Ta strona została przetłumaczona przez Cloud Translation API.

Format wykonywalny Dalvik

Ten dokument opisuje układ i zawartość plików .dex, które służą do przechowywania zestawu definicji klas i powiązanych z nimi danych pomocniczych.

Przewodnik po typach

Nazwa	Opis
bajt	8-bitowa liczba całkowita ze znakiem
ubyte	8-bitowa liczba bez znaku typu int
krótki	16-bitowa liczba całkowita ze znakiem w systemie little-endian
ushort	16-bitowa bez znaku int, małe endian
int	32-bitowa liczba całkowita ze znakiem, małe endian
uint	32-bitowa bez znaku int, małe endian
długi	64-bitowa liczba całkowita ze znakiem, małe endian
ulong	64-bitowa bezznakowa int, little-endian
sleb128	podpisany LEB128 o zmiennej długości (patrz poniżej)
uleb128	bez znaku LEB128 o zmiennej długości (patrz poniżej)
uleb128p1	bez znaku LEB128 plus `1` o zmiennej długości (patrz poniżej)

LEB128

LEB128 („Little-Endian Base 128”) to kodowanie o zmiennej długości dla dowolnych wartości całkowitych ze znakiem lub bez znaku. Format został zapożyczony ze specyfikacji DWARF3. W pliku .dex kod LEB128 jest używany tylko do kodowania wartości 32-bitowych.

Każda wartość zakodowana w formacie LEB128 składa się z 1–5 bajtów, które razem stanowią pojedynczą 32-bitową wartość. Każdy bajt ma ustawiony najbardziej znaczący bit, z wyjątkiem ostatniego bajtu w sekwencji, którego najbardziej znaczący bit jest pusty. Pozostałe 7 bitów każdego bajta to ładunek użyteczny, przy czym 7 najmniej istotnych bitów wartości w pierwszym bajcie, 7 następnych w drugim itd. W przypadku podpisanego LEB128 (sleb128) najbardziej znaczący bit danych w ostatnim bajcie sekwencji jest rozszerzany o znak, aby uzyskać ostateczną wartość. W przypadku liczb bez znaku (uleb128) wszystkie bity, które nie są wyraźnie reprezentowane, są interpretowane jako 0.

Diagram bitowy dwubajtowej wartości LEB128
Pierwszy bajt								Drugi bajt
`1`	bitów₆	bitów₅	bitów₄	bit₃	bit₂	bit₁	bitów₀	`0`	bit₁₃	bitów₁₂	bitów₁₁	bit₁₀	bitów₉	bitów₈	bitów₇

Wariant uleb128p1 służy do reprezentowania wartości ze znakiem, gdzie reprezentacja ma wartość plus 1 zakodowana jako uleb128. Dzięki temu kodowanie wartości -1 (czyli nieoznaczonej wartości 0xffffffff) – ale nie innych wartości ujemnych – zajmuje 1 bajt. Jest to przydatne w tych przypadkach, gdy reprezentowana liczba musi być nieujemna lub równa -1 (lub 0xffffffff), a nie są dozwolone inne wartości ujemne (lub gdy duże wartości bez znaku są mało prawdopodobne).

Oto kilka przykładów formatów:

Sekwencja zakodowana	`sleb128`	`uleb128`	`uleb128p1`
00	0	0	-1
01	1	1	0
7f	-1	127	126
80 7f	-128	16256	16255

Układ pliku

Nazwa	Format	Opis
nagłówek	header_item	nagłówek
string_ids	string_id_item[]	lista identyfikatorów ciągu znaków. Są to identyfikatory wszystkich ciągów znaków używanych przez ten plik, albo do wewnętrznego nazewnictwa (np. opisy typów), albo jako obiekty statyczne odwołujące się do kodu. Lista musi być posortowana według zawartości ciągu znaków za pomocą wartości punktów kodu UTF-16 (nie w sposób zależny od lokalizacji) i nie może zawierać zduplikowanych wpisów.
type_ids	type_id_item[]	typów identyfikatorów. Są to identyfikatory wszystkich typów (klas, tablic lub typów prymitywnych), do których odwołuje się ten plik, niezależnie od tego, czy są zdefiniowane w pliku. Lista musi być posortowana według indeksu `string_id`i nie może zawierać zduplikowanych wpisów.
proto_ids	proto_id_item[]	listę identyfikatorów prototypu metody. To są identyfikatory wszystkich prototypów, do których odnosi się ten plik. Lista ta musi być posortowana według typu zwracanego (według indeksu `type_id`), a następnie według listy argumentów (kolejność leksykograficzna, poszczególne argumenty posortowane według indeksu `type_id`). Lista nie może zawierać zduplikowanych pozycji.
field_ids	field_id_item[]	lista identyfikatorów pól. Są to identyfikatory wszystkich pól, do których odwołuje się ten plik, niezależnie od tego, czy są one w nim zdefiniowane. Ta lista musi być posortowana, przy czym definiujący typ (według indeksu `type_id`) jest głównym elementem, nazwa pola (według indeksu `string_id`) jest elementem pośrednim, a typ (według indeksu `type_id`) jest elementem podrzędnym. Lista nie może zawierać zduplikowanych pozycji.
method_ids	method_id_item[]	lista identyfikatorów metody. Są to identyfikatory wszystkich metod, do których odwołuje się ten plik, niezależnie od tego, czy są zdefiniowane w pliku. Ta lista musi być posortowana, przy czym typ definiujący (według indeksu `type_id`) ma najwyższy priorytet, nazwa metody (według indeksu `string_id`) ma priorytet pośredni, a prototyp metody (według indeksu `proto_id`) ma najniższy priorytet. Lista nie może zawierać zduplikowanych pozycji.
class_defs	class_def_item[]	lista definicji klas. Klasy muszą być uporządkowane w taki sposób, aby superklasa danej klasy i zaimplementowane interfejsy były na liście wcześniej niż klasa referencyjna. Ponadto definicja klasy o tej samej nazwie nie może występować więcej niż raz na liście.
call_site_ids	call_site_id_item[]	lista identyfikatorów witryn wywołania. Są to identyfikatory wszystkich miejsc wywołania, do których odwołuje się ten plik, niezależnie od tego, czy są w nim zdefiniowane. Ta lista musi być posortowana w kolejności rosnącej według kolumny `call_site_off`.
method_handles	method_handle_item[]	metody. Lista wszystkich uchwytów metody używanych przez ten plik, niezależnie od tego, czy są zdefiniowane w pliku. Ta lista nie jest posortowana i może zawierać zduplikowane pozycje, które logicznie odpowiadają różnym instancjom uchwytu metody.
dane	ubyte[]	obszar danych zawierający wszystkie dane pomocnicze dotyczące wymienionych powyżej tabel. Różne elementy mają różne wymagania dotyczące wyrównania. W razie potrzeby przed każdym elementem wstawiane są bajty wypełnienia, aby zapewnić prawidłowe wyrównanie.
link_data	ubyte[]	dane używane w plikach połączonych statycznie. Format danych w tej sekcji nie jest określony w tym dokumencie. Ta sekcja jest pusta w niepołączonych plikach, a implementacje w czasie wykonywania mogą jej używać według uznania.

Format kontenera

Wersja 41 wprowadza nowy format kontenera danych DEX, który ma na celu oszczędzanie miejsca. Ten format kontenera umożliwia połączenie kilku logicznych plików DEX w jeden fizyczny plik. Nowy format to głównie proste złączenie plików w poprzednim formacie, z kilkoma różnicami:

file_size to rozmiar pliku logicznego, a nie fizycznego. Można go użyć do iteracji po wszystkich plikach logicznych w kontenerze.
Logiczne pliki dex mogą odwoływać się do dowolnych późniejszych danych w kontenerze (ale nie wcześniejszych). Dzięki temu pliki dex mogą udostępniać sobie dane, np. ciągi znaków.
Wszystkie przesunięcia są względne względem fizycznego pliku. Brak przesunięcia względem nagłówka. Dzięki temu sekcje z przesunięciem mogą być udostępniane między plikami logicznymi.
Nagłówek dodaje 2 nowe pola opisujące granice kontenera. Jest to dodatkowa kontrola spójności, która ułatwia przenoszenie kodu do nowego formatu.
Funkcje data_size i data_off nie są już używane. Dane mogą być rozproszone w wielu plikach logicznych i nie muszą być ciągłe.

Definicje pól bitowych, ciągów tekstowych i stałych

DEX_FILE_MAGIC

Umieszczony w header_item

Stałe tablice/ciągi znaków DEX_FILE_MAGIC to lista bajtów, która musi znajdować się na początku pliku .dex, aby był on rozpoznawany jako taki. Wartość celowo zawiera znak końca wiersza ("\n" lub 0x0a) oraz bajt null ("\0" lub 0x00), aby ułatwić wykrywanie pewnych form uszkodzenia. Wartość ta koduje również numer wersji formatu jako 3 cyfry dziesiętne, które powinny rosnąć monotonicznie wraz z rozwojem formatu.

ubyte[8] DEX_FILE_MAGIC = { 0x64 0x65 0x78 0x0a 0x30 0x33 0x39 0x00 }
                        = "dex\n039\0"

Uwaga: w wersji 10.0 systemu Android dodano obsługę wersji 040 formatu, która rozszerzyła zestaw dozwolonych znaków w SimpleNames.

Uwaga: obsługa wersji 039 tego formatu została dodana w wersji Androida 9.0, która wprowadziła 2 nowe bajtkody: const-method-handle i const-method-type. (są one opisane w tabeli Podsumowanie zestawu kodu bajtowego). W Androidzie 10 w wersji 039 format pliku DEX został rozszerzony o ukryte informacje API, które dotyczą tylko plików DEX na ścieżce klasy uruchamiania.

Uwaga: w wersji 8.0 Androida dodano obsługę wersji 038 tego formatu. W wersji 038 dodano nowe bajtkody (invoke-polymorphic i invoke-custom) oraz dane dotyczące uchwytów metod.

Uwaga: obsługa wersji 037 tego formatu została dodana w wersji 7.0 Androida. Przed wersją 037 większość wersji Androida używała wersji 035 tego formatu. Jedyną różnicą między wersjami 035 i 037 jest dodanie domyślnych metod i dostosowanie invoke.

Uwaga: co najmniej kilka wcześniejszych wersji tego formatu było używanych w publicznych wersjach oprogramowania dostępnych dla szerokiego grona użytkowników. Na przykład wersja 009 była używana w przypadku wersji M3 platformy Android (listopad–grudzień 2007 r.), a wersja 013 – w przypadku wersji M5 tej platformy (luty–marzec 2008 r.). W kilku aspektach te wcześniejsze wersje formatu różnią się znacznie od wersji opisanej w tym dokumencie.

ENDIAN_CONSTANT i REVERSE_ENDIAN_CONSTANT

Umieszczony w header_item

Stała ENDIAN_CONSTANT służy do wskazywania kodowania bajtów pliku, w którym się znajduje. Chociaż standardowy format .dex jest little-endian, implementacje mogą przeprowadzić zamianę bajtów. Jeśli implementacja napotka nagłówek, którego endian_tag to REVERSE_ENDIAN_CONSTANTzamiast ENDIAN_CONSTANT, będzie wiedzieć, że bajty w pliku zostały zamienione w nieoczekiwanej formie.

uint ENDIAN_CONSTANT = 0x12345678;
uint REVERSE_ENDIAN_CONSTANT = 0x78563412;

NO_INDEX

Umieszczone w elementach class_def_item i debug_info_item

Wartość stała NO_INDEX wskazuje, że wartość indeksu jest nieobecna.

Uwaga: ta wartość nie jest zdefiniowana jako 0, ponieważ jest to zwykle prawidłowy indeks.

Wybrana wartość NO_INDEX może być reprezentowana jako pojedynczy bajt w kodowaniu uleb128p1.

uint NO_INDEX = 0xffffffff;    // == -1 if treated as a signed int

definicje access_flags

Umieszczone w elementach class_def_item, encoded_field, encoded_method i InnerClass.

Pola bitowe tych flag służą do wskazywania właściwości ułatwień dostępu i ogólnych właściwości klas i elementów klasy.

Nazwa	Wartość	Zajęcia (i adnotacje `InnerClass`)	Pola	Metody
ACC_PUBLIC	0x1	`public`: widoczne wszędzie	`public`: widoczne wszędzie	`public`: widoczne wszędzie
ACC_PRIVATE	0x2	* `private`: widoczne tylko dla klasy definiującej	`private`: widoczne tylko dla klasy definiującej	`private`: widoczne tylko dla klasy definiującej
ACC_PROTECTED	0x4	* `protected`: widoczne dla pakietu i podklas	`protected`: widoczne dla pakietu i podklas,	`protected`: widoczne dla pakietu i podklas,
ACC_STATIC	0x8	* `static`: nie jest konstruowany z poziomu zewnętrznym `this` odniesienie	`static`: globalny do zdefiniowania klasy	`static`: nie przyjmuje argumentu `this`
ACC_FINAL	0x10	`final`: nie można utworzyć podklasy	`final`: nie można zmienić po utworzeniu	`final`: nie można zastąpić
ACC_SYNCHRONIZED	0x20			`synchronized`: powiązany blokada jest automatycznie nabywany w okresie wywołania tej metody. Uwaga: to ustawienie jest prawidłowe tylko wtedy, gdy `ACC_NATIVE` jest również ustawione.
ACC_VOLATILE	0x40		`volatile`: specjalne reguły dostępu ułatwiające bezpieczne prowadzenie wątku
ACC_BRIDGE	0x40			metoda mostu, dodana automatycznie przez kompilator jako bezpieczna pod względem typów;
ACC_TRANSIENT	0x80		`transient`: nie należy zapisywać za pomocą domyślnej serializacji
ACC_VARARGS	0x80			ostatni argument powinien być traktowany przez kompilator jako argument „reszta”
ACC_NATIVE	0 x 100			`native`: zaimplementowany w kodzie natywnym
ACC_INTERFACE	0 x 200	`interface`: abstrakcyjna klasa z wieloma implementacjami
ACC_ABSTRACT	0x400	`abstract`: nie można utworzyć bezpośrednio		`abstract`: nie jest obsługiwane przez tę klasę
ACC_STRICT	0x800			`strictfp`: ścisłe reguły dotyczące obliczeń zmiennoprzecinkowych
ACC_SYNTHETIC	0x1000	nie są bezpośrednio zdefiniowane w kodzie źródłowym;	nie są bezpośrednio zdefiniowane w kodzie źródłowym;	nie są bezpośrednio zdefiniowane w kodzie źródłowym;
ACC_ANNOTATION	0x2000	zadeklarowana jako klasa adnotacji,
ACC_ENUM	0x4000	zadeklarowany jako typ wyliczeniowy.	zadeklarowana jako wartość wyliczeniowa
(nieużywany)	0x8000
ACC_CONSTRUCTOR	0x10000			metoda konstruktora (inicjator klasy lub wystąpienia);
ACC_DECLARED_ SYNCHRONIZED	0x20000			Zadeklarowano `synchronized`. Uwaga: nie ma to wpływu na wykonanie (poza odzwierciedleniem tej flagi).

* Dozwolone tylko w przypadku adnotacji InnerClass. Nie można ich używać w przypadku adnotacji class_def_item.

Zmodyfikowane kodowanie UTF-8

W ramach ułatwienia obsługi starszych wersji format .dex koduje dane ciągu znaków w formie de facto standardowej zmodyfikowanej wersji UTF-8, zwanej dalej MUTF-8. Ten format jest identyczny ze standardowym UTF-8, z tym wyjątkiem, że:

Używane są tylko kodowania jedno-, dwu- i trzybajtowe.
Punkty kodu z zakresu U+10000…U+10ffff są kodowane jako para zastępcza, z której każda jest reprezentowana jako 3-bajtowa wartość zakodowana.
Punkt kodu U+0000 jest kodowany w postaci 2-bajtowej.
Prosty bajt null (wartość 0) wskazuje koniec ciągu, zgodnie ze standardową interpretacją w języku C.

Pierwsze 2 punkty można podsumować w ten sposób: MUTF-8 to kodowanie UTF-16, a nie bezpośredni format kodowania znaków Unicode.

Ostatnie 2 elementy umożliwiają jednoczesne uwzględnienie punktu kodu U+0000 w ciągu znaków i dalsze manipulowanie nim jako ciągiem znaków zakończonym zerem w stylu C.

Jednak specjalne kodowanie U+0000 oznacza, że w przeciwieństwie do normalnego UTF-8 wynik wywołania standardowej funkcji C strcmp() na parze ciągów tekstowych MUTF-8 nie zawsze wskazuje prawidłowo podpisany wynik porównania ciągów nierównych. Jeśli istotne jest sortowanie (a nie tylko sprawdzanie równości), najprostszym sposobem porównywania ciągów znaków MUTF-8 jest ich dekodowanie znak po znaku i porównywanie uzyskanych wartości. Możliwe są też bardziej zaawansowane implementacje.

Więcej informacji o kodowaniu znaków znajdziesz w standardzie Unicode. Kodowanie MUTF-8 jest w większym stopniu podobne do (relatywnie mniej znanego) kodowania CESU-8 niż do UTF-8.

encoded_value kodowanie

Umieszczone w elementach annotation_element i encoded_array_item

encoded_value to zakodowany element (prawie) dowolnych danych uporządkowanych hierarchicznie. Kodowanie ma być zwięzłe i łatwe do zanalizowania.

Nazwa	Format	Opis
(value_arg << 5) \| value_type	ubyte	bajt określający typ bezpośrednio następnego `value` z opcjonalnym argumentem wyjaśniającym w 3 najstarszych bitach. Poniżej znajdziesz różne definicje `value`. W większości przypadków `value_arg` koduje długość bezpośrednio następnego `value` w bajtach, jako `(size - 1)`, np. `0` oznacza, że wartość wymaga 1 bajta, a `7` – 8 bajtów. Istnieją jednak wyjątki, o których mowa poniżej.
wartość	ubyte[]	bajty reprezentujące wartość, o zmiennej długości i interpretowane w zależności od różnych bajtów `value_type`, ale zawsze w systemie little-endian. Poniżej znajdziesz definicje poszczególnych wartości.

Formaty wartości

Wpisz nazwę	`value_type`	`value_arg` Format	`value` Format	Opis
VALUE_BYTE	0x00	(brak; musi być `0`)	ubyte[1]	o wartości całkowitej ze znakiem w 1 bajcie.
VALUE_SHORT	0x02	rozmiar - 1 (0…1)	ubyte[size]	dwubajtowa liczba całkowita ze znakiem, rozszerzona o znak;
VALUE_CHAR	0x03	rozmiar - 1 (0…1)	ubyte[size]	bez znaku, 2-bajtowa wartość liczby całkowitej, rozszerzona do pełnego rozmiaru za pomocą zera
VALUE_INT	0x04	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	4-bajtowa liczba całkowita ze znakiem, z rozszerzonym znakiem.
VALUE_LONG	0x06	size - 1 (0…7)	ubyte[size]	ośmiobajtowa liczba całkowita ze znakiem, z rozszerzeniem znaku;
VALUE_FLOAT	0x10	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	czterobajtowy wzór bitów rozszerzony zera w prawo i interpretowany jako 32-bitowa wartość zmiennoprzecinkowa IEEE754
VALUE_DOUBLE	0x11	size - 1 (0…7)	ubyte[size]	ośmiobajtowy wzór bitów rozszerzony o zera w prawo i interpretowany jako 64-bitowa wartość zmiennoprzecinkowa IEEE754.
VALUE_METHOD_TYPE	0 x 15	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	bez znaku (rozszerzona o 0) wartość całkowita o cztery bajty, interpretowana jako indeks w sekcji `proto_ids` i reprezentująca wartość typu metody
VALUE_METHOD_HANDLE	0x16	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	bez znaku (rozszerzony o 0) wartość całkowita o cztery bajty, interpretowana jako indeks w sekcji `method_handles` i reprezentująca wartość uchwytu metody
VALUE_STRING	0x17	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	bez znaku (rozszerzona o 0) wartość liczby całkowitej o cztery bajty, interpretowana jako indeks w sekcji `string_ids` i reprezentująca wartość ciągu znaków
VALUE_TYPE	0 x 18	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	bez znaku (rozszerzony o zerowanie) wartość całkowita o cztery bajty, interpretowana jako indeks w sekcji `type_ids` i reprezentująca wartość typu/klasy odbicienia
VALUE_FIELD	0x19	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	bez znaku (rozszerzony o zerowanie) wartość całkowita o cztery bajty, interpretowana jako indeks w sekcji `field_ids` i przedstawiająca wartość pola odzwierciedlonego
VALUE_METHOD	0x1a	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	bez znaku (rozszerzony o zerowanie) wartość całkowita o cztery bajty, interpretowana jako indeks w sekcji `method_ids` i przedstawiająca wartość metody odzwierciedlającej
VALUE_ENUM	0x1b	size - 1 (0…3)	ubyte[size]	bez znaku (rozszerzona o zerowanie) wartość całkowita o cztery bajty, interpretowana jako indeks w sekcji `field_ids` i przedstawiająca wartość stałej typu wyliczonego
VALUE_ARRAY	0x1c	(brak; musi być `0`)	encoded_array	tablica wartości w formacie określonym przez „format `encoded_array`” poniżej. Rozmiar `value` jest domyślnie określony w kodzie.
VALUE_ANNOTATION	0x1d	(brak; musi być `0`)	encoded_annotation	adnotację podrzędną w formacie określonym przez „format `encoded_annotation`” poniżej. Rozmiar `value` jest domyślnie uwzględniony w kodowaniu.
VALUE_NULL	0x1e	(brak; musi być `0`)	(brak)	`null` wartość referencyjna
VALUE_BOOLEAN	0x1f	wartość logiczna (0…1)	(brak)	wartość jednobitowa: `0` dla `false` i `1` dla `true`. Bit jest reprezentowany w `value_arg`.

Format encoded_array

Nazwa	Format	Opis
rozmiar	uleb128	liczba elementów w tablicy
wartości	encoded_value[size]	sekwencja `size` `encoded_value` bajtów w formacie określonym w tej sekcji, połączonych sekwencyjnie.

Format encoded_annotation

Nazwa	Format	Opis
type_idx	uleb128	typ adnotacji. Musi to być typ klasy (a nie tablicy ani typu prymitywnego).
rozmiar	uleb128	Liczba mapowań nazwa-wartość w tej adnotacji
elementów	annotation_element[size]	elementy adnotacji, reprezentowane bezpośrednio w wierszu (nie jako przesunięcia). Elementy muszą być posortowane w kolejności rosnącej według indeksu `string_id`.

Format annotation_element

Nazwa	Format	Opis
name_idx	uleb128	nazwa elementu, która jest indeksem w sekcji `string_ids`. Ciąg musi być zgodny ze składnią NazwaCzłonka zdefiniowaną powyżej.
wartość	encoded_value	wartość elementu

Składnia ciągu znaków

W pliku .dex występuje kilka rodzajów elementów, które ostatecznie odwołują się do ciągu znaków. Definicje w stylu BNF wskazują dopuszczalną składnię tych ciągów znaków.

SimpleName

SimpleName jest podstawą składni nazw innych rzeczy. Format .dex daje dużą swobodę (znacznie większą niż w przypadku większości języków źródłowych). Krótko mówiąc, prosta nazwa składa się z dowolnego znaku alfabetycznego lub cyfry z dolnego zakresu ASCII, kilku określonych symboli z dolnego zakresu ASCII oraz większości punktów kodu spoza ASCII, które nie są znakami kontrolnymi, spacją ani znakami specjalnymi. Od wersji 040 format ten umożliwia również stosowanie znaków spacji (kategoria znaków Unicode Zs). Pamiętaj, że punkty kodu zastępczego (w zakresie U+d800…U+dfff) nie są uznawane za prawidłowe znaki nazwy, ale dodatkowe znaki Unicode są prawidłowe (co jest reprezentowane przez ostatnią alternatywę reguły SimpleNameChar), i powinny być reprezentowane w pliku jako pary punktów kodu zastępczego w koderze MUTF-8.

SimpleName →
	SimpleNameChar (SimpleNameChar)*
SimpleNameChar →
	`'A'` … `'Z'`
\|	`'a'` … `'z'`
\|	`'0'` … `'9'`
\|	`' '`	od wersji DEX 040
\|	`'$'`
\|	`'-'`
\|	`'_'`
\|	`U+00a0`	od wersji DEX 040
\|	`U+00a1` … `U+1fff`
\|	`U+2000` … `U+200a`	od wersji DEX 040
\|	`U+2010` … `U+2027`
\|	`U+202f`	od wersji DEX 040
\|	`U+2030` … `U+d7ff`
\|	`U+e000` … `U+ffef`
\|	`U+10000` … `U+10ffff`

MemberName

używany przez field_id_item i method_id_item

NazwaCzłonka to nazwa elementu klasy, którym mogą być pola, metody i klasy wewnętrzne.

NazwaCzłonka →
	SimpleName
\|	`'<'` SimpleName `'>'`

FullClassName

Pełna nazwa klasy to pełna nazwa klasy, w tym opcjonalny specyfikator pakietu, po którym następuje wymagana nazwa.

FullClassName →
	OptionalPackagePrefix SimpleName
OptionalPackagePrefix →
	(SimpleName `'/'`)*

TypeDescriptor

Używany przez type_id_item

TypeDescriptor to reprezentacja dowolnego typu, w tym typów prymitywnych, klas, tablic i void. Poniżej znajdziesz wyjaśnienie różnych wersji.

TypeDescriptor →
	`'V'`
\|	FieldTypeDescriptor
FieldTypeDescriptor →
	NonArrayFieldTypeDescriptor
\|	(`'['` * 1…255) NonArrayFieldTypeDescriptor
NonArrayFieldTypeDescriptor→
	`'Z'`
\|	`'B'`
\|	`'S'`
\|	`'C'`
\|	`'I'`
\|	`'J'`
\|	`'F'`
\|	`'D'`
\|	`'L'` FullClassName `';'`

ShortyDescriptor

Używany przez proto_id_item

ShortyDescriptor to krótka reprezentacja prototypu metody, w tym typów zwracanych wartości i parametrów, z tym że nie ma rozróżnienia między różnymi typami referencji (klasy lub tablicy). Zamiast tego wszystkie typy odwołań są reprezentowane przez pojedynczy znak 'L'.

ShortyDescriptor →
	ShortyReturnType (ShortyFieldType)*
ShortyReturnType →
	`'V'`
\|	ShortyFieldType
ShortyFieldType →
	`'Z'`
\|	`'B'`
\|	`'S'`
\|	`'C'`
\|	`'I'`
\|	`'J'`
\|	`'F'`
\|	`'D'`
\|	`'L'`

Semantyka typu opisu

Oto znaczenie każdej z wariantów TypeDescriptor.

Składnia	Znaczenie
V	`void`; dotyczy tylko typów zwrotów
Z	`boolean`
B	`byte`
S	`short`
C	`char`
I	`int`
J	`long`
F	`float`
D	`double`
Lpełna/kwalifikowana nazwa;	zajęcia `fully.qualified.Name`
[descriptor	tablica `descriptor`, która może być używana rekurencyjnie w przypadku tablic tablic, ale nie może mieć więcej niż 255 wymiarów.

Elementy i powiązane struktury

Ta sekcja zawiera definicje wszystkich elementów najwyższego poziomu, które mogą występować w pliku .dex.

header_item

Wyświetla się w sekcji nagłówka

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
magia	ubyte[8] = DEX_FILE_MAGIC	magic value. Więcej informacji znajdziesz w sekcji „`DEX_FILE_MAGIC`” powyżej.
suma kontrolna	uint	suma kontrolna adler32 reszty pliku (wszystko oprócz `magic` i tego pola); służy do wykrywania uszkodzeń pliku
podpis	ubyte[20]	podpis SHA-1 (skrót) reszty pliku (wszystko oprócz `magic`, `checksum` i tego pola); służy do jednoznacznej identyfikacji plików
file_size	uint	rozmiar całego pliku (w tym nagłówka) w bajtach (w wersji 40 lub wcześniejszej) odległość w bajtach od początku tego nagłówka do następnego nagłówka lub do końca całego pliku (kontenera). (w wersji 41 lub nowszej)
header_size	uint	rozmiar nagłówka (całej tej sekcji) w bajtach. Dzięki temu można uzyskać co najmniej ograniczoną zgodność wsteczną i do przodu bez unieważniania formatu. musi wynosić 0x70 (112) bajtów(wersja 40 lub starsza) musi wynosić 0x78 (120) bajtów(wersja 41 lub nowsza)
endian_tag	uint = ENDIAN_CONSTANT	tag określający kolejność bajtów. Więcej informacji znajdziesz w sekcji „`ENDIAN_CONSTANT` and `REVERSE_ENDIAN_CONSTANT`”.
link_size	uint	rozmiar sekcji linku lub `0`, jeśli ten plik nie jest połączony statycznie
link_off	uint	przesunięcie od początku pliku do sekcji linku lub `0`, jeśli `link_size == 0`. Przesunięcie, jeśli jest różne od zera, powinno być przesunięciem w sekcji `link_data`. Format danych, do których odwołuje się nagłówek, nie jest określony w tym dokumencie. To pole nagłówka (i poprzednie) jest przeznaczone do użycia przez implementacje w czasie wykonywania.
map_off	uint	przesunięcie od początku pliku do elementu mapy. Odchylenie, które musi być niezerowe, powinno być odchyleniem w sekcji `data`, a dane powinny być w formacie określonym przez „`map_list`” poniżej.
string_ids_size	uint	liczba ciągów znaków na liście identyfikatorów ciągów znaków
string_ids_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy identyfikatorów ciągu znaków lub `0`, jeśli `string_ids_size == 0` (co jest dość dziwnym przypadkiem). Przesunięcie, jeśli nie jest równe 0, powinno być przesunięciem na początek sekcji `string_ids`.
type_ids_size	uint	liczba elementów na liście identyfikatorów typu, maksymalnie 65535
type_ids_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy identyfikatorów typów lub `0`, jeśli `type_ids_size == 0` (co jest dość dziwnym przypadkiem). Przesunięcie, jeśli nie jest równe 0, powinno być przesunięte do początku sekcji `type_ids`.
proto_ids_size	uint	liczba elementów na liście identyfikatorów prototypów, maksymalnie 65 535
proto_ids_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy identyfikatorów prototypu lub `0`, jeśli `proto_ids_size == 0` (co jest dość dziwnym przypadkiem). Przesunięcie, jeśli nie jest równe 0, powinno być przesunięte do początku sekcji `proto_ids`.
field_ids_size	uint	liczba elementów na liście identyfikatorów pól,
field_ids_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy identyfikatorów pól lub `0`, jeśli `field_ids_size == 0`. Odsunięcie, jeśli nie jest równe 0, powinno być przesunięte do początku sekcji `field_ids`.
method_ids_size	uint	liczba elementów na liście identyfikatorów metody,
method_ids_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy identyfikatorów metody lub `0`, jeśli `method_ids_size == 0`. Odsunięcie, jeśli nie jest równe 0, powinno być przesunięte do początku sekcji `method_ids`.
class_defs_size	uint	liczba elementów na liście definicji klas
class_defs_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy definicji klas, lub `0`, jeśli `class_defs_size == 0` (co jest dziwnym przypadkiem szczególnym). Przesunięcie, jeśli nie jest równe 0, powinno być przesunięciem na początek sekcji `class_defs`.
data_size	uint	Rozmiar sekcji `data` w bajtach. Musi być parzystą wielokrotnością sizeof(uint). (w wersji 40 lub starszej) Nieużywane (wersja 41 lub nowsza)
data_off	uint	przesunięcie od początku pliku do początku sekcji `data`(wersja 40 lub starsza) Nieużywane (wersja 41 lub nowsza)
container_size	uint	to pole nie istnieje. Można założyć, że jest ona równa `file_size`. (w wersji 40 lub starszej) rozmiar całego pliku (w tym inne nagłówki dex i ich dane). (w wersji 41 lub nowszej)
header_offset	uint	to pole nie istnieje. Można założyć, że jest ona równa `0`. (w wersji 40 lub starszej) przesunięcie od początku pliku do początku tego nagłówka. (w wersji 41 lub nowszej)

map_list

Występuje w sekcji danych

Odwołanie z header_item

Wyrównanie: 4 bajty

To lista całej zawartości pliku w kolejności. Zawiera ona pewne elementy zbędne w porównaniu z header_item, ale ma być łatwa w użyciu i przeszukiwać cały plik. dany typ musi pojawić się w mapie najwyżej raz, ale nie ma ograniczeń dotyczących tego, w jakich typach zamówień może się on pojawiać, z wyjątkiem ograniczeń wynikających z reszty formatu (np. sekcja header musi pojawić się jako pierwsza, a potem sekcja string_ids itd.). Dodatkowo wpisy mapy muszą być posortowane według początkowego przesunięcia i nie mogą się nakładać.

Nazwa	Format	Opis
rozmiar	uint	rozmiar listy (liczba wpisów).
lista	map_item[size]	elementów listy

Format map_item

Nazwa	Format	Opis
typ	ushort	typ elementów (patrz tabela poniżej)
unused	ushort	(nieużywany)
rozmiar	uint	liczba elementów do znalezienia w współrzędnych wskazanych przez przesunięcie;
przesunięcie	uint	przesunięcie od początku pliku do odpowiednich elementów.

Kody typu

Typ elementu	Stała	Wartość	Rozmiar elementu w bajtach
header_item	TYPE_HEADER_ITEM	0x0000	0x70
string_id_item	TYPE_STRING_ID_ITEM	0x0001	0x04
type_id_item	TYPE_TYPE_ID_ITEM	0x0002	0x04
proto_id_item	TYPE_PROTO_ID_ITEM	0x0003	0x0c
field_id_item	TYPE_FIELD_ID_ITEM	0x0004	0x08
method_id_item	TYPE_METHOD_ID_ITEM	0x0005	0x08
class_def_item	TYPE_CLASS_DEF_ITEM	0x0006	0x20
call_site_id_item	TYPE_CALL_SITE_ID_ITEM	0x0007	0x04
method_handle_item	TYPE_METHOD_HANDLE_ITEM	0x0008	0x08
map_list	TYPE_MAP_LIST	0x1000	4 + (item.size * 12)
type_list	TYPE_TYPE_LIST	0x1001	4 + (item.size * 2)
annotation_set_ref_list	TYPE_ANNOTATION_SET_REF_LIST	0x1002	4 + (item.size * 4)
annotation_set_item	TYPE_ANNOTATION_SET_ITEM	0x1003	4 + (item.size * 4)
class_data_item	TYPE_CLASS_DATA_ITEM	0x2000	implicit; must parse
code_item	TYPE_CODE_ITEM	0x2001	implicit; must parse
string_data_item	TYPE_STRING_DATA_ITEM	0x2002	implicit; must parse
debug_info_item	TYPE_DEBUG_INFO_ITEM	0x2003	implicit; must parse
annotation_item	TYPE_ANNOTATION_ITEM	0x2004	implicit; must parse
encoded_array_item	TYPE_ENCODED_ARRAY_ITEM	0x2005	implicit; must parse
annotations_directory_item	TYPE_ANNOTATIONS_DIRECTORY_ITEM	0x2006	implicit; must parse
hiddenapi_class_data_item	TYPE_HIDDENAPI_CLASS_DATA_ITEM	0xF000	implicit; must parse

string_id_item

Pojawia się w sekcji string_ids.

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
string_data_off	uint	przesunięcie od początku pliku do danych ciągu dotyczących tego elementu. Odchylenie powinno odnosić się do lokalizacji w sekcji `data`, a dane powinny być w formacie określonym przez „`string_data_item`” poniżej. Nie ma wymagań dotyczących wyrównania przesunięcia.

string_data_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: brak (wyrównanie bajtowe)

Nazwa	Format	Opis
utf16_size	uleb128	rozmiar tego ciągu znaków w jednostkach kodu UTF-16 (co w wielu systemach jest „długością ciągu znaków”); Jest to dekodowana długość ciągu. (zakodowana długość jest sugerowana przez pozycję bajtu `0`).
dane	ubyte[]	seria jednostek kodu MUTF-8 (czyli oktetów lub bajtów), po której następuje bajt o wartości `0`. Szczegółowe informacje o tym formacie danych oraz omówienie go znajdziesz w sekcji „Kodowanie MUTF-8 (zmodyfikowany UTF-8)” powyżej. Uwaga: dopuszczalne jest użycie ciągu znaków zawierającego jednostki kodu zastępczego UTF-16 (czyli `U+d800` … `U+dfff`) w formie zakodowanej lub w dowolnej kolejności w stosunku do zwykłego kodowania Unicode w UTF-16. Odpowiednie poziomy stosowania ciągów znaków mogą odrzucać takie nieprawidłowe kodowania.

type_id_item

Występuje w sekcji type_ids.

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
descriptor_idx	uint	indeksowanie listy `string_ids` w przypadku ciągu znaków opisowego tego typu; Ciąg musi być zgodny ze składnią TypDescriptor zdefiniowaną powyżej.

proto_id_item

Występuje w sekcji proto_ids

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
shorty_idx	uint	indeks na liście `string_ids` dla krótkiego ciągu znaków w charakterystyce tego prototypu. Ciąg znaków musi być zgodny z syntaksą ShortyDescriptor zdefiniowaną powyżej i musi odpowiadać typowi zwracanych danych oraz parametrom tego elementu.
return_type_idx	uint	indeks na liście `type_ids` dla typu zwracanego przez ten prototyp
parameters_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy typów parametrów tego prototypu lub `0`, jeśli prototyp nie ma parametrów. Ten przesunięcie, jeśli jest inne niż zero, powinno znajdować się w sekcji `data`, a dane w tej sekcji powinny być w formacie określonym przez parametr `"type_list"` poniżej. Dodatkowo na liście nie powinno być żadnych odwołań do typu `void`.

field_id_item

Występuje w sekcji field_ids.

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
class_idx	ushort	indeks do listy `type_ids` definiującej to pole. Musi to być typ klasy, a nie tablica ani typ prymitywny.
type_idx	ushort	indeksowanie listy `type_ids` pod kątem typu tego pola;
name_idx	uint	indeks w liście `string_ids` odpowiadający nazwie tego pola. Ciąg znaków musi być zgodny ze składnią parametru MemberName zdefiniowanego powyżej.

method_id_item

Występuje w sekcji method_ids.

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
class_idx	ushort	indeks na liście `type_ids` definicji tej metody. Musi to być typ klasy lub tablicy, a nie typ prymitywny.
proto_idx	ushort	indeks na liście `proto_ids` dla prototypu tej metody
name_idx	uint	indeks w liście `string_ids` zawierający nazwę tej metody. Ciąg znaków musi być zgodny ze składnią parametru MemberName zdefiniowanego powyżej.

class_def_item

Pojawia się w sekcji class_defs.

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
class_idx	uint	indeks na liście `type_ids` dla tej klasy. Musi to być typ klasy, a nie tablica ani typ prymitywny.
access_flags	uint	flagi dostępu do zajęć (`public`, `final` itd.). Więcej informacji znajdziesz w sekcji „`access_flags` Definicje”.
superclass_idx	uint	indeks w liście `type_ids` dla superklasy lub stałą wartość `NO_INDEX`, jeśli ta klasa nie ma superklasy (czyli jest to klasa rdzenna, np. `Object`). Jeśli jest obecna, musi być typem klasy, a nie tablicą ani typem prymitywnym.
interfaces_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy interfejsów lub `0`, jeśli ich nie ma. Ten przesunięcie powinno znajdować się w sekcji `data`, a dane w niej powinny być w formacie określonym przez parametr „`type_list`” poniżej. Każdy element listy musi być typem klasy (nie tablicą ani typem prymitywnym) i nie może być duplikatem.
source_file_idx	uint	indeks na liście `string_ids` dla nazwy pliku zawierającego pierwotne źródło (przynajmniej w większości) tej klasy lub wartość specjalna `NO_INDEX` oznaczająca brak tych informacji. `debug_info_item` dowolnej metody może zastąpić ten plik źródłowy, ale zakłada się, że większość klas będzie pochodzić tylko z jednego pliku źródłowego.
annotations_off	uint	przesunięcie od początku pliku do struktury adnotacji dla tych zajęć lub `0`, jeśli w przypadku tych zajęć nie ma adnotacji. Ten przesunięcie, jeśli jest różne od zera, powinno znajdować się w sekcji `data`, a dane w niej powinny być w formacie określonym w sekcji „`annotations_directory_item`” poniżej, przy czym wszystkie elementy odwołują się do tej klasy jako definiującej.
class_data_off	uint	przesunięcie od początku pliku do powiązanych danych klasy dla tego elementu lub `0`, jeśli dla tej klasy nie ma danych. (może się tak zdarzyć, jeśli ta klasa jest interfejsem znacznika). Odsunięcie, jeśli jest różne od 0, powinno znajdować się w sekcji `data`, a dane w niej powinny być w formacie określonym przez „`class_data_item`” poniżej, przy czym wszystkie elementy odnoszą się do tej klasy jako definiującej.
static_values_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy początkowych wartości pól `static` lub `0`, jeśli ich nie ma (wszystkie pola `static` mają być inicjowane wartościami `0` lub `null`). To przesunięcie powinno znajdować się w sekcji `data`, a dane w tym miejscu powinny być w formacie określonym przez „`encoded_array_item`” poniżej. Rozmiar tablicy nie może być większy niż liczba pól `static` zadeklarowanych przez tę klasę, a elementy odpowiadają polom `static` w tej samej kolejności, w jakiej zostały zadeklarowane w odpowiednim elemencie `field_list`. Typ każdego elementu tablicy musi być zgodny z deklarowanym typem odpowiadającego mu pola. Jeśli w tablicy jest mniej elementów niż pól `static`, pozostałe pola są inicjowane wartościami `0` lub `null` odpowiednimi do typu.

call_site_id_item

Pojawia się w sekcji call_site_ids.

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
call_site_off	uint	przesunięcie od początku pliku do definicji strony wywołania. Odsunięcie powinno znajdować się w sekcji danych, a dane w niej powinny być w formacie określonym przez element „call_site_item” poniżej.

call_site_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: brak (wyrównanie bajtowe)

Element call_site_item to element encoded_array_item, którego elementy odpowiadają argumentom przekazanym metodzie bootstrap linker. Pierwsze 3 argumenty to:

Identyfikator metody reprezentujący metodę łącznika bootstrap (VALUE_METHOD_HANDLE).
Nazwa metody, którą linker bootstrap powinien rozwiązać (VALUE_STRING).
Typ metody odpowiadający typowi nazwy metody do rozwiązania (VALUE_METHOD_TYPE).

Wszystkie dodatkowe argumenty to stałe wartości przekazywane do metody łącznika bootstrap. Te argumenty są przekazywane w kolejności bez konwersji typu.

Identyfikator metody reprezentujący metodę łącznika bootstrap musi mieć typ zwracania java.lang.invoke.CallSite. Pierwsze 3 typy parametrów to:

java.lang.invoke.Lookup
java.lang.String
java.lang.invoke.MethodType

Typy parametrów wszystkich dodatkowych argumentów są określane na podstawie ich stałych wartości.

method_handle_item

Występuje w sekcji method_handles.

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
method_handle_type	ushort	typ uchwytu metody (patrz tabela poniżej)
unused	ushort	(nieużywany)
field_or_method_id	ushort	identyfikator pola lub metody w zależności od tego, czy typ uchwytu metody jest akcesorem czy wywoływaczem metody;
unused	ushort	(nieużywany)

Kody typu uchwytu metody

Stała	Wartość	Opis
METHOD_HANDLE_TYPE_STATIC_PUT	0x00	uchwyt metody to ustawiacz stałego pola (akcesor)
METHOD_HANDLE_TYPE_STATIC_GET	0x01	uchwyt metody to statycznego pola gettera (akcesora)
METHOD_HANDLE_TYPE_INSTANCE_PUT	0x02	uchwyt metody to ustawiacz pola instancji (akcesor);
METHOD_HANDLE_TYPE_INSTANCE_GET	0x03	uchwyt metody to metoda pobierająca wartości pola instancji (akcesor)
METHOD_HANDLE_TYPE_INVOKE_STATIC	0x04	uchwyt metody to wywoływacz metody statycznej
METHOD_HANDLE_TYPE_INVOKE_INSTANCE	0x05	uchwyt metody to wywoływacz metody instancji
METHOD_HANDLE_TYPE_INVOKE_CONSTRUCTOR	0x06	uchwyt metody to wywoływacz metody konstruktora
METHOD_HANDLE_TYPE_INVOKE_DIRECT	0x07	Uchwyt metody to bezpośredni wywoływacz metody
METHOD_HANDLE_TYPE_INVOKE_INTERFACE	0x08	Identyfikator metody to wywoływacz metody interfejsu

class_data_item

Odwołanie z class_def_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: brak (wyrównanie bajtowe)

Nazwa	Format	Opis
static_fields_size	uleb128	liczba pól statycznych zdefiniowanych w tym elemencie.
instance_fields_size	uleb128	liczba pól instancji zdefiniowanych w tym elemencie
direct_methods_size	uleb128	liczba metod bezpośrednich zdefiniowanych w tym elemencie
virtual_methods_size	uleb128	liczba metod wirtualnych zdefiniowanych w tym elemencie
static_fields	encoded_field[static_fields_size]	zdefiniowane pola statyczne, reprezentowane jako sekwencja zakodowanych elementów; Pola muszą być posortowane według kolumny `field_idx` w kolejności rosnącej.
instance_fields	encoded_field[instance_fields_size]	zdefiniowane pola instancji, reprezentowane jako sekwencja zakodowanych elementów. Pola muszą być posortowane według kolumny `field_idx` w kolejności rosnącej.
direct_methods	encoded_method[direct_methods_size]	zdefiniowane metody bezpośrednie (dowolna z metod `static`, `private` lub konstruktora), reprezentowane jako sekwencja zakodowanych elementów. Metody muszą być posortowane według kolumny `method_idx` w kolejności rosnącej.
virtual_methods	encoded_method[virtual_methods_size]	zdefiniowane metody wirtualne (inne niż `static`, `private` lub konstruktor), reprezentowane jako sekwencja zakodowanych elementów. Ta lista nie powinna zawierać metod dziedziczonych, chyba że zostały zastąpione przez klasę, którą reprezentuje dany element. Metody muszą być posortowane według `method_idx` w kolejności rosnącej. `method_idx` metody wirtualnej nie może być taki sam jak w przypadku dowolnej metody bezpośredniej.

Uwaga: wszystkie wystąpienia elementów field_id i method_id muszą odwoływać się do tej samej klasy definiującej.

Format encoded_field

Nazwa	Format	Opis
field_idx_diff	uleb128	indeks na liście `field_ids` odpowiadający tożsamości tego pola (zawiera nazwę i opis), reprezentowany jako różnica względem indeksu poprzedniego elementu na liście. Indeks pierwszego elementu na liście jest reprezentowany bezpośrednio.
access_flags	uleb128	flagi dostępu do pola (`public`, `final` itd.). Więcej informacji znajdziesz w sekcji „`access_flags` Definicje”.

Format encoded_method

Nazwa	Format	Opis
method_idx_diff	uleb128	indeks na liście `method_ids` identyfikujący tę metodę (zawiera nazwę i opis), reprezentowany jako różnica względem indeksu poprzedniego elementu na liście. Indeks pierwszego elementu na liście jest reprezentowany bezpośrednio.
access_flags	uleb128	flagi dostępu metody (`public`, `final` itd.). Więcej informacji znajdziesz w sekcji „`access_flags` Definicje”.
code_off	uleb128	przesunięcie od początku pliku do struktury kodu tej metody lub `0`, jeśli ta metoda to `abstract` lub `native`. Przesunięcie powinno dotyczyć lokalizacji w sekcji `data`. Format danych jest określony przez „`code_item`” poniżej.

type_list

Odwołuje się do class_def_item i proto_id_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
rozmiar	uint	rozmiar listy (liczba wpisów).
lista	type_item[size]	elementów listy

Format type_item

Nazwa	Format	Opis
type_idx	ushort	indeks na liście `type_ids`

code_item

Odwołanie z encoded_method

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
registers_size	ushort	liczba rejestrów używanych przez ten kod;
ins_size	ushort	liczba słów argumentów przychodzących do metody, do której odnosi się ten kod;
outs_size	ushort	liczba słów w polu argumentu wyjściowego wymaganego przez ten kod do wywołania metody;
tries_size	ushort	liczba `try_item` w tej instancji. Jeśli wartość jest różna od 0, w tym przypadku `tries` będzie równe tablicy `insns`.
debug_info_off	uint	przesunięcie od początku pliku do informacji debugowania (sekwencja informacji o numerach wierszy + informacje o lokalnych zmiennych) dla tego kodu albo `0`, jeśli nie ma żadnych informacji. Odsunięcie (jeśli nie jest równe 0) powinno być równe lokalizacji w sekcji `data`. Format danych jest określony przez „`debug_info_item`” poniżej.
insns_size	uint	rozmiar listy instrukcji w jednostkach kodu 16-bitowego;
insns	ushort[insns_size]	rzeczywiste tablice kodu bajtowego. Format kodu w tablicy `insns` jest określony w dokumentacji towarzyszącej bajtkodowi Dalvik. Pamiętaj, że chociaż ta tablica jest zdefiniowana jako tablica typu `ushort`, to istnieją pewne wewnętrzne struktury, które preferują wyrównanie do 4 bajtów. Jeśli plik ma odwróconą kolejność bajtów, zamiana zostanie przeprowadzona tylko w przypadku poszczególnych wystąpień `ushort`, a nie w większych strukturach wewnętrznych.
padding	ushort (opcjonalnie) = 0	2 bajty wypełniające, aby `tries` był wyrównany co 4 bajty. Ten element jest widoczny tylko wtedy, gdy `tries_size` jest niezerowy, a `insns_size` jest nieparzysty.
próby	try_item[tries_size] (opcjonalnie)	tablicy wskazującej, gdzie w programie występują wyjątki oraz jak je obsługiwać. Elementy tablicy nie mogą się pokrywać w zakresie i muszą być uporządkowane od najniższych do najwyższych adresów. Ten element jest obecny tylko wtedy, gdy `tries_size` jest niezerowy.
moduły obsługi	encoded_catch_handler_list (opcjonalnie)	bajtów reprezentujących listę list typów łapania i powiązanych adresów przetwarzających. Każdy element `try_item` ma przesunięcie bajtowe w tej strukturze. Ten element jest obecny tylko wtedy, gdy `tries_size` jest niezerowy.

Format try_item

Nazwa	Format	Opis
start_addr	uint	adres początkowy bloku kodu objętego tą pozycją. Adres jest liczbą 16-bitowych jednostek kodu do początku pierwszej instrukcji objętej tym adresem.
insn_count	ushort	liczba 16-bitowych jednostek kodu objętych tym wpisem. Ostatni kod jednostka objęta (włącznie) to `start_addr + insn_count - 1`.
handler_off	ushort	przesunięcie w bajtach od początku powiązanego elementu `encoded_catch_hander_list` do `encoded_catch_handler` dla tego wpisu. Musi być przesunięty względem początku `encoded_catch_handler`.

Format encoded_catch_handler_list

Nazwa	Format	Opis
rozmiar	uleb128	rozmiar tej listy (liczba wpisów).
lista	encoded_catch_handler[handlers_size]	rzeczywista lista list elementów obsługi, reprezentowana bezpośrednio (nie jako przesunięcia), a następnie połączona sekwencyjnie

Format encoded_catch_handler

Nazwa	Format	Opis
rozmiar	sleb128	liczba typów połowów na tej liście. Jeśli nie jest dodatnia, jest ujemną wartością liczby typów łapacza, a łapacze są poprzedzone przez ogólny przetwarzacz. Na przykład: `size` z `0` oznacza, że istnieje uniwersalny typ, ale nie ma żadnych typów z wyraźnie określonymi regułami. `size` z `2` oznacza, że są 2 explicitly typed catches i brak catch-all. A `size` z `-1` oznacza, że jest jeden typowany element i element uniwersalny.
moduły obsługi	encoded_type_addr_pair[abs(size)]	strumień zakodowanych elementów `abs(size)`, po jednym dla każdego typu, w kolejności, w jakiej te typy powinny być testowane.
catch_all_addr	uleb128 (opcjonalnie)	adres bajtowy obsługi typu catch-all. Ten element jest obecny tylko wtedy, gdy `size` ma wartość niezerową.

Format encoded_type_addr_pair

Nazwa	Format	Opis
type_idx	uleb128	indeks na liście `type_ids` odpowiadający typowi wyjątku do przechwycenia
addr	uleb128	adres bajtowy powiązanego modułu obsługi wyjątków.

debug_info_item

Odwołanie z poziomu kodu_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: brak (wyrównanie bajtowe)

Każda wartość debug_info_item definiuje maszynę stanów kodowaną bajtami, która jest inspirowana DWARF3. Po interpretacji emituje tablicę pozycji i (opcjonalnie) informacje o zmiennych lokalnych dla code_item. Sekwencja zaczyna się nagłówkiem o zmiennej długości (długość zależy od liczby parametrów metody), po którym następują bajty kodu bajtowego maszyny stanów, a kończy się bajtem DBG_END_SEQUENCE.

Maszyna stanów składa się z 5 rejestrów. Rejestr address reprezentuje przesunięcie instrukcji w powiązanym insns_item w 16-bitowych jednostkach kodu. Rejestr address zaczyna się od wartości 0 na początku każdej sekwencji debug_info i musi monotonicznie rosnąć. Rejestr line wskazuje, który numer wiersza źródła powinien być powiązany z kolejną pozycją w tabeli generowanej przez maszynę stanów. Jest on inicjowany w nagłówku sekwencji i może się zmieniać w kierunku dodatnim lub ujemnym, ale nigdy nie może być mniejszy niż 1. Rejestr source_file to plik źródłowy, do którego odnoszą się wpisy numeru wiersza. Jest on inicjowany wartością source_file_idx w class_def_item. Pozostałe 2 zmiennych, prologue_end i epilogue_begin, to flagi logiczne (inicjowane jako false), które wskazują, czy emitowana pozycja ma być uważana za prolog czy epilog metody. Maszyna stanów musi też śledzić nazwę i typ ostatniej zmiennej lokalnej w każdym rejestrze kodu DBG_RESTART_LOCAL.

Nagłówek wygląda tak:

Nazwa	Format	Opis
line_start	uleb128	początkowa wartość rejestru `line` maszyny stanów. Nie reprezentuje rzeczywistego wpisu pozycji.
parameters_size	uleb128	liczba zakodowanych nazw parametrów. Należy utworzyć po jednym dla każdego parametru metody, z wyjątkiem parametru `this` metody instancji, jeśli taki występuje.
parameter_names	uleb128p1[parameters_size]	indeks ciągu znaków nazwy parametru metody. Zaszyfrowana wartość `NO_INDEX` oznacza, że nie ma nazwy dostępnej dla powiązanego parametru. Opis typu i podpis są implikowane z opisu metody i podpisu.

Wartości kodu bajtowego:

Nazwa	Wartość	Format	Argumenty	Opis
DBG_END_SEQUENCE	0x00		(brak)	kończy sekwencję danych debugowania w przypadku `code_item`
DBG_ADVANCE_PC	0x01	uleb128 addr_diff	`addr_diff`: kwota do dodania do rejestru adresów	przesuwa rejestr adresów bez emitowania pozycji
DBG_ADVANCE_LINE	0x02	sleb128 line_diff	`line_diff`: kwota, o jaką ma się zmienić rejestr linii	przesuwa rejestr linii bez emitowania pozycji
DBG_START_LOCAL	0x03	uleb128 register_num uleb128p1 name_idx uleb128p1 type_idx	`register_num`: rejestr, który będzie zawierać lokalną zmienną `name_idx`: indeks ciągu znaków nazwy `type_idx`: indeks typu	wprowadza zmienną lokalną w bieżącym adresie. Możesz użyć wartości `name_idx` lub `type_idx`, aby wskazać, że ta wartość jest nieznana.`NO_INDEX`
DBG_START_LOCAL_EXTENDED	0x04	uleb128 register_num uleb128p1 name_idx uleb128p1 type_idx uleb128p1 sig_idx	`register_num`: rejestr, który będzie zawierać lokalną wartość `name_idx`: indeks ciągu znaków nazwy `type_idx`: indeks typu `sig_idx`: indeks ciągu znaków sygnatury typu	wprowadza lokalny typ z podpisem w bieżącym adresie. Wartość `name_idx`, `type_idx` lub `sig_idx` może być `NO_INDEX`, aby wskazać, że wartość jest nieznana. (Jeśli `sig_idx` jest `-1`, te same dane można przedstawić bardziej efektywnie za pomocą kodu operacji `DBG_START_LOCAL`). Uwaga: poniżej w sekcji „`dalvik.annotation.Signature`” znajdziesz informacje o ograniczeniach dotyczących obsługi podpisów.
DBG_END_LOCAL	0x05	uleb128 register_num	`register_num`: rejestr zawierający lokalny	oznacza bieżącą zmienną lokalną jako nieobejmowaną przez bieżący adres;
DBG_RESTART_LOCAL	0x06	uleb128 register_num	`register_num`: zarejestruj się, aby ponownie uruchomić	ponownie wprowadza lokalną zmienną w bieżącym adresie. Nazwa i typ są takie same jak w ostatnim lokalnym rekordzie w określonym rejestrze.
DBG_SET_PROLOGUE_END	0x07		(brak)	ustawia rejestr maszyny stanów `prologue_end`, wskazując, że dodana pozycja następna powinna być traktowana jako koniec prologu metody (odpowiednie miejsce na punkt przerwania metody). Rejester `prologue_end` jestczyszczany przez dowolny kod operacji specjalnej (`>= 0x0a`).
DBG_SET_EPILOGUE_BEGIN	0x08		(brak)	ustawia rejestr maszyny stanów `epilogue_begin`, wskazując, że dodany następny wpis pozycji powinien być traktowany jako początek epilogu metody (odpowiednie miejsce do zawieszenia wykonania przed wyjściem z metody). Rejestr `epilogue_begin` jest opróżniany przez dowolny kod operacji specjalnej (`>= 0x0a`).
DBG_SET_FILE	0x09	uleb128p1 name_idx	`name_idx`: indeks ciągu znaków nazwy pliku źródłowego; `NO_INDEX`, jeśli jest nieznany	oznacza, że wszystkie kolejne wpisy numeru wiersza odwołują się do tej nazwy pliku źródłowego, a nie do nazwy domyślnej określonej w pliku `code_item`
Kody operacji specjalne	0x0a…0xff		(brak)	przesuwa rejestry `line` i `address`, wysyła wpis pozycji oraz czyści `prologue_end` i `epilogue_begin`. Opis znajdziesz poniżej.

Specjalne kody operacji

Kody operacji o wartościach od 0x0a do 0xff (łącznie) przesuwają rejestry line i address o niewielką wartość, a następnie emitują nowy wpis w tabeli pozycji. Formuła przyrostów:

DBG_FIRST_SPECIAL = 0x0a  // the smallest special opcode
DBG_LINE_BASE   = -4      // the smallest line number increment
DBG_LINE_RANGE  = 15      // the number of line increments represented

adjusted_opcode = opcode - DBG_FIRST_SPECIAL

line += DBG_LINE_BASE + (adjusted_opcode % DBG_LINE_RANGE)
address += (adjusted_opcode / DBG_LINE_RANGE)

annotations_directory_item

Odwołanie z class_def_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
class_annotations_off	uint	przesunięcie od początku pliku do adnotacji wprowadzonych bezpośrednio w klasie lub `0`, jeśli klasa nie zawiera adnotacji bezpośrednich. Odsunięcie, jeśli nie jest równe 0, powinno wskazywać lokalizację w sekcji `data`. Format danych jest określony przez „`annotation_set_item`” poniżej.
fields_size	uint	liczba pól oznaczonych przez ten element
annotated_methods_size	uint	liczba metod oznaczonych przez ten element
annotated_parameters_size	uint	liczba list parametrów metody oznaczonych przez ten element
field_annotations	field_annotation[fields_size] (opcjonalnie)	lista powiązanych adnotacji pól. Elementy listy muszą być posortowane w kolejności rosnącej według kolumny `field_idx`.
method_annotations	method_annotation[methods_size] (opcjonalnie)	lista powiązanych adnotacji metody. Elementy listy muszą być posortowane w kolejności rosnącej według kolumny `method_idx`.
parameter_annotations	parameter_annotation[parameters_size] (opcjonalnie)	lista powiązanych adnotacji parametrów metody; Elementy listy muszą być posortowane w kolejności rosnącej według kolumny `method_idx`.

Uwaga: wszystkie wystąpienia elementów field_id i method_id muszą odwoływać się do tej samej klasy definiującej.

format field_annotation

Nazwa	Format	Opis
field_idx	uint	indeks na liście `field_ids` odpowiadający tożsamości pola, które ma być opatrzone adnotacją;
annotations_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy adnotacji dla tego pola. Przesunięcie powinno być ustawione na lokalizację w sekcji `data`. Format danych jest określony przez „`annotation_set_item`” poniżej.

format method_annotation

Nazwa	Format	Opis
method_idx	uint	indeks w liście `method_ids` zawierający tożsamość metody, której dotyczy adnotacja;
annotations_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy adnotacji dla metody. Przesunięcie powinno dotyczyć lokalizacji w sekcji `data`. Format danych jest określony przez „`annotation_set_item`” poniżej.

Format parameter_annotation

Nazwa	Format	Opis
method_idx	uint	indeks w liście `method_ids` odpowiadający metodzie, której parametry są adnotowane
annotations_off	uint	przesunięcie od początku pliku do listy adnotacji dla parametrów metody. Przesunięcie powinno dotyczyć lokalizacji w sekcji `data`. Format danych jest określony przez „`annotation_set_ref_list`” poniżej.

annotation_set_ref_list

Odwołanie z elementu parameter_annotations_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
rozmiar	uint	rozmiar listy (liczba wpisów).
lista	annotation_set_ref_item[size]	elementów listy

Format annotation_set_ref_item

Nazwa	Format	Opis
annotations_off	uint	przesunięcie od początku pliku do zestawu adnotacji, na który się odwołuje lub `0`, jeśli nie ma adnotacji dla tego elementu. Jeśli przesunięcie jest inne niż zero, powinno wskazywać lokalizację w sekcji `data`. Format danych jest określony przez „`annotation_set_item`” poniżej.

annotation_set_item

Odwołuje się do elementów annotations_directory_item, field_annotations_item, method_annotations_item i annotation_set_ref_item.

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: 4 bajty

Nazwa	Format	Opis
rozmiar	uint	rozmiar zbioru (liczba wpisów).
wpisy	annotation_off_item[size]	elementów zestawu. Elementy muszą być posortowane w kolejności rosnącej według kolumny `type_idx`.

Format annotation_off_item

Nazwa	Format	Opis
annotation_off	uint	przesunięcie od początku pliku do adnotacji. Odchylenie powinno odnosić się do lokalizacji w sekcji `data`, a format danych w tej lokalizacji jest określony przez parametr „`annotation_item`” poniżej.

annotation_item

Odwołanie z annotation_set_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: brak (wyrównanie bajtowe)

Nazwa	Format	Opis
widoczność	ubyte	zamierzona widoczność tej adnotacji (patrz poniżej);
adnotacja	encoded_annotation	zakodowane treści adnotacji w formacie opisanym w sekcji „Format `encoded_annotation`” w sekcji „Kodowanie `encoded_value`” powyżej.

Wartości widoczności

Oto opcje pola visibility w elementach annotation_item:

Nazwa	Wartość	Opis
VISIBILITY_BUILD	0x00	mają być widoczne tylko w czasie kompilacji (np. podczas kompilowania innego kodu);
VISIBILITY_RUNTIME	0x01	mają być widoczne w czasie wykonywania.
VISIBILITY_SYSTEM	0x02	widoczne w czasie wykonywania, ale tylko dla systemu bazowego (a nie dla zwykłego kodu użytkownika);

encoded_array_item

Odwołanie z class_def_item

Występuje w sekcji danych

Wyrównanie: brak (wyrównanie bajtowe)

Nazwa	Format	Opis
wartość	encoded_array	bajty reprezentujące zakodowaną wartość tablicy w formacie określonym przez „`encoded_array` Format” w sekcji „`encoded_value` kodowanie” powyżej.

hiddenapi_class_data_item

Ta sekcja zawiera dane o interfejsach z ograniczonym dostępem używanych przez poszczególne klasy.

Uwaga: funkcja ukrytego interfejsu API została wprowadzona w Androidzie 10.0 i dotyczy tylko plików DEX klas na ścieżce uruchamiania. Lista flag opisanych poniżej może zostać rozszerzona w kolejnych wersjach Androida. Więcej informacji znajdziesz w artykule o ograniczeniach interfejsów innych niż SDK.

Nazwa	Format	Opis
rozmiar	uint	łączny rozmiar sekcji.
przesunięcia	uint[]	tablica przesunięć indeksowana przez `class_idx`. Wpis tablicy o wartości 0 w indeksie `class_idx` oznacza, że albo nie ma danych dla tego `class_idx`, albo wszystkie ukryte flagi interfejsu API mają wartość 0. W przeciwnym razie wpis tablicy ma wartość różną od 0 i zawiera przesunięcie od początku sekcji do tablicy ukrytych flag interfejsu API dla tego `class_idx`.
flagi	uleb128[]	złączone tablice ukrytych flag interfejsu API dla każdej klasy. Możliwe wartości flagi zostały opisane w tabeli poniżej. Flagi są kodowane w tej samej kolejności, w jakiej pola i metody są kodowane w danych klasy.

Typy flag ograniczeń:

Nazwa	Wartość	Opis
biała lista	0	Interfejsy, których można używać swobodnie i które są obsługiwane w ramach oficjalnie udokumentowanego frameworka Androida Package Index.
szara lista	1	interfejsy spoza pakietu SDK, których można używać niezależnie od docelowego poziomu interfejsu API aplikacji;
zablokuj	2	interfejsów spoza pakietu SDK, których nie można używać niezależnie od docelowego poziomu interfejsu API aplikacji; Uzyskanie dostępu do jednego z tych interfejsów powoduje błąd podczas działania.
greylist‑max‑o	3	interfejsy spoza pakietu SDK, które można używać w przypadku Androida 8.x i starszych, chyba że są ograniczone;
greylist‑max‑p	4	interfejsy spoza pakietu SDK, które można używać w Androidzie 9.x, chyba że są ograniczone;
greylist‑max‑q	5	interfejsy spoza pakietu SDK, które można używać w Androidzie 10.x, chyba że są ograniczone;
greylist‑max‑r	6	Interfejsy spoza pakietu SDK, których można używać w Androidzie 11.x, chyba że są ograniczone.

Adnotacje systemowe

Adnotacje systemowe służą do reprezentowania różnych informacji o klasach (oraz metodach i polach). Te informacje są zazwyczaj dostępne tylko pośrednio przez kod klienta (niesystemowy).

Adnotacje systemowe są reprezentowane w plikach .dex jako adnotacje z widocznością ustawioną na VISIBILITY_SYSTEM.

dalvik.annotation.AnnotationDefault

Występuje w metodach w interfejsach adnotacji

Do każdego interfejsu adnotacji, który ma wskazywać domyślne wiązania, jest dołączona adnotacja AnnotationDefault.

Nazwa	Format	Opis
wartość	Adnotacja	domyślne powiązania tej adnotacji, reprezentowane jako adnotacja tego typu. Adnotacja nie musi zawierać wszystkich nazw zdefiniowanych przez adnotację; brakujące nazwy po prostu nie mają wartości domyślnych.

dalvik.annotation.EnclosingClass

Pojawia się na zajęciach

Do każdej klasy, która jest zdefiniowana jako element innej klasy lub jest anonimowa, ale nie jest zdefiniowana w ciele metody (np. syntetyczna klasa wewnętrzna), jest dołączona adnotacja EnclosingClass. Każda klasa, która ma tę adnotację, musi mieć też adnotację InnerClass. Dodatkowo zajęcia nie mogą mieć zarówno adnotacji EnclosingClass, jak i EnclosingMethod.

Nazwa	Format	Opis
wartość	Kategoria	klasa, która najbardziej pasuje do tej klasy pod względem leksykalnym

dalvik.annotation.EnclosingMethod

Pojawia się na zajęciach

Do każdej klasy zdefiniowanej w ciele metody jest dołączona adnotacja EnclosingMethod. Każda klasa, która ma tę adnotację, musi mieć też adnotację InnerClass. Dodatkowo zajęcia nie mogą mieć jednocześnie adnotacji EnclosingClass i EnclosingMethod.

Nazwa	Format	Opis
wartość	Metoda	metoda, która najlepiej określa zakres leksykalny tej klasy;

dalvik.annotation.InnerClass

Pojawia się na zajęciach

Do każdej klasy, która jest zdefiniowana w zakresie leksykalnym definicji innej klasy, jest dołączona adnotacja InnerClass. Każda klasa, która ma tę adnotację, musi mieć adnotację EnclosingClass lub adnotację EnclosingMethod.

Nazwa	Format	Opis
nazwa	Ciąg znaków	pierwotnie zadeklarowana prosta nazwa tej klasy (bez prefiksu pakietu). Jeśli zajęcia są anonimowe, ich nazwa to `null`.
accessFlags	int	pierwotnie zadeklarowane flagi dostępu klasy (które mogą różnić się od flag skutecznych z powodu niezgodności modeli wykonania języka źródłowego i docelowej maszyny wirtualnej);

dalvik.annotation.MemberClasses

Pojawia się na zajęciach

Do każdej klasy dołączona jest adnotacja MemberClasses, która deklaruje klasy członkowskie. (Klasa członkowska jest klasą wewnętrzną bezpośrednio zawierającą nazwę).

Nazwa	Format	Opis
wartość	Class[]	tablica klas członków

dalvik.annotation.MethodParameters

Pojawia się w metodach

Uwaga: ta adnotacja została dodana po Androidzie 7.1. Jego obecność w poprzednich wersjach Androida zostanie zignorowana.

Adnotacja MethodParameters jest opcjonalna i może służyć do udostępniania metadanych parametrów, takich jak nazwy i modyfikatory parametrów.

Adnotację można bezpiecznie pominąć w metodzie lub konstruktorze, jeśli metadane parametru nie są wymagane w czasie wykonywania. Za pomocą funkcji java.lang.reflect.Parameter.isNamePresent() możesz sprawdzić, czy w przypadku danego parametru występują metadane. Jeśli nie, powiązane metody odbicia, takie jak java.lang.reflect.Parameter.getName(), powrócą do domyślnego zachowania w czasie wykonywania.

W przypadku dołączania metadanych parametrów kompilatory muszą uwzględniać informacje o wygenerowanych klasach, takich jak enumy, ponieważ metadane parametrów obejmują informacje o tym, czy parametr jest syntetyczny, czy wymagany.

Adnotacja MethodParameters opisuje tylko poszczególne parametry metody. Dlatego kompilatory mogą całkowicie pominąć adnotację w przypadku konstruktorów i metod bez parametrów, aby zmniejszyć rozmiar kodu i zwiększyć wydajność w czasie wykonywania.

Tablice opisane poniżej muszą mieć taki sam rozmiar jak struktura dex method_id_item powiązana z metodą. W przeciwnym razie w czasie wykonywania zostanie wygenerowany błąd java.lang.reflect.MalformedParametersException.

Oznacza to, że method_id_item.proto_idx -> proto_id_item.parameters_off -> type_list.size musi być takie samo jak names().length i accessFlags().length.

Funkcja MethodParameters opisuje wszystkie formalne parametry metody, nawet te, które nie są jawnie ani domyślnie zadeklarowane w kodzie źródłowym. Dlatego rozmiar tablic może się różnić od podpisu lub innych informacji metadanych, które są oparte tylko na jawnych parametrach zadeklarowanych w kodzie źródłowym. MethodParameters nie będzie też zawierać żadnych informacji o parametrach typu annotation receiver, które nie występują w rzeczywistej sygnaturze metody.

Nazwa	Format	Opis
nazwy	Ciąg znaków[]	Nazwy parametrów formalnych powiązanej metody. Tablica nie może być pusta, ale musi być pusta, jeśli nie ma parametrów formalnych. Wartość w tablicy musi być null, jeśli parametr formalny o tym indeksie nie ma nazwy. Jeśli ciągi znaków nazw parametrów są puste lub zawierają „.”, „\”, „[” lub „/”, to w czasie wykonywania zostanie rzucony błąd`java.lang.reflect.MalformedParametersException`.
accessFlags	int[]	Flagi dostępu parametrów formalnych powiązanej metody. Tablica nie może być pusta, ale musi być pusta, jeśli nie ma formalnych parametrów. Ta wartość to maska bitowa o tych wartościach: 0x0010 : final, parametr został zadeklarowany jako finalny 0x1000 : wartość syntetyczna, parametr został wprowadzony przez kompilator 0x8000 : wymagany, parametr jest syntetyczny, ale również sugerowany przez specyfikację języka. Jeśli jakiekolwiek bity są ustawione poza tym zbiorem, w czasie wykonywania zostanie rzucony wyjątek `java.lang.reflect.MalformedParametersException`.

dalvik.annotation.Signature

Występuje w klasach, polach i metodach

Do każdej klasy, pola lub metody, która jest zdefiniowana w terminach bardziej złożonego typu niż type_id_item, jest dołączona adnotacja Signature. Format .dex nie definiuje formatu podpisów; ma on jedynie reprezentować podpisy wymagane przez język źródłowy w celu prawidłowego wdrożenia jego semantyki. Dlatego podpisy nie są zwykle analizowane (ani weryfikowane) przez implementacje maszyn wirtualnych. Podpisy są po prostu przekazywane do interfejsów API i narzędzi wyższego poziomu (takich jak debugery). Wszelkie użycie podpisu powinno być napisane w taki sposób, aby nie zakładać, że otrzymano tylko prawidłowe podpisy, i w jasny sposób chronić się przed możliwością otrzymania nieprawidłowego podpisu pod względem składni.

Ponieważ ciągi podpisu zwykle zawierają wiele powtarzających się treści, adnotacja Signature jest definiowana jako tabelka ciągów tekstowych, w których duplikowane elementy odwołują się do tych samych danych źródłowych, a podpis jest traktowany jako konkatenacja wszystkich ciągów w tabelce. Nie ma żadnych reguł dotyczących tego, jak rozbić podpis na osobne ciągi znaków. To zależy wyłącznie od narzędzi generujących pliki .dex.

Nazwa	Format	Opis
wartość	Ciąg znaków[]	sygnaturę tej klasy lub elementu jako tablicę ciągów, które mają zostać złączone

dalvik.annotation.Throws

Pojawia się w metodach

Do każdej metody, która deklaruje wyrzucanie co najmniej 1 typu wyjątku, jest dołączona adnotacja Throws.

Nazwa	Format	Opis
wartość	Class[]	tablica typów wyjątków, które zostały zgłoszone