شماره های اضطراری و تماس اضطراری

تماس اضطراری برای دستگاه‌ها اساسی و حیاتی است زیرا باید برای کاربران Android کار کنند و در عین حال الزامات مختلف شرکت مخابراتی و نظارتی را در سراسر جهان برآورده کنند. چارچوب اندروید تجربه تماس اضطراری سریع و ایمن را در اختیار کاربران قرار می دهد.

Android 10 با استفاده از فهرست دقیق شماره اضطراری از سیم‌کارت، شبکه، مودم و پایگاه‌داده، پشتیبانی بهبودیافته‌ای را برای عملکردهای تماس اضطراری، نگهداری و به‌روزرسانی‌ها در پلتفرم محلی Android ارائه می‌کند. اندروید 10 همچنین از تماس اضطراری بر اساس نوع خدمات اضطراری مانند پلیس، آتش نشانی یا آمبولانس پشتیبانی می کند. Android 10 با به اشتراک گذاری شماره های اضطراری از چندین اشتراک در TelephonyManager API، پشتیبانی بهبود یافته ای را از دستگاه های چند سیم کارته ارائه می کند.

در اندروید 10 با رادیو HAL 1.4، تماس اضطراری با جدا کردن تماس‌های اضطراری از تماس‌های عادی در رابط HAL بهبود می‌یابد تا مسیر تماس اضطراری بهینه شود و به دستگاه‌ها امکان می‌دهد شماره اضطراری مناسب پیکربندی شده در پایگاه داده Android را شماره‌گیری کنند.

پیاده سازی

برای اجرای توابع تماس اضطراری و شماره اضطراری، TelephonyManager و API های رابط سخت افزاری زیر را پیاده سازی کنید.

API های TelephonyManager

API های زیر را پیاده سازی کنید:

  • getEmergencyNumberList برای دریافت شماره‌های اضطراری معتبر برای تماس‌های اضطراری بر اساس منبع شماره اضطراری از جمله منطقه محلی، سیم‌کارت‌ها، پیش‌فرض، مودم، پایگاه داده Android و شبکه پیاده‌سازی کنید. برای هر شماره اضطراری، دسته خدمات اضطراری مربوطه مانند پلیس، آمبولانس و آتش نشانی را مشخص کنید.
  • برای تشخیص اینکه آیا شماره تلفن یک شماره اضطراری است، isEmergencyNumber پیاده سازی کنید.
  • برای شناسایی شماره ای به عنوان شماره اضطراری، isPotentialEmergencyNumber پیاده سازی کنید، در صورتی که ارقام شروع آن مشابه هر یک از شماره های اضطراری باشد.

مقادیر منابع شماره اضطراری عبارتند از:

  • EMERGENCY_NUMBER_SOURCE_NETWORK_SIGNALING : شماره از سیگنال شبکه است
  • EMERGENCY_NUMBER_SOURCE_SIM : شماره از سیم کارت است
  • EMERGENCY_NUMBER_SOURCE_DATABASE : شماره از پایگاه داده نگهداری شده در پلت فرم است
  • EMERGENCY_NUMBER_SOURCE_MODEM_CONFIG : شماره از پیکربندی مودم است
  • EMERGENCY_NUMBER_SOURCE_DEFAULT : شماره به طور پیش فرض در دسترس است. اعداد 112 و 911 باید همیشه در دسترس باشند. 000، 08، 110، 999، 118 و 119 باید در صورت عدم وجود سیم کارت در دسترس باشد. برای جزئیات بیشتر، به بخش 10 مراجعه کنید: تماس های اضطراری در 3GPP TS 22.101 .

مقادیر برای دسته های خدمات اضطراری عبارتند از:

  • UNSPECIFIED : تماس اضطراری عمومی، همه دسته ها
  • POLICE : پلیس
  • AMBULANCE : آمبولانس
  • FIRE_BRIGADE : آتش نشانی
  • MARINE_GUARD : گارد دریایی
  • MOUNTAIN_RESCUE : نجات کوهستان
  • MIEC : تماس الکترونیکی دستی (MIeC)
  • AIEC : تماس الکترونیکی با راه اندازی خودکار (AIeC)

برای جزئیات بیشتر، به بخش 10 مراجعه کنید: تماس های اضطراری در 3GPP TS 22.101 .

API های رابط سخت افزاری

emergencyDial در IRadio.hal پیاده سازی کنید. برای ارسال پاسخ با نوع پاسخ، شماره سریال و اطلاعات خطا، emergencyDialResponse در IRadioResponse.hal پیاده سازی کنید.

برای گزارش لیست فعلی شماره های اضطراری، currentEmergencyNumberList در IRadioIndication.hal پیاده سازی کنید. EmergencyNumber در types.hal پیاده کنید که حاوی اطلاعاتی درباره شماره اضطراری از جمله آدرس شماره، کد کشور تلفن همراه (MCC)، کد شبکه تلفن همراه (MNC)، دسته خدمات اضطراری ، نام منبع یکنواخت اضطراری (URN) و منبع شماره اضطراری است. .

برای نشان دادن نحوه رسیدگی به تماس اضطراری، از EmergencyCallRouting استفاده کنید. تماس اضطراری را می توان با استفاده از مسیریابی اضطراری یا مسیریابی تماس معمولی در صورت لزوم درخواست کرد. اگر این UNKNOWN باشد، مسیریابی بر اساس پیاده سازی تصمیم گیری می شود.

اعتبار سنجی

برای تأیید اعتبار پیاده سازی خود، تست های CTS و VTS زیر را اجرا کنید.

تست های CTS

تست های VTS

مراجع

برای اطلاعات بیشتر در مورد مشخصات فنی و استانداردهای مربوطه، نگاه کنید به:

  • 3GPP TS 22.101 ، بخش 10: تماس های اضطراری
  • 3GPP TS 24.008 ، بخش 9.2.13.4: فهرست شماره اضطراری
  • 3GPP TS 23.167 ، بخش 6: توضیحات عملکردی
  • 3GPP TS 24.503 ، بخش 5.1.6.8.1: عمومی
  • RFC 5031 : نام یکسان منبع (URN) برای خدمات اضطراری و سایر خدمات شناخته شده