Język AIDL

Język AIDL jest luźno oparty na języku Java. Pliki określają kontrakt interfejsu oraz różne typy danych i stałe używane w tym kontrakcie.

Pakiet

Każdy plik AIDL zaczyna się od opcjonalnego pakietu, który odpowiada nazwom pakietów w różnych backendach. Deklaracja pakietu wygląda tak:

    package my.package;

Podobnie jak w Javie, pliki AIDL muszą mieć strukturę folderów odpowiadającą ich pakietowi. Pliki z pakietem my.package muszą znajdować się w folderze my/package/ .

Rodzaje

W plikach AIDL istnieje wiele miejsc, w których można określić typy. Aby uzyskać dokładną listę typów obsługiwanych w języku AIDL, zobacz AIDL backend types .

Adnotacje

Kilka części języka AIDL obsługuje adnotacje. Aby zapoznać się z listą adnotacji i miejscami ich zastosowania, zobacz Adnotacje AIDL .

Import

Aby używać typów zdefiniowanych w innych interfejsach, musisz najpierw dodać zależności w systemie kompilacji. W cc_* i java_* Soong, gdzie pliki .aidl są używane bezpośrednio pod srcs w kompilacjach platformy Android, możesz dodawać katalogi za pomocą pola aidl: { include_dirs: ... } . Informacje o imporcie przy użyciu aidl_interface można znaleźć tutaj .

Import wygląda tak:

    import some.package.Foo;  // explicit import

Podczas importowania typu w tym samym pakiecie pakiet można pominąć. Chociaż pominięcie pakietu może prowadzić do niejednoznacznych błędów importu, gdy typy są określone bez pakietu i umieszczane w globalnej przestrzeni nazw (ogólnie wszystkie typy powinny mieć przestrzeń nazw):

    import Foo;  // same as my.package.Foo

Definiowanie typów

Pliki AIDL ogólnie definiują typy, które są używane jako interfejs.

Interfejsy

Oto przykładowy interfejs AIDL:

    interface ITeleport {
        void teleport(Location baz, float speed);
        String getName();
    }

Interfejs definiuje obiekt za pomocą szeregu metod. Metody mogą być jednokierunkowe ( oneway oneway void doFoo() ) lub synchroniczne. Jeśli interfejs jest zdefiniowany jako jednokierunkowy ( interfejs jednokierunkowy oneway oneway interface ITeleport {...} ), wszystkie metody w nim są niejawnie oneway . Metody jednokierunkowe są wysyłane asynchronicznie i nie mogą zwracać wyniku. Metody jednokierunkowe z tego samego wątku do tego samego spinacza są również gwarantowane do wykonania szeregowego (choć potencjalnie w różnych wątkach). Aby zapoznać się z dyskusją na temat konfigurowania wątków, zobacz Zarządzanie wątkami zaplecza AIDL .

Metody mogą mieć zero lub więcej argumentów. Argumenty metod mogą być in , out lub inout . Aby zapoznać się z dyskusją na temat tego, jak wpływa to na typy argumentów, zobacz AIDL kierunkowość backendów .

Paczki

Aby uzyskać opis sposobu tworzenia działek specyficznych dla zaplecza, AIDL zawiera niestandardowe działki zaplecza .

Android 10 i nowsze obsługują deklaracje parcelable bezpośrednio w AIDL. Na przykład:

    package my.package;

    import my.package.Boo;

    parcelable Baz {
        @utf8InCpp String name = "baz";
        Boo boo;
    }

Związki

Android 12 i nowsze obsługują deklaracje związkowe. Na przykład:

    package my.package;

    import my.package.FooSettings;
    import my.package.BarSettings;

    union Settings {
        FooSettings fooSettings;
        BarSettings barSettings;
        @utf8InCpp String str;
        int number;
    }

Wyliczenia

Android 11 i nowsze obsługują deklaracje wyliczenia. Na przykład:

    package my.package;

    enum Boo {
        A = 1 * 4,
        B = 3,
    }

Deklaracje typu zagnieżdżonego

Android 13 i nowsze obsługują deklaracje typu zagnieżdżonego. Na przykład:

    package my.package;

    import my.package.Baz;

    interface IFoo {
        void doFoo(Baz.Nested nested);  // defined in my/package/Baz.aidl
        void doBar(Bar bar);            // defined below

        parcelable Bar { ... }          // nested type definition
    }

Stałe

Niestandardowe interfejsy AIDL, parcelable i unii mogą również zawierać stałe całkowite i łańcuchowe, takie jak:

    const @utf8InCpp String HAPPY = ":)";
    const String SAD = ":(";
    const byte BYTE_ME = 1;
    const int ANSWER = 6 * 7;

Wyrażenia stałe

Stałe AIDL, rozmiary tablic i moduły wyliczające można określić za pomocą wyrażeń stałych. Wyrażenia mogą używać nawiasów do zagnieżdżania operacji. Wartości wyrażeń stałych mogą być używane z wartościami całkowitymi lub zmiennoprzecinkowymi.

literały true i false reprezentują wartości logiczne. Wartości z . ale bez sufiksu, takiego jak 3.8 , są uważane za wartości podwójne. Wartości zmiennoprzecinkowe mają przyrostek f , na przykład 2.4f . Wartość całkowita z sufiksem l lub L wskazuje na 64-bitową wartość. W przeciwnym razie wartości całek uzyskują najmniejszy typ ze znakiem z zachowaniem wartości między 8-bitowymi (bajtami), 32-bitowymi (int) i 64-bitowymi (long). Tak więc 256 jest uważane za int , ale 255 + 1 przepełnia się na byte 0 . Wartości szesnastkowe, takie jak 0x3 , są najpierw interpretowane jako najmniejszy typ bez znaku zachowujący wartość między 32-bitową a 64-bitową, a następnie ponownie interpretowany jako wartości bez znaku. Tak więc 0xffffffff ma wartość int -1 . Począwszy od systemu Android 13, sufiks u8 można dodać do stałych, takich jak 3u8 , aby reprezentować wartość byte . Ten przyrostek jest ważny, aby obliczenia, takie jak 0xffu8 * 3 , były interpretowane jako -3 z typem byte , podczas gdy 0xff * 3 to 765 z typem int .

Obsługiwane operatory mają semantykę C++ i Java. W kolejności od najniższego do najwyższego pierwszeństwa operatorami binarnymi są || && | ^ & == != < > <= >= << >> + - * / % . Operatory jednoargumentowe to + - ! ~ .