyczących konkretnego formatu tego pola, z wyjątkiem tego, że NIE MOŻE ono mieć wartości null ani pustego ciągu znaków („”).

3.2.3. Zamierzona kompatybilność

Implementacje urządzeń MUSZĄ być zgodne z systemem Android dotyczącym luźnego połączenia, zgodnie z opisem w poniższych sekcjach. Przez „honorowany” rozumie się, że osoba wdrażająca urządzenie MUSI udostępnić działanie lub usługę Androida, która określa pasujący filtr intencji oraz wiąże się i implementuje prawidłowe zachowanie dla każdego określonego wzorca intencji.

3.2.3.1. Podstawowe cele aplikacji

Projekt Android upstream definiuje szereg podstawowych aplikacji, takich jak kontakty, kalendarz, galeria zdjęć, odtwarzacz muzyki i tak dalej. Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ zastąpić te aplikacje wersjami alternatywnymi.

Jednakże wszelkie takie alternatywne wersje MUSZĄ uwzględniać te same wzorce zamierzeń, które zapewnił wcześniejszy projekt. Na przykład, jeśli urządzenie zawiera alternatywny odtwarzacz muzyki, musi nadal przestrzegać wzorca intencji wydanego przez aplikacje innych firm w celu wybrania utworu.

Następujące aplikacje są uważane za podstawowe aplikacje systemu Android:

Zegar biurkowy
Przeglądarka
Kalendarz
Łączność
Galeria
Globalne wyszukiwanie
Wyrzutnia
Muzyka
Ustawienia

Podstawowe aplikacje systemu Android obejmują różne komponenty Aktywności lub Usługi, które są uważane za „publiczne”. Oznacza to, że atrybut „android:exported” może być nieobecny lub może mieć wartość „true”.

Dla każdej Aktywności lub Usługi zdefiniowanej w jednej z podstawowych aplikacji systemu Android, która nie jest oznaczona jako niepubliczna za pomocą atrybutu android:exported o wartości „false”, implementacje urządzenia MUSZĄ zawierać komponent tego samego typu implementujący ten sam filtr intencji wzorce jako podstawowa aplikacja systemu Android.

Innymi słowy, implementacja urządzenia MOŻE zastąpić podstawowe aplikacje systemu Android; jeśli jednak tak się stanie, implementacja urządzenia MUSI obsługiwać wszystkie wzorce intencji zdefiniowane przez każdą zastępowaną podstawową aplikację systemu Android.

3.2.3.2. Zastąpienie zamiaru

Ponieważ Android jest platformą rozszerzalną, implementacje urządzeń MUSZĄ umożliwiać zastąpienie każdego wzorca intencji, o którym mowa w sekcji 3.2.3.2, przez aplikacje innych firm. Domyślnie pozwala na to implementacja open source Androida; osobom wdrażającym urządzenia NIE WOLNO przypisywać specjalnych uprawnień aplikacjom systemowym do korzystania z tych wzorców zamierzeń ani uniemożliwiać aplikacjom stron trzecich wiązania się z tymi wzorcami i przejmowania nad nimi kontroli. Zakaz ten obejmuje w szczególności, ale nie ogranicza się do wyłączenia interfejsu użytkownika „Chooser”, który pozwala użytkownikowi wybierać pomiędzy wieloma aplikacjami, z których wszystkie obsługują ten sam wzorzec zamiarów.

3.2.3.3. Przestrzenie nazw intencji

Implementacje urządzeń NIE MOGĄ zawierać żadnego komponentu Androida, który uwzględnia nowe wzorce intencji lub intencji rozgłaszania przy użyciu AKCJI, KATEGORII lub innego ciągu kluczy w przestrzeni nazw android.* lub com.android.*. Osoby wdrażające urządzenia NIE MOGĄ dołączać żadnych komponentów Androida, które honorują jakiekolwiek nowe wzorce intencji lub intencji rozgłaszania przy użyciu AKCJI, KATEGORII lub innego ciągu klucza w przestrzeni pakietu należącej do innej organizacji. Osoby wdrażające urządzenia NIE MOGĄ zmieniać ani rozszerzać żadnych wzorców intencji używanych przez podstawowe aplikacje wymienione w sekcji 3.2.3.1. Implementacje urządzeń MOGĄ obejmować wzorce intencji wykorzystujące przestrzenie nazw wyraźnie i wyraźnie powiązane z ich własną organizacją.

Zakaz ten jest analogiczny do zakazu określonego dla klas języka Java w sekcji 3.6.

3.2.3.4. Zamierzenia transmisji

Aplikacje stron trzecich wykorzystują platformę do emitowania określonych intencji w celu powiadamiania ich o zmianach w środowisku sprzętu lub oprogramowania. Urządzenia kompatybilne z Androidem MUSZĄ nadawać publiczne intencje transmisji w odpowiedzi na odpowiednie zdarzenia systemowe. Intencje rozgłaszania są opisane w dokumentacji zestawu SDK.

3.3. Natywna kompatybilność API

3.3.1 Interfejsy binarne aplikacji

Kod zarządzany działający w Dalvik może wywoływać kod natywny dostarczony w pliku .apk aplikacji jako plik ELF .so skompilowany dla odpowiedniej architektury sprzętowej urządzenia. Ponieważ kod natywny jest w dużym stopniu zależny od technologii procesora, system Android definiuje wiele interfejsów binarnych aplikacji (ABI) w pakiecie Android NDK w pliku docs/CPU-ARCH-ABIS.txt . Jeśli implementacja urządzenia jest zgodna z jednym lub większą liczbą zdefiniowanych interfejsów ABI, POWINNA implementować zgodność z zestawem Android NDK, jak poniżej.

Jeśli implementacja urządzenia obejmuje obsługę interfejsu ABI systemu Android, to:

MUSI obejmować obsługę kodu działającego w środowisku zarządzanym w celu wywołania kodu natywnego przy użyciu standardowej semantyki Java Native Interface (JNI).
MUSI być kompatybilny ze źródłem (tj. zgodny z nagłówkiem) i kompatybilny binarnie (dla ABI) z każdą wymaganą biblioteką z poniższej listy
MUSI dokładnie raportować natywny interfejs binarny aplikacji (ABI) obsługiwany przez urządzenie za pośrednictwem interfejsu API android.os.Build.CPU_ABI
MUSI zgłaszać tylko te ABI udokumentowane w najnowszej wersji Androida NDK, w pliku docs/CPU-ARCH-ABIS.txt
POWINNO zostać zbudowane przy użyciu kodu źródłowego i plików nagłówkowych dostępnych w pierwotnym projekcie open source Androida

Dla aplikacji zawierających kod natywny MUSZĄ być dostępne następujące interfejsy API kodu natywnego:

libc (biblioteka C)
libm (biblioteka matematyczna)
Minimalne wsparcie dla C++
Interfejs JNI
liblog (logowanie na Androida)
libz (kompresja Zlib)
libdl (dynamiczny linker)
libGLESv1_CM.so (OpenGL ES 1.0)
libGLESv2.so (OpenGL ES 2.0)
libEGL.so (natywne zarządzanie powierzchnią OpenGL)
libjnigraphics.so
libOpenSLES.so (obsługa dźwięku OpenSL ES 1.0.1)
libOpenMAXAL.so (obsługa OpenMAX AL 1.0.1)
libandroid.so (natywna obsługa aktywności w systemie Android)
Obsługa OpenGL zgodnie z opisem poniżej

Należy pamiętać, że przyszłe wersje zestawu Android NDK mogą wprowadzać obsługę dodatkowych interfejsów ABI. Jeśli implementacja urządzenia nie jest kompatybilna z istniejącym, predefiniowanym ABI, NIE MOŻE w ogóle zgłaszać obsługi żadnego ABI.

Zgodność kodu natywnego jest wyzwaniem. Z tego powodu należy powtórzyć, że BARDZO zachęca się twórców urządzeń do korzystania z wcześniejszych implementacji bibliotek wymienionych powyżej, aby zapewnić kompatybilność.

3.4. Zgodność sieciowa

3.4.1. Zgodność z WebView

Implementacja Android Open Source wykorzystuje silnik renderujący WebKit do implementacji android.webkit.WebView . Ponieważ nie jest możliwe opracowanie kompleksowego zestawu testów dla systemu renderowania stron internetowych, osoby wdrażające urządzenia MUSZĄ używać określonej wersji źródłowej WebKit w implementacji WebView. Konkretnie:

Implementacje urządzenia android.webkit.WebView MUSZĄ być oparte na kompilacji 534.30 WebKit z nadrzędnego drzewa Android Open Source dla systemu Android 4.0. Ta kompilacja zawiera określony zestaw poprawek funkcjonalności i zabezpieczeń dla WebView. Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ uwzględniać dostosowania implementacji WebKit; jednakże żadne takie dostosowania NIE MOGĄ zmieniać zachowania WebView, w tym zachowania renderowania.
Ciąg agenta użytkownika zgłaszany przez WebView MUSI mieć następujący format:
Mozilla/5.0 (Linux; U; Android $(VERSION); $(LOCALE); $(MODEL) Build/$(BUILD)) AppleWebKit/534.30 (KHTML, like Gecko) Version/4.0 Mobile Safari/534.30
- Wartość ciągu $(VERSION) MUSI być taka sama jak wartość android.os.Build.VERSION.RELEASE
- Wartość ciągu $(LOCALE) POWINNA być zgodna z konwencjami ISO dotyczącymi kodu kraju i języka oraz POWINNA odnosić się do aktualnie skonfigurowanych ustawień regionalnych urządzenia
- Wartość ciągu $(MODEL) MUSI być taka sama jak wartość android.os.Build.MODEL
- Wartość ciągu $(BUILD) MUSI być taka sama jak wartość android.os.Build.ID

Komponent WebView POWINIEN zawierać obsługę możliwie największej ilości HTML5 [ Zasoby, 11 ]. Co najmniej implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać każdy z tych interfejsów API powiązanych z HTML5 w WebView:

pamięć podręczna aplikacji/działanie offline [ Zasoby, 12 ]
tag <video> [ Zasoby, 13 ]
geolokalizacja [ Zasoby, 14 ]

Ponadto implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać interfejs API HTML5/W3C do przechowywania danych internetowych [ Zasoby, 15 ] i POWINNY obsługiwać interfejs API HTML5/W3C IndexedDB [ Zasoby, 16 ]. Należy pamiętać, że w miarę jak organy odpowiedzialne za standardy tworzenia stron internetowych będą faworyzować IndexedDB zamiast przechowywania danych w Internecie, oczekuje się, że IndexedDB stanie się wymaganym komponentem przyszłej wersji Androida.

Interfejsy API HTML5, podobnie jak wszystkie interfejsy API JavaScript, MUSZĄ być domyślnie wyłączone w widoku WebView, chyba że programista wyraźnie włączy je za pośrednictwem zwykłych interfejsów API systemu Android.

3.4.2. Zgodność przeglądarki

Implementacje urządzeń MUSZĄ obejmować samodzielną aplikację przeglądarki do przeglądania stron internetowych przez zwykłego użytkownika. Samodzielna przeglądarka MOŻE być oparta na technologii przeglądarki innej niż WebKit. Jednakże, nawet jeśli używana jest alternatywna aplikacja przeglądarki, komponent android.webkit.WebView dostarczany aplikacjom innych firm MUSI być oparty na WebKit, jak opisano w Sekcji 3.4.1.

Implementacje MOGĄ dostarczać niestandardowy ciąg agenta użytkownika w samodzielnej aplikacji przeglądarki.

Samodzielna aplikacja przeglądarki (niezależnie od tego, czy jest oparta na wcześniejszej aplikacji przeglądarki WebKit, czy na zamienniku innej firmy) POWINNA obsługiwać możliwie najwięcej HTML5 [ Zasoby, 11 ]. Co najmniej implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać każdy z tych interfejsów API powiązanych z HTML5:

pamięć podręczna aplikacji/działanie offline [ Zasoby, 12 ]
tag <video> [ Zasoby, 13 ]
geolokalizacja [ Zasoby, 14 ]

3.5. Zgodność behawioralna API

Zachowanie każdego z typów API (zarządzanego, miękkiego, natywnego i sieciowego) musi być spójne z preferowaną implementacją projektu open source dla Androida [ Zasoby, 3 ]. Niektóre konkretne obszary zgodności to:

Urządzenia NIE MOGĄ zmieniać zachowania ani semantyki standardowej Intencji
Urządzenia NIE MOGĄ zmieniać cyklu życia ani semantyki cyklu życia określonego typu komponentu systemu (takiego jak usługa, działanie, dostawca treści itp.).
Urządzenia NIE MOGĄ zmieniać semantyki standardowego pozwolenia

Powyższa lista nie jest kompletna. Zestaw testów zgodności (CTS) testuje znaczną część platformy pod kątem zgodności behawioralnej, ale nie wszystkie. Obowiązkiem realizatora jest zapewnienie zgodności behawioralnej z projektem Android Open Source. Z tego powodu osoby wdrażające urządzenia POWINNY używać kodu źródłowego dostępnego w ramach projektu Android Open Source, tam gdzie to możliwe, zamiast ponownie wdrażać znaczące części systemu.

3.6. Przestrzenie nazw API

Android przestrzega konwencji przestrzeni nazw pakietów i klas zdefiniowanych przez język programowania Java. Aby zapewnić kompatybilność z aplikacjami innych firm, twórcom urządzeń NIE WOLNO wprowadzać żadnych zabronionych modyfikacji (patrz poniżej) w tych przestrzeniach nazw pakietów:

Jawa.*
javax.*
słońce.*
android.*
com.android.*

Zabronione modyfikacje obejmują:

Implementacje urządzeń NIE WOLNO modyfikować publicznie udostępnionych interfejsów API na platformie Android poprzez zmianę jakichkolwiek podpisów metod lub klas albo poprzez usuwanie klas lub pól klas.
Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ modyfikować podstawową implementację interfejsów API, ale takie modyfikacje NIE MOGĄ wpływać na określone zachowanie i podpis w języku Java jakichkolwiek publicznie udostępnianych interfejsów API.
Implementatorom urządzeń NIE WOLNO dodawać żadnych publicznie dostępnych elementów (takich jak klasy lub interfejsy albo pola lub metody do istniejących klas lub interfejsów) do powyższych interfejsów API.

„Element publicznie eksponowany” to dowolny konstrukt, który nie jest ozdobiony znacznikiem „@hide” używanym w pierwotnym kodzie źródłowym Androida. Innymi słowy, twórcom urządzeń NIE WOLNO ujawniać nowych interfejsów API ani zmieniać istniejących interfejsów API w przestrzeniach nazw wymienionych powyżej. Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ wprowadzać modyfikacje wyłącznie do użytku wewnętrznego, ale modyfikacje te NIE MOGĄ być reklamowane ani w żaden inny sposób udostępniane programistom.

Osoby wdrażające urządzenia MOGĄ dodawać niestandardowe interfejsy API, ale żadne takie interfejsy API NIE MOGĄ znajdować się w przestrzeni nazw będącej własnością innej organizacji lub odnoszącej się do innej organizacji. Na przykład twórcom urządzeń NIE WOLNO dodawać interfejsów API do com.google.* lub podobnej przestrzeni nazw; może to zrobić tylko Google. Podobnie Google NIE WOLNO dodawać interfejsów API do przestrzeni nazw innych firm. Dodatkowo, jeśli implementacja urządzenia zawiera niestandardowe interfejsy API spoza standardowej przestrzeni nazw Androida, te interfejsy API MUSZĄ być spakowane w udostępnionej bibliotece Androida, aby zwiększone wykorzystanie pamięci miało wpływ tylko na aplikacje, które jawnie z nich korzystają (poprzez mechanizm <uses-library> ). takich interfejsów API.

Jeśli osoba wdrażająca urządzenie zaproponuje ulepszenie jednej z powyższych przestrzeni nazw pakietów (na przykład poprzez dodanie przydatnej nowej funkcjonalności do istniejącego interfejsu API lub dodanie nowego interfejsu API), osoba wdrażająca POWINNA odwiedzić stronę source.android.com i rozpocząć proces wprowadzania zmian i zgodnie z informacjami zawartymi na tej stronie.

Należy pamiętać, że powyższe ograniczenia odpowiadają standardowym konwencjom nazewnictwa interfejsów API w języku programowania Java; ta sekcja ma po prostu na celu wzmocnienie tych konwencji i uczynienie ich wiążącymi poprzez włączenie ich do niniejszej definicji zgodności.

3.7. Zgodność z maszyną wirtualną

Implementacje urządzeń MUSZĄ obsługiwać pełną specyfikację kodu bajtowego Dalvik Executable (DEX) i semantykę maszyny wirtualnej Dalvik [ Zasoby, 17 ].

Implementacje urządzeń MUSZĄ skonfigurować Dalvik do alokacji pamięci zgodnie z platformą Android i zgodnie z poniższą tabelą. (Zobacz sekcję 7.1.1 , aby zapoznać się z definicjami rozmiaru i gęstości ekranu.)

Należy pamiętać, że wartości pamięci określone poniżej są uważane za wartości minimalne, a implementacje urządzeń MOGĄ przydzielać więcej pamięci na aplikację.

Rozmiar ekranu	Gęstość ekranu	Pamięć aplikacji
mały / normalny / duży	ldpi/mdpi	16 MB
mały / normalny / duży	tvdpi/hdpi	32 MB
mały / normalny / duży	xhdpi	64 MB
xduży	mdpi	32 MB
xduży	tvdpi/hdpi	64 MB
xduży	xhdpi	128MB

3.8. Zgodność interfejsu użytkownika

3.8.1. Widżety

Android definiuje typ komponentu oraz odpowiedni interfejs API i cykl życia, który umożliwia aplikacjom udostępnianie „AppWidget” użytkownikowi końcowemu [ Zasoby, 18 ]. Wersja referencyjna Android Open Source zawiera aplikację Launcher z interfejsem użytkownika umożliwiającym dodawanie, przeglądanie i usuwanie AppWidgets z ekranu głównego.

Implementacje urządzeń MOGĄ zastąpić alternatywę dla referencyjnego Launchera (tj. ekranu głównego). Alternatywne uruchamiające powinny zawierać wbudowaną obsługę AppWidgets i Exphose Interfejs użytkownika w celu dodawania, konfigurowania, wyświetlania i usuwania AppWidgets bezpośrednio w uruchomieniu. Alternatywne uruchamiające mogą pominąć te elementy interfejsu użytkownika; Jeśli jednak zostaną pominięte, implementacja urządzenia musi zapewnić osobną aplikację dostępną z uruchamiania, która umożliwia użytkownikom dodawanie, konfigurowanie, wyświetlanie i usuwanie AppWidgets.

Implementacje urządzeń muszą być zdolne do renderowania widżetów, które mają 4 x 4 w standardowym rozmiarze siatki. (Zobacz wytyczne dotyczące projektowania widżetu aplikacji w dokumentacji Android SDK [ Zasoby, 18 ] Szczegółowe informacje.

3.8.2. Powiadomienia

Android obejmuje interfejsy API, które pozwalają programistom powiadomić użytkowników o znaczących zdarzeniach [ zasoby, 19 ], korzystając z funkcji sprzętu i oprogramowania urządzenia.

Niektóre interfejsy API pozwalają aplikacjom wykonywać powiadomienia lub przyciągnąć uwagę za pomocą sprzętu, szczególnie dźwięku, wibracji i światła. Implementacje urządzeń muszą obsługiwać powiadomienia korzystające z funkcji sprzętowych, jak opisano w dokumentacji SDK, oraz w możliwym zakresie ze sprzętem do implementacji urządzeń. Na przykład, jeśli implementacja urządzenia obejmuje wibrator, musi poprawnie zaimplementować interfejsy API wibracyjne. Jeśli implementacja urządzenia nie ma sprzętu, odpowiednie interfejsy API muszą zostać zaimplementowane jako NO-OPS. Zauważ, że to zachowanie jest bardziej szczegółowe w sekcji 7.

Ponadto implementacja musi poprawnie renderować wszystkie zasoby (ikony, pliki dźwiękowe itp.) Przedstawione w interfejsach API [ Zasoby, 20 ] lub w przewodniku ikon ikon stanu/systemu [ Zasoby, 21 ]. Wdrażacze urządzeń mogą zapewnić alternatywne wrażenia użytkownika do powiadomień, niż dostarczone przez referencyjne implementację open source Android; Jednak takie alternatywne systemy powiadomień muszą obsługiwać istniejące zasoby powiadomień, jak wyżej.

Android 4.0 zawiera wsparcie dla bogatych powiadomień, takich jak interaktywne poglądy na bieżące powiadomienia. Implementacje urządzeń muszą poprawnie wyświetlać i wykonywać bogate powiadomienia, jak udokumentowano w interfejsach API z Androidem.

3.8.3. Szukaj

Android obejmuje interfejsy API [ zasoby, 22 ], które pozwalają programistom włączyć wyszukiwanie do swoich aplikacji i ujawnić dane swojej aplikacji do globalnego wyszukiwania systemu. Ogólnie rzecz biorąc, ta funkcjonalność składa się z jednego, całego systemu interfejsu użytkownika, który pozwala użytkownikom wprowadzać zapytania, wyświetla sugestie jako użytkowników i wyświetla wyniki. API Androida pozwalają programistom ponowne wykorzystanie tego interfejsu w celu zapewnienia wyszukiwania we własnych aplikacjach i umożliwiają programistom dostarczanie wyników do wspólnego globalnego interfejsu użytkownika wyszukiwania.

Implementacje urządzeń muszą zawierać pojedynczy, udostępniony, ogólnosystemowy interfejs wyszukiwania użytkownika zdolnego do sugestii w czasie rzeczywistym w odpowiedzi na dane wejściowe użytkownika. Implementacje urządzeń muszą zaimplementować interfejsy API, które pozwalają programistom ponownie wykorzystać ten interfejs użytkownika w celu zapewnienia wyszukiwania we własnych aplikacjach. Implementacje urządzeń muszą zaimplementować interfejsy API, które pozwalają aplikacjom stron trzecich dodawać sugestie do pola wyszukiwania, gdy jest ono uruchamiane w trybie wyszukiwania globalnego. Jeśli nie są zainstalowane żadne aplikacje innych firm, które korzystają z tej funkcji, domyślnym zachowaniem powinno być wyświetlanie wyników i sugestii związanych z wyszukiwarką.

3.8.4. Tosty

Aplikacje mogą korzystać z interfejsu API „Toast” (zdefiniowanego w [ Zasobach, 23 ]) do wyświetlania krótkich sznurków niemodalnych dla użytkownika końcowego, które znikają po krótkim czasie. Implementacje urządzeń muszą wyświetlać tosty od aplikacji do użytkowników końcowych w sposób o dużej widoczności.

3.8.5. Tematy

Android zapewnia „tematy” jako mechanizm aplikacji do stosowania stylów w całej aktywności lub aplikacji. Android 3.0 wprowadził nowy motyw „holo” lub „holograficzny” jako zestaw zdefiniowanych stylów dla programistów aplikacji, jeśli chcą dopasować wygląd i poczuć, jak zdefiniowano przez Android SDK [ zasoby, 24 ]. Implementacje urządzeń nie mogą zmieniać żadnego z atrybutów motywów Holo narażonych na aplikacje [ Zasoby, 25 ].

Android 4.0 wprowadza nowy motyw „domyślnego urządzenia” jako zestaw zdefiniowanych stylów dla programistów aplikacji, jeśli chcą dopasować wygląd motywu urządzenia, zgodnie z definicją implementarza urządzenia. Implementacje urządzeń mogą modyfikować atrybuty motywu DeviceDefault eksponowane na aplikacje [ Zasoby, 25 ].

3.8.6. Animowane tapety

Android definiuje typ komponentu oraz odpowiedni API i cykl życia, które pozwala aplikacjom na ujawnienie jednego lub więcej „tapet na żywo” użytkownikowi końcowi [ zasoby, 26 ]. Tapety na żywo to animacje, wzory lub podobne obrazy z ograniczonymi możliwościami wejściowymi, które wyświetlają się jako tapeta za innymi aplikacjami.

Sprzęt jest uważany za zdolny do niezawodnego uruchamiania żywych tapet, jeśli może uruchomić wszystkie żywe tapety, bez ograniczeń funkcjonalności, w rozsądnej klatce bez negatywnych wpływów na inne aplikacje. Jeśli ograniczenia w sprzęcie powodują awarię tapet i/lub zastosowań, zużywają nadmierne procesory lub zasilanie baterii lub działać z niedopuszczalnie niskimi prędkościami klatek na sekundę, sprzęt jest uważany za niezdolny do uruchamiania tapety na żywo. Jako przykład, niektóre żywe tapety mogą użyć otwartego kontekstu GL 1.0 lub 2.0 do renderowania ich treści. Tapeta na żywo nie będzie działać niezawodnie na sprzęcie, który nie obsługuje wielu kontekstów OpenGL, ponieważ użycie tapety na żywo w kontekście OpenGL może być sprzeczne z innymi aplikacjami, które również korzystają z kontekstu OpenGL.

Implementacje urządzeń zdolne do niezawodnego uruchamiania żywych tapet, jak opisano powyżej, powinny zaimplementować żywe tapety. Implementacje urządzeń ustalone, aby niezawodnie nie uruchamiać żywych tapet, jak opisano powyżej, nie mogą wdrażać żywych tapet.

3.8.7. Najnowszy wyświetlacz aplikacji

Kod źródłowy na Androidzie 4.0 zawiera interfejs użytkownika do wyświetlania najnowszych aplikacji za pomocą obrazu miniatury stanu graficznego aplikacji w momencie, gdy użytkownik ostatnio opuścił aplikację. Implementacje urządzeń mogą zmienić lub wyeliminować ten interfejs użytkownika; Planowana jest jednak przyszła wersja Androida, aby szersze wykorzystanie tej funkcji. Implementacje urządzeń są silnie zachęcane do korzystania z interfejsu użytkownika Android 4.0 z Android 4.0 (lub podobnego interfejsu opartego na miniaturze) do najnowszych aplikacji, w przeciwnym razie mogą nie być kompatybilne z przyszłą wersją Androida.

3.8.8. Ustawienia zarządzania wejściem

Android 4.0 zawiera obsługę silników zarządzania wejściowym. API Android 4.0 pozwalają na niestandardowe aplikacje na określenie ustawień dostosowania użytkownika. Implementacje urządzeń muszą zawierać sposób dostępu użytkownika do ustawień IME przez cały czas, gdy wyświetlany jest IME, który zapewnia takie ustawienia użytkownika.

3.9 Administracja urządzeń

Android 4.0 zawiera funkcje, które pozwalają aplikacjom zabezpieczającym wykonywać funkcje administrowania urządzeniami na poziomie systemowym, takie jak egzekwowanie zasad haseł lub wykonanie zdalnego WIPE, za pośrednictwem interfejsu API administracji urządzeń Android [ zasoby, 27 ]. Implementacje urządzeń muszą zapewnić implementację klasy DevicePolicyManager [ zasoby, 28 ] i powinny obsługiwać pełny zakres zasad administracji urządzeń zdefiniowanych w dokumentacji Android SDK [ zasoby, 27 ].

Jeśli implementacje urządzeń nie obsługują pełnego zakresu zasad administracji urządzeń, nie mogą zezwalać na włączenie aplikacji administracyjnych. W szczególności, jeśli urządzenie nie obsługuje wszystkich zasad administracji urządzeń, implementacja urządzenia musi odpowiedzieć na android.app.admin.DevicePolicyManager.ACTION_ADD_DEVICE_ADMIN Intent, ale musi wyświetlić komunikat powiadamiający użytkownika, że urządzenie nie obsługuje administracji urządzenia.

3.10 Dostępność

Android 4.0 zapewnia warstwę dostępności, która pomaga użytkownikom niepełnosprawnym w łatwiejszym nawigacji w ich urządzeniach. Ponadto Android 4.0 zapewnia interfejsy API platformy, które umożliwiają implementacje usług dostępności, aby odbierać zwrotne zdarzenia dla użytkowników i systemu oraz generować alternatywne mechanizmy sprzężenia zwrotnego, takie jak tekst na mowę, sprzężenie zwrotne Haptic i nawigacja Trackball/D-Pad [ zasoby, 29 ] . Implementacje urządzeń muszą zapewnić implementację ram dostępu Android zgodnie z domyślną implementacją Androida. W szczególności implementacje urządzeń muszą spełniać następujące wymagania.

Implementacje urządzeń muszą obsługiwać implementacje usług dostępności stron trzecich za pośrednictwem interfejsu API android.accessibilityservice [ Resources, 30 ].
Implementacje urządzeń muszą generować AccessibilityEvent i dostarczyć te zdarzenia do wszystkich zarejestrowanych implementacji AccessibilityService w sposób zgodny z domyślną implementacją Androida.
Implementacje urządzeń muszą dostarczyć mechanizmu dostępnego dla użytkownika, aby umożliwić i wyłączać usługi dostępności oraz muszą wyświetlić ten interfejs w odpowiedzi na intencję android.provider.Settings.ACTION_ACCESSIBILITY_SETTINGS .

Ponadto implementacje urządzeń powinny zapewnić wdrożenie usługi dostępności na urządzeniu i powinny zapewnić użytkownikom mechanizm umożliwiający usługę dostępności podczas konfiguracji urządzeń. Wdrożenie usługi dostępności jest dostępne w projekcie Eyes Free [ Resources, 31 ].

3.11 tekst do mowy

Android 4.0 zawiera interfejsy API, które pozwalają aplikacjom korzystać z usług tekstu do mowy (TTS) i umożliwia dostawcom usług dostarczenie wdrażania usług TTS [ zasoby, 32 ]. Implementacje urządzeń muszą spełniać te wymagania związane z ramą Android TTS:

Implementacje urządzeń muszą obsługiwać interfejsy API Framework Android TTS i powinny zawierać silnik TTS obsługujący języki dostępne na urządzeniu. Należy pamiętać, że oprogramowanie open source z Androidem na Androidzie zawiera w pełni funkcjonalną implementację silnika TTS.
Implementacje urządzeń muszą obsługiwać instalację silników TTS innych firm.
Implementacje urządzeń muszą zapewnić interfejs dostępny dla użytkownika, który pozwala użytkownikom wybrać silnik TTS do użytku na poziomie systemu.

4. Kompatybilność opakowań aplikacji

Implementacje urządzeń muszą zainstalować i uruchamiać pliki Androida „.APK” zgodnie z narzędziem „AAPT” zawarte w oficjalnym systemie Android SDK [ Resources, 33 ].

Implementacje urządzeń nie mogą rozszerzać żadnego .APK [ Zasoby, 34 ], Android Manifest [ Resources, 35 ], Dalvik Bytecode [ Resources, 17 ], ani renderskryptowe formaty bajtowe w taki sposób, który uniemożliwiłby te pliki instalowanie i uruchamianie prawidłowe działanie inne kompatybilne urządzenia. Wdrażacze urządzeń powinni korzystać z referencyjnej implementacji Dalvika oraz systemu zarządzania pakietami referencyjnymi.

5. Kompatybilność multimedialna

Implementacje urządzeń muszą zawierać co najmniej jedna forma wyjścia audio, taka jak głośniki, gniazdo słuchawkowe, zewnętrzne połączenie głośników itp.

5.1. Kodeki multimedialne

Implementacje urządzeń muszą obsługiwać podstawowe formaty mediów określone w dokumentacji Android SDK [ Zasoby, 58 ], z wyjątkiem przypadków, w których wyraźnie dozwolone w tym dokumencie. W szczególności implementacje urządzeń muszą obsługiwać formaty multimediów, enkodery, dekodery, typy plików i formaty kontenerów zdefiniowane w poniższych tabelach. Wszystkie te kodeki są dostarczane jako implementacje oprogramowania w preferowanej implementacji Androida z projektu open source Android.

Należy pamiętać, że ani Google, ani Sojusz Open Słuchawki nie przedstawiają żadnych oświadczeń, że te kodeki są nieobciążone patentami stron trzecich. Osoby, które zamierzają korzystać z tego kodu źródłowego w sprzęcie lub oprogramowaniu, zaleca się, aby implementacje tego kodu, w tym w oprogramowaniu open source lub Shareware, mogą wymagać licencji patentowych od odpowiednich posiadaczy patentów.

Należy pamiętać, że te tabele nie wymieniają konkretnych wymagań dotyczących transmisji nad większością kodeków wideo, ponieważ bieżący sprzęt urządzenia niekoniecznie obsługuje transmisję transmisji, które dokładnie mapują do wymaganych transmisji pod określonymi przez odpowiednie standardy. Zamiast tego implementacje urządzeń powinny obsługiwać najwyższą praktyczną przepustkę na sprzęcie, aż do limitów określonych przez specyfikacje.

Typ	Format / kodek	Enkoder	Dekoder	Detale	Formaty typu pliku / kontenera
Audio	AAC LC/LTP	WYMAGANY Wymagane do implementacji urządzeń, które obejmują sprzęt mikrofonowy i definiują `android.hardware.microphone` .	WYMAGANY	Zawartość mono/stereo w dowolnej kombinacji standardowych szybkości przetworów do 160 kb/s i szybkości próbkowania od 8 do 48 kHz	3GPP (.3GP) MPEG-4 (.mp4, .M4a) ADTS RAW AAC (.AAC, Decode in Android 3.1+, koduj w Android 4.0+, ADIF nie jest obsługiwany) MPEG-TS (.ts, nie można go szukać, Android 3.0+)
	He-AACV1 (AAC+)		WYMAGANY
	HE-AACV2 (ulepszony AAC+)		WYMAGANY
	AMR-NB	WYMAGANY Wymagane do implementacji urządzeń, które obejmują sprzęt mikrofonowy i definiują `android.hardware.microphone` .	WYMAGANY	4,75 do 12,2 kb / s próbował @ 8kHz	3GPP (.3GP)
	AMR-WB	WYMAGANY Wymagane do implementacji urządzeń, które obejmują sprzęt mikrofonowy i definiują `android.hardware.microphone` .	WYMAGANY	9 stawek z 6,60 kbit/s do 23,85 kbit/s próbkowanych @ 16kHz	3GPP (.3GP)
	FLAC		WYMAGANY (Android 3.1+)	Mono/stereo (bez multichannel). Szybkość próbkowania do 48 kHz (ale do 44,1 kHz jest zalecana na urządzeniach o wydajności 44,1 kHz, ponieważ spadek w dół 48 do 44,1 kHz nie zawiera filtra dolnoprzepustowego). 16-bitowy zalecany; Żaden dither nie ubiegał się o 24-bitowy.	Tylko flac (.flac)
	Mp3		WYMAGANY	Mono/stereo 8-320 kb/s stała (CBR) lub zmienna stopa bitowa (VBR)	MP3 (.mp3)
	Midi		WYMAGANY	MIDI Typ 0 i 1. DLS Wersja 1 i 2. XMF i Mobile XMF. Obsługa formatów dzwonków RTTTL/RTX, OTA i IMELODY	Typ 0 i 1 (.mid, .xmf, .mxmf) Rtttl/rtx (.rtttl, .rtx) OTA (.OTA) Imelody (.Myy)
	Vorbis		WYMAGANY		OGG (.ogg) Matroska (.mkv)
	PCM/Wave		WYMAGANY	8- i 16-bitowy liniowy PCM (stawki do granic sprzętu)	Fala (.wav)
Obraz	JPEG	WYMAGANY	WYMAGANY	Baza+progresywna	Jpeg (.jpg)
	Gif		WYMAGANY		GIF (.gif)
	Png	WYMAGANY	WYMAGANY		Png (.png)
	BMP		WYMAGANY		BMP (.bmp)
	Webp	WYMAGANY	WYMAGANY		WebP (.Webp)
Wideo	H.263	WYMAGANY Wymagane do implementacji urządzeń, które obejmują sprzęt aparatu i definiują `android.hardware.camera` lub `android.hardware.camera.front` .	WYMAGANY		3GPP (.3GP) MPEG-4 (.MP4)
	H.264 AVC	WYMAGANY Wymagane do implementacji urządzeń, które obejmują sprzęt aparatu i definiują `android.hardware.camera` lub `android.hardware.camera.front` .	WYMAGANY	Profil wyjściowy (BP)	3GPP (.3GP) MPEG-4 (.MP4) MPEG-TS (.ts, AAC Audio, nie można go szukać, Android 3.0+)
	MPEG-4 sp		WYMAGANY		3GPP (.3GP)
	VP8		WYMAGANY (Android 2.3.3+)		Webm (.Webm) i Matroska (.mkv, Android 4.0+)

5.2 Kodowanie wideo

Implementacje urządzeń z Androidem, które zawierają aparat skierowany do tyłu i deklarują android.hardware.camera , powinny obsługiwać następujące profile kodowania wideo.

	SD (niska jakość)	SD (wysoka jakość)	HD (obsługiwane przez sprzęt)
Kodek wideo	H.264 Profil podstawowy	H.264 Profil podstawowy	H.264 Profil podstawowy
Rozdzielczość wideo	176 x 144 px	480 x 360 px	1280 x 720 px
Ilość klatek	12 fps	30 fps	30 fps
Szybkość wideo	56 kbps	500 kb / s lub wyższy	2 Mbps lub wyższy
Kodek audio	AAC-LC	AAC-LC	AAC-LC
Kanały audio	1 (mono)	2 (stereo)	2 (stereo)
Szybkość transmisji audio	24 kbps	128 kbps	192 KBPS

5.3. Nagrywanie dźwięku

Gdy aplikacja korzysta z interfejsu API android.media.AudioRecord do rozpoczęcia rejestrowania strumienia audio, implementacji urządzeń zawierających sprzęt mikrofonowy i deklarowania android.hardware.microphone musi próbkować i rejestrować dźwięk z każdym z tych zachowań:

Urządzenie powinno wykazywać w przybliżeniu płaską amplitudę w porównaniu z charakterystyką częstotliwości; W szczególności ± 3 dB, od 100 Hz do 4000 Hz
Wrażliwość na wejście audio powinna być ustawiona tak, aby źródło mocy dźwięku 90 dB (SPL) przy 1000 Hz daje RMS 2500 dla próbek 16-bitowych.
Poziomy amplitudy PCM powinny liniowo śledzić zmiany wejściowe SPL w zakresie co najmniej 30 dB od -18 dB do +12 dB RE 90 dB SPL w mikrofonie.
Całkowite zniekształcenie harmoniczne powinno być mniejsze niż 1% od 100 Hz do 4000 Hz przy poziomie wejściowym SPL 90 dB.

Oprócz powyższych specyfikacji nagrywania, gdy aplikacja zaczęła rejestrować strumień dźwięku za pomocą android.media.MediaRecorder.AudioSource.VOICE_RECOGNITION Audio Źródło:

Przetwarzanie redukcji szumów, jeśli jest obecne, musi być wyłączone.
Automatyczna kontrola wzmocnienia, jeśli jest obecna, musi być wyłączona.

Uwaga: Chociaż niektóre z powyższych wymagań są określone jako „powinny” dla Androida 4.0, planowana jest definicja kompatybilności dla przyszłej wersji, aby zmienić je na „musi”. Oznacza to, że wymagania te są opcjonalne w Android 4.0, ale będą wymagane przez przyszłą wersję. Istniejące i nowe urządzenia, które prowadzą Android 4.0, są bardzo mocno zachęcane do spełnienia tych wymagań w Android 4.0 lub nie będą w stanie uzyskać kompatybilności z Androidem po zaktualizowaniu do przyszłej wersji.

5.4. Opóźnienie dźwięku

Opóźnienie dźwięku jest szeroko definiowane jako przedział między tym, gdy aplikacja żąda odtwarzania lub rejestracji dźwięku, a gdy wdrożenie urządzenia faktycznie rozpoczyna operację. Wiele klas aplikacji opiera się na krótkich opóźnieniach, aby osiągnąć efekty w czasie rzeczywistym, takie jak efekty dźwiękowe lub komunikacja VoIP. Implementacje urządzeń, które obejmują sprzęt mikrofonowy i deklarują android.hardware.microphone powinny spełniać wszystkie wymagania opóźnienia dźwięku przedstawione w tej sekcji. Szczegółowe informacje na temat warunków, w których sprzęt mikrofonowy można pominąć w sekcji 7 , w sekcji 7 może być pominięte przez implementacje urządzeń.

Do celów niniejszej sekcji:

„Opóźnienie zimnego wyjścia” jest zdefiniowane jako interwał między tym, gdy aplikacja żąda odtwarzania dźwięku, a kiedy dźwięk zaczyna odtwarzać, gdy system audio był bezczynny i zasilany przed żądaniem
„ciepłe opóźnienie wyjściowe” jest zdefiniowane jako przedział między tym, gdy aplikacja żąda odtwarzania dźwięku, a kiedy dźwięk zaczyna odtwarzać, gdy system audio został niedawno używany, ale obecnie jest bezczynny (to znaczy cichy)
„Ciągłe opóźnienie wyjściowe” jest zdefiniowane jako interwał między tym, gdy aplikacja wydaje próbkę do odtwarzania, a gdy głośnik fizycznie odtwarza odpowiedni dźwięk, podczas gdy urządzenie odtwarza obecnie dźwięk
„Opóźnienie zimnego wejścia” jest zdefiniowane jako przedział między tym, gdy aplikacja żąda nagrywania audio, a gdy pierwsza próbka jest dostarczana do aplikacji za pośrednictwem jej wywołania zwrotnego, gdy system audio i mikrofon były bezczynne i zasilane przed żądaniem
„Ciągłe opóźnienie wejściowe” jest zdefiniowane jako, gdy nastąpi dźwięk otoczenia, a gdy próbka odpowiadająca temu dźwiękowi jest dostarczana do aplikacji nagrywania za pośrednictwem jego wywołania zwrotnego, podczas gdy urządzenie jest w trybie nagrywania

Korzystając z powyższych definicji, implementacje urządzeń powinny wykazywać każdą z tych właściwości:

opóźnienie wyjściowe zimnego 100 milisekund lub mniej
ciepłe opóźnienie wyjściowe 10 milisekund lub mniej
ciągłe opóźnienie wyjściowe 45 milisekund lub mniej
Opóźnienie zimnego wejścia 100 milisekund lub mniej
ciągłe opóźnienie wejściowe 50 milisekund lub mniej

Uwaga: Podczas gdy wymogi przedstawione powyżej są określane jako „powinny” dla Androida 4.0, planowana jest definicja zgodności dla przyszłej wersji, aby zmienić je na „musi”. Oznacza to, że wymagania te są opcjonalne w Android 4.0, ale będą wymagane przez przyszłą wersję. Istniejące i nowe urządzenia, które prowadzą Android 4.0, są bardzo mocno zachęcane do spełnienia tych wymagań w Android 4.0 lub nie będą w stanie uzyskać kompatybilności z Androidem po zaktualizowaniu do przyszłej wersji.

Jeśli wdrożenie urządzenia spełnia wymagania niniejszej sekcji, może zgłosić obsługę dźwięku o niskiej opóźnieniu, zgłaszając funkcję „Android.hardware.audio.low-leatency” za pośrednictwem klasy android.content.pm.PackageManager . [ Zasoby, 37 ] I odwrotnie, jeśli wdrożenie urządzenia nie spełnia tych wymagań, nie może zgłaszać obsługi dźwięku o niskiej opóźnieniu.

5.5. Protokoły sieciowe

Urządzenia muszą obsługiwać protokoły sieci multimediów do odtwarzania audio i wideo, jak określono w dokumentacji Android SDK [ Resources, 58 ]. W szczególności urządzenia muszą obsługiwać następujące protokoły sieci mediów:

RTSP (RTP, SDP)
Progresywne przesyłanie strumieniowe HTTP
HTTP (S) Protokół przesyłania strumieniowego na żywo, wersja 3 [ Zasoby, 59 ]

6. Kompatybilność narzędzi programisty

Implementacje urządzeń muszą obsługiwać narzędzia programistów Androida dostarczone w systemie Android SDK. W szczególności urządzenia kompatybilne z Androidem muszą być kompatybilne z:

Android Debug Bridge (znany jako ADB) [ Resources, 33 ]
Implementacje urządzeń muszą obsługiwać wszystkie funkcje adb , jak udokumentowano w systemie Android SDK. Demon adb po stronie urządzenia musi być domyślnie nieaktywny i musi istnieć mechanizm dostępny dla użytkownika do włączenia mostu debugowego Androida.
Dalvik Debug Monitor Service (znany jako DDMS) [ Resources, 33 ]
Implementacje urządzeń muszą obsługiwać wszystkie funkcje ddms , jak udokumentowano w systemie Android SDK. Ponieważ ddms korzysta z adb , obsługa ddms powinna być domyślnie nieaktywna, ale musi być obsługiwana za każdym razem, gdy użytkownik aktywuje most debugowania Androida, jak wyżej.
Monkey [ Resources, 36 ]
Implementacje urządzeń muszą zawierać Framework Monkey i udostępnić je do korzystania z aplikacji.

Większość systemów opartych na systemie Linux i Apple Macintosh rozpoznaje urządzenia z Androidem za pomocą standardowych narzędzi SDK z Androidem, bez dodatkowego wsparcia; Jednak systemy Microsoft Windows zazwyczaj wymagają sterownika nowych urządzeń z Androidem. (Na przykład nowe identyfikatory dostawców, a czasem nowe identyfikatory urządzeń wymagają niestandardowych sterowników USB dla systemów systemu Windows.) Jeśli implementacja urządzenia jest nierozpoznana przez narzędzie adb , jak podano w standardowym systemie Android SDK, implementatorzy urządzeń muszą zapewnić sterowniki Windows umożliwiające programistom łączenie się urządzenie za pomocą protokołu adb . Sterowniki te muszą być dostarczone dla systemu Windows XP, Windows Vista i Windows 7, zarówno w wersji 32-bitowej, jak i 64-bitowej.

7. Kompatybilność sprzętowa

Jeśli urządzenie zawiera konkretny komponent sprzętowy, który ma odpowiedni interfejs API dla twórców stron trzecich, implementacja urządzenia musi zaimplementować ten interfejs API, jak opisano w dokumentacji Android SDK. Jeśli interakcja API w SDK oddziałuje z komponentem sprzętowym, który jest opcjonalny, a implementacja urządzenia nie posiada tego komponentu:

Kompletne definicje klas (jak udokumentowane przez SDK) dla interfejsów API komponentu muszą być nadal obecne
Zachowania interfejsu API muszą być wdrażane jako brak-ops w jakiś rozsądny sposób
Metody API muszą zwrócić wartości zerowe, w których dozwolone przez dokumentację SDK
Metody API muszą zwrócić implementacje NO-OP klas, w których wartości zerowe nie są dozwolone przez dokumentację SDK
Metody API nie mogą rzucać wyjątkami, które nie udokumentowane przez dokumentację SDK

Typowym przykładem scenariusza, w którym obowiązują te wymagania, jest interfejs API telefonii: nawet na urządzeniach innych niż telefoniczne interfejsy API muszą być wdrażane jako rozsądne brak.

Implementacje urządzeń muszą dokładnie zgłaszać dokładne informacje o konfiguracji sprzętowej za pomocą metod getSystemAvailableFeatures() i hasSystemFeature(String) na klasie android.content.pm.PackageManager . [ Zasoby, 37 ]

7.1. Wyświetlacz i grafika

Android 4.0 zawiera urządzenia, które automatycznie dostosowują zasoby aplikacji i układy interfejsu użytkownika odpowiednio dla urządzenia, aby zapewnić, że aplikacje zewnętrzne działają dobrze na różnych konfiguracjach sprzętowych [ zasoby, 38 ]. Urządzenia muszą prawidłowo zaimplementować te interfejsy API i zachowania, jak szczegółowo opisano w tej sekcji.

Jednostki odnoszące się do wymagań w niniejszej sekcji są zdefiniowane w następujący sposób:

„Fizyczny rozmiar przekątny” to odległość w calach między dwoma przeciwnymi zakątkami oświetlonej części wyświetlacza.
„DPI” (oznacza „kropki na cal”) to liczba pikseli objęty liniowym rozpiętością poziomym lub pionowym 1 ”. W przypadku wymienionych wartości DPI zarówno poziome, jak i pionowe DPI muszą być w zakresie.
„Współczynnik kształtu” to stosunek dłuższego wymiaru ekranu do krótszego wymiaru. Na przykład wyświetlacz 480x854 pikseli wynosiłby 854 /480 = 1,779, lub około „16: 9”.
„Piksel niezależny od gęstości” lub („dp”) to wirtualna jednostka pikseli znormalizowana do ekranu 160 dpi, obliczona jako: pixels = dps * (density / 160) .

7.1.1. Konfiguracja ekranu

Rozmiar ekranu

Framework interfejsu użytkownika Android obsługuje różne rozmiary ekranu i pozwala aplikacjom na zapytanie o rozmiar ekranu urządzenia (czyli „układ ekranu”) za pośrednictwem android.content.res.Configuration.screenLayout z SCREENLAYOUT_SIZE_MASK . Implementacje urządzeń muszą zgłosić prawidłowy rozmiar ekranu zgodnie z definicją w dokumentacji Androida SDK [ zasoby, 38 ] i określone przez platformę Android na Android. W szczególności implementacje urządzeń muszą zgłosić prawidłowy rozmiar ekranu zgodnie z następującymi wymiarami ekranu Pixel niezależne od gęstości logicznej.

Urządzenia muszą mieć rozmiary ekranu co najmniej 426 dp x 320 dp („mały”)
Urządzenia, które zgłaszają rozmiar ekranu „normalny”, muszą mieć rozmiary ekranu co najmniej 470 dp x 320 dp
Urządzenia, które zgłaszają rozmiar ekranu „Large”, muszą mieć rozmiary ekranu co najmniej 640 dp x 480 dp
Urządzenia, które zgłaszają rozmiar ekranu „Xlarge”, muszą mieć rozmiary ekranu co najmniej 960 dp x 720 dp

Ponadto urządzenia muszą mieć rozmiary ekranu o co najmniej 2,5 cala w fizycznym rozmiarze przekątnej.

Urządzenia nie mogą w żadnym momencie zmieniać zgłoszonego rozmiaru ekranu.

Aplikacje opcjonalnie wskazują, które rozmiary ekranu obsługują za pośrednictwem atrybutu <supports-screens> w pliku AndroidManifest.xml. Implementacje urządzeń muszą poprawnie honorować podaną obsługę aplikacji dla małych, normalnych, dużych, dużych i Xlarge, jak opisano w dokumentacji Android SDK.

Współczynnik kształtu ekranu

Współczynnik kształtu musi wynosić między 1,3333 (4: 3) a 1,85 (16: 9).

Gęstość ekranu

Ramy interfejsu użytkownika Androida definiuje zestaw standardowych gęstości logicznej, aby pomóc programistom aplikacji w ukierunkowaniu zasobów aplikacji. Implementacje urządzeń muszą zgłosić jedną z następujących gęstości logicznych systemów Android Framework za pośrednictwem interfejsów API android.util.DisplayMetrics i muszą wykonywać aplikacje przy tej standardowej gęstości.

120 DPI, znane jako „LDPI”
160 DPI, znany jako „MDPI”
213 DPI, znane jako „TVDPI”
240 DPI, znany jako „HDPI”
320 DPI, znany jako „XHDPI”

Implementacje urządzeń powinny zdefiniować standardową gęstość systemu Android Framework, która jest liczbowo najbliżej gęstości fizycznej ekranu, chyba że ta gęstość logiczna popycha zgłoszony rozmiar ekranu poniżej minimalnego obsługiwanego. Jeśli standardowa gęstość systemu Android Framework, która jest numerycznie najbliżej gęstości fizycznej, powoduje rozmiar ekranu, który jest mniejszy niż najmniejszy obsługiwany kompatybilny rozmiar ekranu (szerokość 320 dp), implementacje urządzeń powinny zgłosić kolejną najniższą gęstość standardowej struktury Androida.

7.1.2. Wskaźniki wyświetlania

Implementacje urządzeń muszą zgłaszać prawidłowe wartości dla wszystkich wskaźników wyświetlania zdefiniowanych w android.util.DisplayMetrics [ Resources, 39 ].

7.1.3. Orientacja ekranu

Urządzenia muszą obsługiwać dynamiczną orientację według aplikacji do orientacji ekranu portretowego lub krajobrazu. Oznacza to, że urządzenie musi szanować żądanie aplikacji dotyczące określonej orientacji ekranu. Implementacje urządzeń mogą wybrać orientację portretową lub krajobrazową jako domyślną.

Urządzenia muszą zgłosić prawidłową wartość bieżącej orientacji urządzenia, za każdym razem, gdy jest zapytany za pośrednictwem Android.Content.Res.Configuration.orientacja, Android.View.display.getorientation () lub inne interfejsy API.

Urządzenia nie mogą zmieniać zgłoszonego rozmiaru lub gęstości ekranu podczas zmiany orientacji.

Urządzenia muszą zgłaszać, które orientacje ekranowe obsługują ( android.hardware.screen.portrait i/lub android.hardware.screen.landscape ) i muszą zgłosić co najmniej jedną obsługiwaną orientację. Na przykład urządzenie z ekranem krajobrazu o stałej orientacji, takie jak telewizja lub laptop, musi zgłaszać tylko android.hardware.screen.landscape .

7.1.4. Przyspieszenie grafiki 2D i 3D

Implementacje urządzeń muszą obsługiwać zarówno OpenGL ES 1.0, jak i 2.0, w sposób uosabiany i szczegółowy w dokumentacjach SDK z Androidem. Implementacje urządzeń muszą również obsługiwać Android RenderScript, jak szczegółowo opisano w dokumentacji Android SDK [ Zasoby, 8 ].

Implementacje urządzeń muszą również poprawnie identyfikować się jako obsługujące OpenGL ES 1.0 i 2.0. To jest:

Zarządzane interfejsy API (takie jak metoda GLES10.getString() ) muszą zgłosić obsługę OpenGL ES 1.0 i 2.0
Natywne interfejsy API OpenGL C/C ++ (to znaczy dostępne dla aplikacji za pośrednictwem libgles_v1cm.so, libgles_v2.so lub libgl.so) muszą zgłaszać obsługę OpenGL ES 1.0 i 2.0.

Implementacje urządzeń mogą wdrożyć wszelkie pożądane rozszerzenia OpenGL ES. Jednak implementacje urządzeń muszą zgłaszać za pośrednictwem zarządzanych i natywnych interfejsów API OpenGL Evel API, które obsługują, i odwrotnie nie mogą zgłaszać ciągów rozszerzenia, których nie obsługują.

Należy pamiętać, że Android 4.0 zawiera obsługę aplikacji, aby opcjonalnie określić, że wymagają one określonych formatów kompresji tekstury OpenGL. Formaty te są zazwyczaj specyficzne dla dostawcy. Wdrożenia urządzeń nie są wymagane przez Android 4.0 do wdrożenia dowolnego formatu kompresji tekstury. Powinny jednak dokładnie zgłosić dowolne formaty kompresji tekstury, które obsługują, metodą getString() w API OpenGL.

Android 3.0 wprowadził mechanizm aplikacji do deklarowania, że chcą umożliwić przyspieszenie sprzętowe dla grafiki 2D w aplikacji, aktywności, oknie lub poziomu widoku za pomocą manifestowanego tagu android:hardwareAccelerated lub bezpośrednich wywołań interfejsu API [ zasoby, 9 ].

W Android 4.0 implementacje urządzeń muszą domyślnie włączyć przyspieszenie sprzętowe i muszą wyłączyć przyspieszenie sprzętowe, jeśli programista poprosi, aby ustawienie android:hardwareAccelerated="false" lub wyłączanie przyspieszenia sprzętowego bezpośrednio za pośrednictwem API View Androida.

Ponadto implementacje urządzeń muszą wykazywać zachowanie zgodne z dokumentacją Androida SDK na temat przyspieszenia sprzętu [ Zasoby, 9 ].

Android 4.0 zawiera obiekt TextureView , który umożliwia programistom bezpośrednio integrację faktury Opengl ES-accelerowane sprzętowo jako cele renderujące w hierarchii interfejsu użytkownika. Implementacje urządzeń muszą obsługiwać interfejs API TextureView i muszą wykazywać spójne zachowanie z implementacją Androida na Androidzie.

7.1.5. Tryb kompatybilności aplikacji starszych

Android 4.0 określa „tryb kompatybilności”, w którym framework działa w trybie „normalnego” wielkości ekranu (szerokość 320dp) z korzyścią dla starszych aplikacji, które nie są opracowane dla starych wersji Androida, które niezależnie od ekranu. Implementacje urządzeń muszą zawierać obsługę starszego trybu kompatybilności aplikacji, zaimplementowany przez kod open source z Android. Oznacza to, że implementacje urządzeń nie mogą zmieniać wyzwalaczy ani progów, w których tryb kompatybilności jest aktywowany i nie mogą zmieniać zachowania samego trybu kompatybilności.

7.1.6. Typy ekranu

Ekrany implementacji urządzeń są klasyfikowane jako jeden z dwóch typów:

Implementacje wyświetlania o stałym piksele: Ekran to pojedynczy panel, który obsługuje tylko szerokość i wysokość pojedynczego piksela. Zazwyczaj ekran jest fizycznie zintegrowany z urządzeniem. Przykłady obejmują telefony komórkowe, tablety i tak dalej.
Implementacje wyświetlania zmiennych pikseli: Implementacja urządzenia nie ma wbudowanego ekranu i zawiera port wyjściowy wideo, taki jak VGA lub HDMI do wyświetlania, lub ma osadzony ekran, który może zmienić wymiary pikseli. Przykłady obejmują telewizory, pudełka z zestawem i tak dalej.

Implementacje urządzeń o stałym pikselu

Implementacje urządzeń o stałym pikselu mogą wykorzystywać ekrany o dowolnych wymiarach pikseli, pod warunkiem, że spełniają one wymagania określone w tej definicji zgodności.

Implementacje o stałym pikseli mogą zawierać port wyjściowy wideo do użytku z wyświetlaczem zewnętrznym. Jeśli jednak ten wyświetlacz jest kiedykolwiek używany do uruchamiania aplikacji, urządzenie musi spełniać następujące wymagania:

Urządzenie musi zgłosić te same wskaźniki konfiguracji ekranu i wyświetlania, jak szczegółowo opisano w sekcjach 7.1.1 i 7.1.2, jako wyświetlacz stałego piksela.
Urządzenie musi zgłosić tę samą gęstość logiczną, co wyświetlacz stałego piksela.
The device MUST report screen dimensions that are the same as, or very close to, the fixed-pixel display.

For example, a tablet that is 7" diagonal size with a 1024x600 pixel resolution is considered a fixed-pixel large mdpi display implementation. If it contains a video output port that displays at 720p or 1080p, the device implementation MUST scale the output so that applications are only executed in a large mdpi window, regardless of whether the fixed-pixel display or video output port is in use.

Variable-Pixel Device Implementations

Variable-pixel device implementations MUST support one or both of 1280x720, or 1920x1080 (that is, 720p or 1080p). Device implementations with variable-pixel displays MUST NOT support any other screen configuration or mode. Device implementations with variable-pixel screens MAY change screen configuration or mode at runtime or boot-time. For example, a user of a set-top box may replace a 720p display with a 1080p display, and the device implementation may adjust accordingly.

Additionally, variable-pixel device implementations MUST report the following configuration buckets for these pixel dimensions:

1280x720 (also known as 720p): 'large' screen size, 'tvdpi' (213 dpi) density
1920x1080 (also known as 1080p): 'large' screen size, 'xhdpi' (320 dpi) density

For clarity, device implementations with variable pixel dimensions are restricted to 720p or 1080p in Android 4.0, and MUST be configured to report screen size and density buckets as noted above.

7.1.7. Screen Technology

The Android platform includes APIs that allow applications to render rich graphics to the display. Devices MUST support all of these APIs as defined by the Android SDK unless specifically allowed in this document. Konkretnie:

Devices MUST support displays capable of rendering 16-bit color graphics and SHOULD support displays capable of 24-bit color graphics.
Devices MUST support displays capable of rendering animations.
The display technology used MUST have a pixel aspect ratio (PAR) between 0.9 and 1.1. That is, the pixel aspect ratio MUST be near square (1.0) with a 10% tolerance.

7.2. Urządzenia wejściowe

7.2.1. Klawiatura

Device implementations:

MUST include support for the Input Management Framework (which allows third party developers to create Input Management Engines - ie soft keyboard) as detailed at http://developer.android.com
MUST provide at least one soft keyboard implementation (regardless of whether a hard keyboard is present)
MAY include additional soft keyboard implementations
MAY include a hardware keyboard
MUST NOT include a hardware keyboard that does not match one of the formats specified in android.content.res.Configuration.keyboard [ Resources, 40 ] (that is, QWERTY, or 12-key)

Device implementations:

MAY omit a non-touch navigation option (that is, may omit a trackball, d-pad, or wheel)
MUST report the correct value for android.content.res.Configuration.navigation [ Resources, 40 ]
MUST provide a reasonable alternative user interface mechanism for the selection and editing of text, compatible with Input Management Engines. The upstream Android open source software includes a selection mechanism suitable for use with devices that lack non-touch navigation inputs.

The Home, Menu and Back functions are essential to the Android navigation paradigm. Device implementations MUST make these functions available to the user at all times when running applications. These functions MAY be implemented via dedicated physical buttons (such as mechanical or capacitive touch buttons), or MAY be implemented using dedicated software keys, gestures, touch panel, etc. Android 4.0 supports both implementations.

Device implementations MAY use a distinct portion of the screen to display the navigation keys, but if so, MUST meet these requirements:

Device implementation navigation keys MUST use a distinct portion of the screen, not available to applications, and MUST NOT obscure or otherwise interfere with the portion of the screen available to applications.
Device implementations MUST make available a portion of the display to applications that meets the requirements defined in Section 7.1.1 .
Device implementations MUST display the navigation keys when applications do not specify a system UI mode, or specify SYSTEM_UI_FLAG_VISIBLE .
Device implementations MUST present the navigation keys in an unobtrusive "low profile" (eg. dimmed) mode when applications specify SYSTEM_UI_FLAG_LOW_PROFILE .
Device implementations MUST hide the navigation keys when applications specify SYSTEM_UI_FLAG_HIDE_NAVIGATION .
Device implementation MUST present a Menu key to applications when targetSdkVersion <= 10 and SHOULD NOT present a Menu key when the targetSdkVersion > 10.

7.2.4. Touchscreen input

Device implementations:

MUST have a pointer input system of some kind (either mouse-like, or touch)
MAY have a touchscreen of any modality (such as capacitive or resistive)
SHOULD support fully independently tracked pointers, if a touchscreen supports multiple pointers
MUST report the value of android.content.res.Configuration.touchscreen [ Resources, 40 ] corresponding to the type of the specific touchscreen on the device

Android 4.0 includes support for a variety of touch screens, touch pads, and fake touch input devices. Touch screen based device implementations are associated with a display [ Resources, 61 ] such that the user has the impression of directly manipulating items on screen. Since the user is directly touching the screen, the system does not require any additional affordances to indicate the objects being manipulated. In contrast, a fake touch interface provides a user input system that approximates a subset of touchscreen capabilities. For example, a mouse or remote control that drives an on-screen cursor approximates touch, but requires the user to first point or focus then click. Numerous input devices like the mouse, trackpad, gyro-based air mouse, gyro-pointer, joystick, and multi-touch trackpad can support fake touch interactions. Android 4.0 includes the feature constant android.hardware.faketouch , which corresponds to a high-fidelity non-touch (that is, pointer-based) input device such as a mouse or trackpad that can adequately emulate touch-based input (including basic gesture support), and indicates that the device supports an emulated subset of touchscreen functionality. Device implementations that declare the fake touch feature MUST meet the fake touch requirements in Section 7.2.5 .

Device implementations MUST report the correct feature corresponding to the type of input used. Device implementations that include a touchscreen (single-touch or better) MUST also report the platform feature constant android.hardware.faketouch . Device implementations that do not include a touchscreen (and rely on a pointer device only) MUST NOT report any touchscreen feature, and MUST report only android.hardware.faketouch if they meet the fake touch requirements in Section 7.2.5 .

7.2.5. Fake touch input

Device implementations that declare support for android.hardware.faketouch

MUST report the absolute X and Y screen positions of the pointer location and display a visual pointer on the screen[ Resources, 60 ]
MUST report touch event with the action code [ Resources, 60 ] that specifies the state change that occurs on the pointer going down or up on the screen [ Resources, 60 ]
MUST support pointer down and up on an object on the screen, which allows users to emulate tap on an object on the screen
MUST support pointer down , pointer up , pointer down then pointer up in the same place on an object on the screen within a time threshold, which allows users to emulate double tap on an object on the screen [ Resources, 60 ]
MUST support pointer down on an arbitrary point on the screen, pointer move to any other arbitrary point on the screen, followed by a pointer up , which allows users to emulate a touch drag
MUST support pointer down then allow users to quickly move the object to a different position on the screen and then pointer up on the screen, which allows users to fling an object on the screen

Devices that declare support for android.hardware.faketouch.multitouch.distinct MUST meet the requirements for faketouch above, and MUST also support distinct tracking of two or more independent pointer inputs.

7.2.6. Mikrofon

Device implementations MAY omit a microphone. However, if a device implementation omits a microphone, it MUST NOT report the android.hardware.microphone feature constant, and must implement the audio recording API as no-ops, per Section 7 . Conversely, device implementations that do possess a microphone:

MUST report the android.hardware.microphone feature constant
SHOULD meet the audio quality requirements in Section 5.3
SHOULD meet the audio latency requirements in Section 5.4

7.3. Czujniki

Android 4.0 includes APIs for accessing a variety of sensor types. Devices implementations generally MAY omit these sensors, as provided for in the following subsections. If a device includes a particular sensor type that has a corresponding API for third-party developers, the device implementation MUST implement that API as described in the Android SDK documentation. For example, device implementations:

MUST accurately report the presence or absence of sensors per the android.content.pm.PackageManager class. [ Resources, 37 ]
MUST return an accurate list of supported sensors via the SensorManager.getSensorList() and similar methods
MUST behave reasonably for all other sensor APIs (for example, by returning true or false as appropriate when applications attempt to register listeners, not calling sensor listeners when the corresponding sensors are not present; etc.)
MUST report all sensor measurements using the relevant International System of Units (ie metric) values for each sensor type as defined in the Android SDK documentation [ Resources, 41 ]

The list above is not comprehensive; the documented behavior of the Android SDK is to be considered authoritative.

Some sensor types are synthetic, meaning they can be derived from data provided by one or more other sensors. (Examples include the orientation sensor, and the linear acceleration sensor.) Device implementations SHOULD implement these sensor types, when they include the prerequisite physical sensors.

The Android 4.0 APIs introduce a notion of a "streaming" sensor, which is one that returns data continuously, rather than only when the data changes. Device implementations MUST continuously provide periodic data samples for any API indicated by the Android 4.0 SDK documentation to be a streaming sensor.

7.3.1. Akcelerometr

Device implementations SHOULD include a 3-axis accelerometer. If a device implementation does include a 3-axis accelerometer, it:

MUST be able to deliver events at 50 Hz or greater
MUST comply with the Android sensor coordinate system as detailed in the Android APIs (see [ Resources, 41 ])
MUST be capable of measuring from freefall up to twice gravity (2g) or more on any three-dimensional vector
MUST have 8-bits of accuracy or more
MUST have a standard deviation no greater than 0.05 m/s^2

7.3.2. Magnetometr

Device implementations SHOULD include a 3-axis magnetometer (ie compass.) If a device does include a 3-axis magnetometer, it:

MUST be able to deliver events at 10 Hz or greater
MUST comply with the Android sensor coordinate system as detailed in the Android APIs (see [ Resources, 41 ]).
MUST be capable of sampling a range of field strengths adequate to cover the geomagnetic field
MUST have 8-bits of accuracy or more
MUST have a standard deviation no greater than 0.5 µT

7.3.3. GPS

Device implementations SHOULD include a GPS receiver. If a device implementation does include a GPS receiver, it SHOULD include some form of "assisted GPS" technique to minimize GPS lock-on time.

7.3.4. Żyroskop

Device implementations SHOULD include a gyroscope (ie angular change sensor.) Devices SHOULD NOT include a gyroscope sensor unless a 3-axis accelerometer is also included. If a device implementation includes a gyroscope, it:

MUST be temperature compensated
MUST be capable of measuring orientation changes up to 5.5*Pi radians/second (that is, approximately 1,000 degrees per second)
MUST be able to deliver events at 100 Hz or greater
MUST have 12-bits of accuracy or more
MUST have a variance no greater than 1e-7 rad^2 / s^2 per Hz (variance per Hz, or rad^2 / s). The variance is allowed to vary with the sampling rate, but must be constrained by this value. In other words, if you measure the variance of the gyro at 1 Hz sampling rate it should be no greater than 1e-7 rad^2/s^2.
MUST have timestamps as close to when the hardware event happened as possible. The constant latency must be removed.

7.3.5. Barometr

Device implementations MAY include a barometer (ie ambient air pressure sensor.) If a device implementation includes a barometer, it:

MUST be able to deliver events at 5 Hz or greater
MUST have adequate precision to enable estimating altitude

7.3.7. Termometr

Device implementations MAY but SHOULD NOT include a thermometer (ie temperature sensor.) If a device implementation does include a thermometer, it MUST measure the temperature of the device CPU. It MUST NOT measure any other temperature. (Note that this sensor type is deprecated in the Android 4.0 APIs.)

7.3.7. Fotometr

Device implementations MAY include a photometer (ie ambient light sensor.)

7.3.8. Czujnik zbliżeniowy

Device implementations MAY include a proximity sensor. If a device implementation does include a proximity sensor, it MUST measure the proximity of an object in the same direction as the screen. That is, the proximity sensor MUST be oriented to detect objects close to the screen, as the primary intent of this sensor type is to detect a phone in use by the user. If a device implementation includes a proximity sensor with any other orientation, it MUST NOT be accessible through this API. If a device implementation has a proximity sensor, it MUST be have 1-bit of accuracy or more.

7.4. Data Connectivity

7.4.1. Telefonia

"Telephony" as used by the Android 4.0 APIs and this document refers specifically to hardware related to placing voice calls and sending SMS messages via a GSM or CDMA network. While these voice calls may or may not be packet-switched, they are for the purposes of Android 4.0 considered independent of any data connectivity that may be implemented using the same network. In other words, the Android "telephony" functionality and APIs refer specifically to voice calls and SMS; for instance, device implementations that cannot place calls or send/receive SMS messages MUST NOT report the "android.hardware.telephony" feature or any sub-features, regardless of whether they use a cellular network for data connectivity.

Android 4.0 MAY be used on devices that do not include telephony hardware. That is, Android 4.0 is compatible with devices that are not phones. However, if a device implementation does include GSM or CDMA telephony, it MUST implement full support for the API for that technology. Device implementations that do not include telephony hardware MUST implement the full APIs as no-ops.

7.4.2. IEEE 802.11 (WiFi)

Android 4.0 device implementations SHOULD include support for one or more forms of 802.11 (b/g/a/n, etc.) If a device implementation does include support for 802.11, it MUST implement the corresponding Android API.

7.4.3. Bluetooth

Device implementations SHOULD include a Bluetooth transceiver. Device implementations that do include a Bluetooth transceiver MUST enable the RFCOMM-based Bluetooth API as described in the SDK documentation [ Resources, 42 ]. Device implementations SHOULD implement relevant Bluetooth profiles, such as A2DP, AVRCP, OBEX, etc. as appropriate for the device.

The Compatibility Test Suite includes cases that cover basic operation of the Android RFCOMM Bluetooth API. However, since Bluetooth is a communications protocol between devices, it cannot be fully tested by unit tests running on a single device. Consequently, device implementations MUST also pass the human-driven Bluetooth test procedure described in Appendix A.

7.4.4. Near-Field Communications

Device implementations SHOULD include a transceiver and related hardware for Near-Field Communications (NFC). If a device implementation does include NFC hardware, then it:

MUST report the android.hardware.nfc feature from the android.content.pm.PackageManager.hasSystemFeature() method. [ Resources, 37 ]
MUST be capable of reading and writing NDEF messages via the following NFC standards:
- MUST be capable of acting as an NFC Forum reader/writer (as defined by the NFC Forum technical specification NFCForum-TS-DigitalProtocol-1.0) via the following NFC standards:
  - NfcA (ISO14443-3A)
  - NfcB (ISO14443-3B)
  - NfcF (JIS 6319-4)
  - IsoDep (ISO 14443-4)
  - NFC Forum Tag Types 1, 2, 3, 4 (defined by the NFC Forum)
SHOULD be capable of reading and writing NDEF messages via the following NFC standards. Note that while the NFC standards below are stated as "SHOULD" for Android 4.0, the Compatibility Definition for a future version is planned to change these to "MUST". That is, these stanards are optional in Android 4.0 but will be required in future versions. Existing and new devices that run Android 4.0 are very strongly encouraged to meet these requirements in Android 4.0 so they will be able to upgrade to the future platform releases.
- NfcV (ISO 15693)
MUST be capable of transmitting and receiving data via the following peer-to-peer standards and protocols:
- ISO 18092
- LLCP 1.0 (defined by the NFC Forum)
- SDP 1.0 (defined by the NFC Forum)
- NDEF Push Protocol [ Resources, 43 ]
- SNEP 1.0 (defined by the NFC Forum)
MUST include support for Android Beam:
- MUST implement the SNEP default server. Valid NDEF messages received by the default SNEP server MUST be dispatched to applications using the android.nfc.ACTION_NDEF_DISCOVERED intent. Disabling Android Beam in settings MUST NOT disable dispatch of incoming NDEF message.
- MUST implement the NPP server. Messages received by the NPP server MUST be processed the same way as the SNEP default server.
- MUST implement a SNEP client and attempt to send outbound P2P NDEF to the default SNEP server when Android Beam is enabled. If no default SNEP server is found then the client MUST attempt to send to an NPP server.
- MUST allow foreground activities to set the outbound P2P NDEF message using android.nfc.NfcAdapter.setNdefPushMessage, and android.nfc.NfcAdapter.setNdefPushMessageCallback, and android.nfc.NfcAdapter.enableForegroundNdefPush.
- SHOULD use a gesture or on-screen confirmation, such as 'Touch to Beam', before sending outbound P2P NDEF messages.
- SHOULD enable Android Beam by default
MUST poll for all supported technologies while in NFC discovery mode.
SHOULD be in NFC discovery mode while the device is awake with the screen active and the lock-screen unlocked.

(Note that publicly available links are not available for the JIS, ISO, and NFC Forum specifications cited above.)

Additionally, device implementations MAY include reader/writer support for the following MIFARE technologies.

MIFARE Classic (NXP MF1S503x [ Resources, 44 ], MF1S703x [ Resources, 44 ])
MIFARE Ultralight (NXP MF0ICU1 [ Resources, 46 ], MF0ICU2 [ Resources, 46 ])
NDEF on MIFARE Classic (NXP AN130511 [ Resources, 48 ], AN130411 [ Resources, 49 ])

Note that Android 4.0 includes APIs for these MIFARE types. If a device implementation supports MIFARE in the reader/writer role, it:

MUST implement the corresponding Android APIs as documented by the Android SDK
MUST report the feature com.nxp.mifare from the android.content.pm.PackageManager.hasSystemFeature() method. [ Resources, 37 ] Note that this is not a standard Android feature, and as such does not appear as a constant on the PackageManager class.
MUST NOT implement the corresponding Android APIs nor report the com.nxp.mifare feature unless it also implements general NFC support as described in this section

If a device implementation does not include NFC hardware, it MUST NOT declare the android.hardware.nfc feature from the android.content.pm.PackageManager.hasSystemFeature() method [ Resources, 37 ], and MUST implement the Android 4.0 NFC API as a no-op.

As the classes android.nfc.NdefMessage and android.nfc.NdefRecord represent a protocol-independent data representation format, device implementations MUST implement these APIs even if they do not include support for NFC or declare the android.hardware.nfc feature.

7.4.5. Minimum Network Capability

Device implementations MUST include support for one or more forms of data networking. Specifically, device implementations MUST include support for at least one data standard capable of 200Kbit/sec or greater. Examples of technologies that satisfy this requirement include EDGE, HSPA, EV-DO, 802.11g, Ethernet, etc.

Device implementations where a physical networking standard (such as Ethernet) is the primary data connection SHOULD also include support for at least one common wireless data standard, such as 802.11 (WiFi).

Devices MAY implement more than one form of data connectivity.

7,5. Kamery

Device implementations SHOULD include a rear-facing camera, and MAY include a front-facing camera. A rear-facing camera is a camera located on the side of the device opposite the display; that is, it images scenes on the far side of the device, like a traditional camera. A front-facing camera is a camera located on the same side of the device as the display; that is, a camera typically used to image the user, such as for video conferencing and similar applications.

7.5.1. Rear-Facing Camera

Device implementations SHOULD include a rear-facing camera. If a device implementation includes a rear-facing camera, it:

MUST have a resolution of at least 2 megapixels
SHOULD have either hardware auto-focus, or software auto-focus implemented in the camera driver (transparent to application software)
MAY have fixed-focus or EDOF (extended depth of field) hardware
MAY include a flash. If the Camera includes a flash, the flash lamp MUST NOT be lit while an android.hardware.Camera.PreviewCallback instance has been registered on a Camera preview surface, unless the application has explicitly enabled the flash by enabling the FLASH_MODE_AUTO or FLASH_MODE_ON attributes of a Camera.Parameters object. Note that this constraint does not apply to the device's built-in system camera application, but only to third-party applications using Camera.PreviewCallback .

7.5.2. Kamera przednia

Device implementations MAY include a front-facing camera. If a device implementation includes a front-facing camera, it:

MUST have a resolution of at least VGA (that is, 640x480 pixels)
MUST NOT use a front-facing camera as the default for the Camera API. That is, the camera API in Android 4.0 has specific support for front-facing cameras, and device implementations MUST NOT configure the API to to treat a front-facing camera as the default rear-facing camera, even if it is the only camera on urządzenie.
MAY include features (such as auto-focus, flash, etc.) available to rear-facing cameras as described in Section 7.5.1.
MUST horizontally reflect (ie mirror) the stream displayed by an app in a CameraPreview, as follows:

If the device implementation is capable of being rotated by user (such as automatically via an accelerometer or manually via user input), the camera preview MUST be mirrored horizontally relative to the device's current orientation.
If the current application has explicitly requested that the Camera display be rotated via a call to the android.hardware.Camera.setDisplayOrientation() [ Resources, 50 ] method, the camera preview MUST be mirrored horizontally relative to the orientation specified by the application.
Otherwise, the preview MUST be mirrored along the device's default horizontal axis.

MUST mirror the image displayed by the postview in the same manner as the camera preview image stream. (If the device implementation does not support postview, this requirement obviously does not apply.)
MUST NOT mirror the final captured still image or video streams returned to application callbacks or committed to media storage

7.5.3. Camera API Behavior

Device implementations MUST implement the following behaviors for the camera-related APIs, for both front- and rear-facing cameras:

If an application has never called android.hardware.Camera.Parameters.setPreviewFormat(int) , then the device MUST use android.hardware.PixelFormat.YCbCr_420_SP for preview data provided to application callbacks.
If an application registers an android.hardware.Camera.PreviewCallback instance and the system calls the onPreviewFrame() method when the preview format is YCbCr_420_SP, the data in the byte[] passed into onPreviewFrame() must further be in the NV21 encoding format. That is, NV21 MUST be the default.
Device implementations MUST support the YV12 format (as denoted by the android.graphics.ImageFormat.YV12 constant) for camera previews for both front- and rear-facing cameras. (The hardware video decoder and camera may use any native pixel format, but the device implementation MUST support conversion to YV12.)

Device implementations MUST implement the full Camera API included in the Android 4.0 SDK documentation [ Resources, 51 ]), regardless of whether the device includes hardware autofocus or other capabilities. For instance, cameras that lack autofocus MUST still call any registered android.hardware.Camera.AutoFocusCallback instances (even though this has no relevance to a non-autofocus camera.) Note that this does apply to front-facing cameras; for instance, even though most front-facing cameras do not support autofocus, the API callbacks must still be "faked" as described.

Device implementations MUST recognize and honor each parameter name defined as a constant on the android.hardware.Camera.Parameters class, if the underlying hardware supports the feature. If the device hardware does not support a feature, the API must behave as documented. Conversely, Device implementations MUST NOT honor or recognize string constants passed to the android.hardware.Camera.setParameters() method other than those documented as constants on the android.hardware.Camera.Parameters . That is, device implementations MUST support all standard Camera parameters if the hardware allows, and MUST NOT support custom Camera parameter types.

Device implementations MUST broadcast the Camera.ACTION_NEW_PICTURE intent whenever a new picture is taken by the camera and the entry of the picture has been added to the media store.

Device implementations MUST broadcast the Camera.ACTION_NEW_VIDEO intent whenever a new video is recorded by the camera and the entry of the picture has been added to the media store.

7.5.4. Camera Orientation

Both front- and rear-facing cameras, if present, MUST be oriented so that the long dimension of the camera aligns with the screen's long dimension. That is, when the device is held in the landscape orientation, cameras MUST capture images in the landscape orientation. This applies regardless of the device's natural orientation; that is, it applies to landscape-primary devices as well as portrait-primary devices.

7.6. Memory and Storage

7.6.1. Minimum Memory and Storage

Device implementations MUST have at least 340MB of memory available to the kernel and userspace. The 340MB MUST be in addition to any memory dedicated to hardware components such as radio, video, and so on that is not under the kernel's control.

Device implementations MUST have at least 350MB of non-volatile storage available for application private data. That is, the /data partition MUST be at least 350MB.

The Android APIs include a Download Manager that applications may use to download data files [ Resources, 56 ]. The device implementation of the Download Manager MUST be capable of downloading individual files of at least 100MB in size to the default "cache" location.

7.6.2. Application Shared Storage

Device implementations MUST offer shared storage for applications. The shared storage provided MUST be at least 1GB in size.

Device implementations MUST be configured with shared storage mounted by default, "out of the box". If the shared storage is not mounted on the Linux path /sdcard , then the device MUST include a Linux symbolic link from /sdcard to the actual mount point.

Device implementations MUST enforce as documented the android.permission.WRITE_EXTERNAL_STORAGE permission on this shared storage. Shared storage MUST otherwise be writable by any application that obtains that permission.

Device implementations MAY have hardware for user-accessible removable storage, such as a Secure Digital card. Alternatively, device implementations MAY allocate internal (non-removable) storage as shared storage for apps.

Regardless of the form of shared storage used, device implementations MUST provide some mechanism to access the contents of shared storage from a host computer, such as USB mass storage (UMS) or Media Transfer Protocol (MTP). Device implementations MAY use USB mass storage, but SHOULD use Media Transfer Protocol. If the device implementation supports Media Transfer Protocol:

The device implementation SHOULD be compatible with the reference Android MTP host, Android File Transfer [ Resources, 57 ].
The device implementation SHOULD report a USB device class of 0x00 .
The device implementation SHOULD report a USB interface name of 'MTP'.

If the device implementation lacks USB ports, it MUST provide a host computer with access to the contents of shared storage by some other means, such as a network file system.

It is illustrative to consider two common examples. If a device implementation includes an SD card slot to satisfy the shared storage requirement, a FAT-formatted SD card 1GB in size or larger MUST be included with the device as sold to users, and MUST be mounted by default. Alternatively, if a device implementation uses internal fixed storage to satisfy this requirement, that storage MUST be 1GB in size or larger and mounted on /sdcard (or /sdcard MUST be a symbolic link to the physical location if it is mounted elsewhere.)

Device implementations that include multiple shared storage paths (such as both an SD card slot and shared internal storage) SHOULD modify the core applications such as the media scanner and ContentProvider to transparently support files placed in both locations.

7.7. USB

Device implementations SHOULD include a USB client port, and SHOULD include a USB host port.

If a device implementation includes a USB client port:

the port MUST be connectable to a USB host with a standard USB-A port
the port SHOULD use the micro USB form factor on the device side
it MUST allow a host connected to the device to access the contents of the shared storage volume using either USB mass storage or Media Transfer Protocol
it MUST implement the Android Open Accessory API and specification as documented in the Android SDK documentation, and MUST declare support for the hardware feature android.hardware.usb.accessory [ Resources, 51 ]

If a device implementation includes a USB host port:

it MAY use a non-standard port form factor, but if so MUST ship with a cable or cables adapting the port to standard USB-A
it MUST implement the Android USB host API as documented in the Android SDK, and MUST declare support for the hardware feature android.hardware.usb.host [ Resources, 52 ]

Device implementations MUST implement the Android Debug Bridge. If a device implementation omits a USB client port, it MUST implement the Android Debug Bridge via local-area network (such as Ethernet or 802.11)

8. Performance Compatibility

Device implementations MUST meet the key performance metrics of an Android 4.0 compatible device defined in the table below:

Metryczny	Performance Threshold	Uwagi
Application Launch Time	The following applications should launch within the specified time. Browser: less than 1300ms Contacts: less than 700ms Settings: less than 700ms	The launch time is measured as the total time to complete loading the default activity for the application, including the time it takes to start the Linux process, load the Android package into the Dalvik VM, and call onCreate.
Simultaneous Applications	When multiple applications have been launched, re-launching an already-running application after it has been launched must take less than the original launch time.

9. Security Model Compatibility

Device implementations MUST implement a security model consistent with the Android platform security model as defined in Security and Permissions reference document in the APIs [ Resources, 54 ] in the Android developer documentation. Device implementations MUST support installation of self-signed applications without requiring any additional permissions/certificates from any third parties/authorities. Specifically, compatible devices MUST support the security mechanisms described in the follow sub-sections.

9.1. Uprawnienia

Device implementations MUST support the Android permissions model as defined in the Android developer documentation [ Resources, 54 ]. Specifically, implementations MUST enforce each permission defined as described in the SDK documentation; no permissions may be omitted, altered, or ignored. Implementations MAY add additional permissions, provided the new permission ID strings are not in the android.* namespace.

9.2. UID and Process Isolation

Device implementations MUST support the Android application sandbox model, in which each application runs as a unique Unix-style UID and in a separate process. Device implementations MUST support running multiple applications as the same Linux user ID, provided that the applications are properly signed and constructed, as defined in the Security and Permissions reference [ Resources, 54 ].

9.3. Filesystem Permissions

Device implementations MUST support the Android file access permissions model as defined in as defined in the Security and Permissions reference [ Resources, 54 ].

9.4. Alternate Execution Environments

Device implementations MAY include runtime environments that execute applications using some other software or technology than the Dalvik virtual machine or native code. However, such alternate execution environments MUST NOT compromise the Android security model or the security of installed Android applications, as described in this section.

Alternate runtimes MUST themselves be Android applications, and abide by the standard Android security model, as described elsewhere in Section 9.

Alternate runtimes MUST NOT be granted access to resources protected by permissions not requested in the runtime's AndroidManifest.xml file via the <uses-permission> mechanism.

Alternate runtimes MUST NOT permit applications to make use of features protected by Android permissions restricted to system applications.

Alternate runtimes MUST abide by the Android sandbox model. Konkretnie:

Alternate runtimes SHOULD install apps via the PackageManager into separate Android sandboxes (that is, Linux user IDs, etc.)
Alternate runtimes MAY provide a single Android sandbox shared by all applications using the alternate runtime.
Alternate runtimes and installed applications using an alternate runtime MUST NOT reuse the sandbox of any other app installed on the device, except through the standard Android mechanisms of shared user ID and signing certificate
Alternate runtimes MUST NOT launch with, grant, or be granted access to the sandboxes corresponding to other Android applications.

Alternate runtimes MUST NOT be launched with, be granted, or grant to other applications any privileges of the superuser (root), or of any other user ID.

The .apk files of alternate runtimes MAY be included in the system image of a device implementation, but MUST be signed with a key distinct from the key used to sign other applications included with the device implementation.

When installing applications, alternate runtimes MUST obtain user consent for the Android permissions used by the application. That is, if an application needs to make use of a device resource for which there is a corresponding Android permission (such as Camera, GPS, etc.), the alternate runtime MUST inform the user that the application will be able to access that resource . If the runtime environment does not record application capabilities in this manner, the runtime environment MUST list all permissions held by the runtime itself when installing any application using that runtime.

10. Software Compatibility Testing

Device implementations MUST pass all tests described in this section.

However, note that no software test package is fully comprehensive. For this reason, device implementers are very strongly encouraged to make the minimum number of changes as possible to the reference and preferred implementation of Android 4.0 available from the Android Open Source Project. This will minimize the risk of introducing bugs that create incompatibilities requiring rework and potential device updates.

10.1. Compatibility Test Suite

Device implementations MUST pass the Android Compatibility Test Suite (CTS) [ Resources, 2 ] available from the Android Open Source Project, using the final shipping software on the device. Additionally, device implementers SHOULD use the reference implementation in the Android Open Source tree as much as possible, and MUST ensure compatibility in cases of ambiguity in CTS and for any reimplementations of parts of the reference source code.

The CTS is designed to be run on an actual device. Like any software, the CTS may itself contain bugs. The CTS will be versioned independently of this Compatibility Definition, and multiple revisions of the CTS may be released for Android 4.0. Device implementations MUST pass the latest CTS version available at the time the device software is completed.

10.2. CTS Verifier

Device implementations MUST correctly execute all applicable cases in the CTS Verifier. The CTS Verifier is included with the Compatibility Test Suite, and is intended to be run by a human operator to test functionality that cannot be tested by an automated system, such as correct functioning of a camera and sensors.

The CTS Verifier has tests for many kinds of hardware, including some hardware that is optional. Device implementations MUST pass all tests for hardware which they possess; for instance, if a device possesses an accelerometer, it MUST correctly execute the Accelerometer test case in the CTS Verifier. Test cases for features noted as optional by this Compatibility Definition Document MAY be skipped or omitted.

Every device and every build MUST correctly run the CTS Verifier, as noted above. However, since many builds are very similar, device implementers are not expected to explicitly run the CTS Verifier on builds that differ only in trivial ways. Specifically, device implementations that differ from an implementation that has passed the CTS Verfier only by the set of included locales, branding, etc. MAY omit the CTS Verifier test.

10.3. Reference Applications

Device implementers MUST test implementation compatibility using the following open source applications:

The "Apps for Android" applications [ Resources, 55 ].
Replica Island (available in Android Market)

Each app above MUST launch and behave correctly on the implementation, for the implementation to be considered compatible.

11. Updatable Software

Device implementations MUST include a mechanism to replace the entirety of the system software. The mechanism need not perform "live" upgrades - that is, a device restart MAY be required.

Any method can be used, provided that it can replace the entirety of the software preinstalled on the device. For instance, any of the following approaches will satisfy this requirement:

Over-the-air (OTA) downloads with offline update via reboot
"Tethered" updates over USB from a host PC
"Offline" updates via a reboot and update from a file on removable storage

The update mechanism used MUST support updates without wiping user data. That is, the update mechanism MUST preserve application private data and application shared data. Note that the upstream Android software includes an update mechanism that satisfies this requirement.

If an error is found in a device implementation after it has been released but within its reasonable product lifetime that is determined in consultation with the Android Compatibility Team to affect the compatibility of third-party applications, the device implementer MUST correct the error via a software update available that can be applied per the mechanism just described.

12. Contact Us

You can contact the document authors at compatibility@android.com for clarifications and to bring up any issues that you think the document does not cover.

Appendix A - Bluetooth Test Procedure

The test procedure is based on the BluetoothChat sample app included in the Android open source project tree. The procedure requires two devices:

a candidate device implementation running the software build to be tested
a separate device implementation already known to be compatible, and of a model from the device implementation being tested - that is, a "known good" device implementation

The test procedure below refers to these devices as the "candidate" and "known good" devices, respectively.

Setup and Installation

Build BluetoothChat.apk via 'make samples' from an Android source code tree.
Install BluetoothChat.apk on the known-good device.
Install BluetoothChat.apk on the candidate device.

Test Bluetooth Control by Apps

Launch BluetoothChat on the candidate device, while Bluetooth is disabled.
Verify that the candidate device either turns on Bluetooth, or prompts the user with a dialog to turn on Bluetooth.

Test Pairing and Communication

Launch the Bluetooth Chat app on both devices.
Make the known-good device discoverable from within BluetoothChat (using the Menu).
On the candidate device, scan for Bluetooth devices from within BluetoothChat (using the Menu) and pair with the known-good device.
Send 10 or more messages from each device, and verify that the other device receives them correctly.
Close the BluetoothChat app on both devices by pressing Home .
Unpair each device from the other, using the device Settings app.

Test Pairing and Communication in the Reverse Direction

Launch the Bluetooth Chat app on both devices.
Make the candidate device discoverable from within BluetoothChat (using the Menu).
On the known-good device, scan for Bluetooth devices from within BluetoothChat (using the Menu) and pair with the candidate device.
Send 10 or messages from each device, and verify that the other device receives them correctly.
Close the Bluetooth Chat app on both devices by pressing Back repeatedly to get to the Launcher.

Test Re-Launches

Re-launch the Bluetooth Chat app on both devices.
Send 10 or messages from each device, and verify that the other device receives them correctly.

Note: the above tests have some cases which end a test section by using Home, and some using Back. These tests are not redundant and are not optional: the objective is to verify that the Bluetooth API and stack works correctly both when Activities are explicitly terminated (via the user pressing Back, which calls finish()), and implicitly sent to background (via the user pressing Home.) Each test sequence MUST be performed as described.

Dokument definicji zgodności z Androidem 4.0

Spis treści

1. Wstęp

2. Zasoby

3. Oprogramowanie

3.1. Zgodność zarządzanego interfejsu API

3.2. Zgodność z miękkim interfejsem API

3.2.1. Uprawnienia

3.2.3. Parametry kompilacji

3.2.3. Zamierzona kompatybilność

3.2.3.1. Podstawowe cele aplikacji

3.2.3.2. Zastąpienie zamiaru

3.2.3.3. Przestrzenie nazw intencji

3.2.3.4. Zamierzenia transmisji

3.3. Natywna kompatybilność API

3.3.1 Interfejsy binarne aplikacji

3.4. Zgodność sieciowa

3.4.1. Zgodność z WebView

3.4.2. Zgodność przeglądarki

3.5. Zgodność behawioralna API

3.6. Przestrzenie nazw API

3.7. Zgodność z maszyną wirtualną

3.8. Zgodność interfejsu użytkownika

3.8.1. Widżety

3.8.2. Powiadomienia

3.8.3. Szukaj

3.8.4. Tosty

3.8.5. Tematy

3.8.6. Animowane tapety

3.8.7. Najnowszy wyświetlacz aplikacji

3.8.8. Ustawienia zarządzania wejściem

3.9 Administracja urządzeń

3.10 Dostępność

3.11 tekst do mowy

4. Kompatybilność opakowań aplikacji

5. Kompatybilność multimedialna

5.1. Kodeki multimedialne

5.2 Kodowanie wideo

5.3. Nagrywanie dźwięku

5.4. Opóźnienie dźwięku

5.5. Protokoły sieciowe

6. Kompatybilność narzędzi programisty

7. Kompatybilność sprzętowa

7.1. Wyświetlacz i grafika

7.1.1. Konfiguracja ekranu

7.1.2. Wskaźniki wyświetlania

7.1.3. Orientacja ekranu

7.1.4. Przyspieszenie grafiki 2D i 3D

7.1.5. Tryb kompatybilności aplikacji starszych

7.1.6. Typy ekranu

7.1.7. Screen Technology

7.2. Urządzenia wejściowe

7.2.1. Klawiatura

7.2.2. Non-touch Navigation

7.2.3. Navigation keys

7.2.4. Touchscreen input

7.2.5. Fake touch input

7.2.6. Mikrofon

7.3. Czujniki

7.3.1. Akcelerometr

7.3.2. Magnetometr

7.3.3. GPS

7.3.4. Żyroskop

7.3.5. Barometr

7.3.7. Termometr

7.3.7. Fotometr

7.3.8. Czujnik zbliżeniowy

7.4. Data Connectivity

7.4.1. Telefonia

7.4.2. IEEE 802.11 (WiFi)

7.4.3. Bluetooth

7.4.4. Near-Field Communications

7.4.5. Minimum Network Capability

7,5. Kamery

7.5.1. Rear-Facing Camera

7.5.2. Kamera przednia

7.5.3. Camera API Behavior

7.5.4. Camera Orientation

7.6. Memory and Storage

7.6.1. Minimum Memory and Storage